waar woon jij?

Gisteren sprak ik over de basisvraag ' Hoe laat is het?' in termen van het veld van de mogelijkheden.
Met de inspiratie van vandaag begint nu wat weg te hebben van een taalcursus. Want bij het leren van een vreemde taal worden ook ook meestal eerst de veelvoorkomende, relevante vragen bij de kop genomen.

Mogelijk geldt dezelfde aanpak bij het verkennen van de mogelijkheid dat een ander (ruimer) model van de wereld dan je nu gebruikt wellicht de moeite van het overwegen waard is.

Alhoewel dat dan opeens weer meer op aardrijkskunde lijkt: verrijkingskunde... de kunde om je (echte) rijkdom te zien en te benutten......door je eigen rijk te verkennen.

Twee basisvragen dus vandaag en een atlas van de wereld van de de energie: het veld van de mogelijkheden.

Waar woon jij?
Waar ben jij?

Waar je 'bent' in de metafysische wereld, kan overal zijn.
Het is een moment-opname.

Waar je 'woont', is de optelsom van die plekken waar je je echt regelmatig bevindt en de keuzes voor je dagelijkse dag vandaan haalt en in acties omzet.
Het is de vorm van het patroon van de mogelijkheden waar jij je met je aandacht doorgaans in bevindt en energie in investeert, in zowel wat je denkt, wat je zegt en wat je doet.

Hoe weet je nou waar je je bevindt in je belevingswereld, in het veld van de mogelijkheden?

Je gevoel is een sterke indicator daarvan, dat functioneert alsof je een ingebouwd GPS systeem hebt.

Om een indruk te krijgen voeg ik hier aan het model een paar gebiedsaanduidingen toe. Sorry voor de Engelse benamingen in een Nederlandse tekst; maar ik gebruik ze vooral internationaal en dus voelt voor mij nu prettiger om ze zo te blijven noemen.

Alles in je eigen cirkel van 'ik' bevat opties die aan twee criteria voldoen:
- je bent je er in enige mate van bewust, door eigen ervaring
- ze bevatten enige mate van aantrekkelijkheid voor jou

trouble:
Van alle mogelijkheden  in ' trouble' weet je dat ze wellicht best een aantrekkelijkheid hebben voor jou, maar dat de waarschijnlijke effecten al op de vrij korte termijn voor zowel jou als anderen onplezierig zijn.

roze gebied:
Dat maakt het hele roze gebied tot opties die in ieder geval je plezier op de korte en mogelijk middellange termijn dienen, voor zover je kan overzien.

Peace (1 +2)
Waar jouw cirkel met dat van anderen overlapt, ervaar je vrede. Simpel, de opties die zich daarin bevinden hebben ook een relatief grote aantrekkelijkheid voor de direct erbij betrokkene(n).

Een mogelijkheid uit Peace (1) tussen jou en mij bespreken en in actie omzetten, daarover voel ik vrede en jij ook. Het schaadt onze relatie niet, niet op de korte en niet op de lange termijn.

Een mogelijkheid uit Peace (2) tussen mij en iemand uit de omgeving, anders dan 'jij' kan ik in dat direct contact vrede voelen met de direct betrokkene. Voor ons is het een aantrekkelijk optie.
Echter.... ik weet ook dat ik ermee niet in totale vrede ben met ' jou'.
Dat kan om twee redenen zijn:
- je weet er niets van, het bevindt zich simpelweg niet in het veld van je bewustzijn (en ik ben me daarvan in enige mate bewust)
- je hebt actief grote moeite met de mogelijkheid (en ik ben me daarvan in enige mate bewust)

Harmoney
Harmoney is daarmee het veld met de hoogste waarden. Vandaar dat ik harmonie als har-money spel, omdat velen van ons geld als ' hoogste waarde' herkennen.

Mogelijkheden die zich daarin bevinden zijn niet alleen be-vredigend ( vrede) op de korte termijn, maar zijn ook een investering in een duurzame toekomst, omdat ze nergens van ten koste gaan, geen schade doen aan wie dan ook en wat dan ook, voor zover bekend. Vaak zelfs, opbouwende elementen bevatten, van niet-zo-goed naar goed en dan van goed naar nog beter.

Patronen
Waar je woont, de optelsom van wat je in je dagelijkse dag als mogelijkheden verkent en via keuzes tot uitdrukking brengt kan verschillende vormen aannemen.

Mijn inschatting is dat het deel van je totale Z11-bewustzijn waar je veel energie aan besteedt, je geloofssysteem vormt (belief system).
Dat houdt je immers 'voor mogelijk' en zelfs voor wenselijk en kennelijk, gezien de hoeveelheid energie die je erin steekt, voor 'goed' (effectief) .
(Aangenomen natuurlijk dat ergens diep van binnen de grondslag voor je keuzes is dat je de best mogelijke keuzes wilt maakt voor jezelf... wat het dan ook is dat je wilt bereiken en ervaren.....)

Hier zijn een paar geloofssystemen op de atlas, als grijs vlak, ingetekend:
(voor mijn gemak zijn ze hier dezelfde vorm en formaat.en slechts anders gepositioneerd... dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn!)

iemand die vooral op de buitenwereld is gericht.
relatief veel innerlijke conflicten ervaart
relatief weinig in het hier en nu is
en conflicten met de buitenwereld creëert
met zijn gedrag en keuzes
vooral met de partner, de 'jij' die vlakbij is

iemand die erg ongelukkig is met het leven
bijna geen goede mogelijkheden zien
(depressief)
en zich bijna volledig afsluit
van alles en iedereen
nauwelijks in het hier en nu is

iemand die veel goede mogelijkheden ziet
in het hier en nu

Hier en nu?

Ik heb bij de beschrijvingen de mate waarin je in het hier en nu bent, toegevoegd.

Hoewel het 'hier en nu' geen scherpe grenslijnen kent in het veld van de mogelijkheden, is het wel zo dat reële mogelijkheden om echt praktisch gevolg aan te kunnen geven, direct verbonden zijn met het centrum, waar alle cirkels bijeenkomen.

Hoe verder je van Harmoney afdrijft, uit de realiteit van het hier en nu gaat, hoe minder mogelijkheden je hebt om nu, hier iets zinvols (duurzaams) te kiezen om je tijd in te investeren.

Veel zorgen maken over de toekomst, of veel spijt hebben van het verleden en in toenemende mate innerlijke conflicten ervaren..... zijn allemaal signalen dat je 'Peace' hebt verlaten, los bent van je hoogste waarden en best bekende mogelijkheden.

Dat hoeft  dus helemaal niet te betekenen dat je je' thuis' uit bent, je ' comfort zone; hebt verlaten!

Want als dit patroon, deze route deel is van je normale patronen van je belief systeem, dan denk je dat het zelfs 'goed' is om aan deze aspecten ervan zoveel tijd en aandacht in te investeren.

Hoewel je mogelijk denkt dat je eigen belief system (en/of je huidige leefomstandigheden in de buitenwereld) je gruwelijk in de weg zit(ten) voor een fijn ( harmonieus, bevredigend) leven en je je afvraagt wat je het eerst eruit moet knikkeren, is het wellicht simpeler en minder risicovol om vaker tijd en aandacht te besteden aan die delen van je belief system die zich in de best mogelijke positie bevinden.

Daar zie je immers de hoogst haalbare mogelijkheden die door jouw belief systeem als mogelijk en minst bedreigend worden herkent.

Daar stromen dan vanzelf weer nieuwe mogelijkheden binnen, omdat je nieuwe ervaringen opdoet.

wees wijzer(s)

"Ik wil zo graag ten alle tijde mezelf kunnen wezen!"

Bibliotheken vol zijn er geschreven over het uitdrukking geven aan dit verlangen.

Wat mij betreft zijn er twee aanwijzingen (wijzers) die altijd met het hart van het metafysische veld van de mogelijkheden zijn verbonden.

Op die klok is het trouwens ten alle tijde 'nu'.

De tijdsaanduiding die zelfs in zijn Nederlandse vorm het begrip illustreert dat de-tijd-van-je-leven uit een golfbeweging bestaat met grofweg twee richtingen: omhoog en omlaag. Beide als gelijke mogelijkheid aanwezig in de verbeelding van het concept nu.

  

   

De grote wijzer op een klok beantwoordt de vraag: " Binnen welke grote eenheid (uren) zijn we nu?"
De kleine wijzer op een klok beantwoordt de vraag:" Wat is de actuele stand binnen die eenheid?" (minuten)

De twee wijzers op je Z11- bewust-zijn hebben eenzelfde functie. Ze geven niet aan hoe laat het is, maar wat de actuele waarde van je doen en laten is. 

De grote wijzer hier en nu, beantwoordt de vraag: "(Tot op welke hoogte) is deze keuze(*) in het belang van het welzijn van alle betrokkenen?"
De kleine wijzer hier en nu, beantwoordt de vraag: "(Tot op welke hoogte) is deze keuze(*) een uitdrukking van mijn hoogste persoonlijke waarden?"

(*) deze keuze verwijst naar:

"de mogelijkheid die nu op mijn mentale tafel ligt, die nu al in mijn bewustzijn aandacht krijgt, waardoor ik ook in de buitenwereld actief mijn energie ergens insteek (of aan onttrek)."

Hoewel het (je) opwinden over het bij de tijd zijn van je eigen Z11-bewust-zijn, ieders eigen verantwoordelijkheid is, is het best mogelijk om er onderling over te communiceren of de klokken wel gelijk staan en er niet iemand 'achter' loopt ( naar zowel de collectief afgesproken als de individuele maatstaven dus, beide wijzers geven een deel van de informatie).

"Is deze keuze een accurate uitdrukking van je hoogste persoonlijke waarden?" (de deel-van-het-geheel-wijzer)
"Hoe draagt dit bij aan het welzijn van ons allemaal?" (de geheel-wijzer)

Dergelijke vragen 'wonen' in het veld van de mogelijkheden in het midden en zijn een open uitnodiging om iets af te stemmen waar (duidelijk) een significant verschil van inzicht over is, op een manier die de verantwoordelijkheid voor de invulling van de keuzes bij ieder Z11 laat.

Waarom ' hoogste waarden' en ' bijdragen aan het welzijn van alle betrokkenen'?

He, het gaat hier over wijzer .
Dat is dus " steeds meer van wat je weet, waar je je van bewust bent,  in de praktijk brengend'.
Nu is het enige moment dat je ter beschikking staat om je geweten  (de kennis die je in de afgelopen tijd hebt opgebouwd op basis van je eigen ervaringen) in te zetten als stapstenen in een (nog) betere toekomst.

Verleden, heden, toekomst hebben een relatie in de evolutie van je Z11!
Geweten, wezen ( = zijn) , wijzer ook en.... je kan ze alledrie nu simultaan inzetten: om omhoog te gaan of omlaag.

Omhoog geeft energie, verlichting, plezier, vrede en harmonie.
Omlaag kost energie en brengt conflicten met zich mee.

Toch heb je Z11 altijd de keus.

zalige mix

Vandaag een duidelijk en simpel recept voor alle mensen die "hopen op een heerlijk leven".

Begin met helderheid als glas (een alcohol promillage van 0%).

Voeg daaraan in de juiste verhouding toe:

- open ( 80% vol.)

- eerlijk ( 87,5% vol.)

Los daarin alle natuurlijke ingrediënten die zich nu in je bewust zijn bevinden, op.
(Gevoelens, gedachten, wat je ook maar Z11 in huis hebt)

Even met je volle aandacht (be-) roeren...

Even wachten tot de oplossing helder wordt....
Proeven...

Kun je erom lachen? ( 'ha, ha')

  > zo niet.... dan mist er nog een smaakmakend ingrediënt 

  > kijk dan wat je nog meer Z11 in huis hebt en voeg dat ook toe
  > herhaal net zolang totdat je er inderdaad tevreden mee bent

Je zalige levenselixer is klaar om te schenken.
Aan jezelf en (omdat deze ingrediënten altijd voorradig zijn) met net zoveel gemak en plezier aan anderen.

----------

Geloof je me niet?

Het bewijs is simpel wiskundig (en taalkundig) door iedereen na te gaan:

hopen op een heerlijk leven:

de 4 letters van open vormen 80% van het woord hopen

de 7 letters van eerlijk vormen 87,5% van het woord heerlijk

Samen in de juiste verhouding gebruikt, liggen openheid en eerlijkheid harmonieus aan de basis van een ongekend groot Z11-oplossend vermogen.
Vergeet niet om even om de oplossing lachen ( ha, ha = 2x 'h') voor een compleet zalige mix.

h(open) op een (h)eerlijk leven!

Wil je hier Z11 praktisch mee aan de slag, of meer over weten?

Boek hier een gratis (!) creatieve workshop voor een heerlijk leven.
(geen inschrijving nodig, start op ieder moment wanneer je maar wilt, op ontelbare locaties in de wereld... altijd een die bijzonder goed bij jou Z11 past.)

puberteit

Wat ik op een willekeurige dag blog, komt (van Z11)  'naar voren' in mijn bewustzijn.
Het heeft altijd een link met zaken waar ik me in de afgelopen 24 uur iets over heb afgevraagd, iets wat ik opvallend vond en benieuwd was naar de achtergronden ervan.

Vandaag kwam er een duidelijke verrassing bovendrijven in het veld van de mogelijkheden, over het thema puberteit.
Gelinkt aan het onderwerp van dit blog (ontwikkeling van het Z11 bewust zijn) en aan het onderwerp van een ander blog dat ik geschreven heb over het collectieve bewuste.

De inspiratie draaide om de invalshoek:
Wat nou als 'pubergedrag' zich heel erg goed laat verklaren vanuit het collectieve bewustzijn?

Waarbij het vanuit mijn optiek zeer aannemelijk is dat alle mensen de 'database' van het collectieve bewuste raadplegen bij al hun ontwikkelprocessen, meestal onbewust.
(Binnen de context van dit blogstukje voert het te ver om dat concept in detail  te staven....)

We maken tegenwoordig de inschatting dat informatie vooral via woorden en (voor)beelden verloopt, in de zin van 'wat er zich in de directe omgeving voordoet'.

Toch weten we ook dat, laten we zeggen voor de jaren 60, openlijke sexuele voorlichting bijzonder schaars was in woorden en directe voorbeelden.
Ondanks dat, zijn we niet uitgestorven.
Jong volwassenen, zelfs als er nooit over gesproken was met iemand en er geen praktische aanwijzingen voorhanden waren in de directe omgeving, ontdekten en verkenden 'nieuwe mogelijkheden'.

Dat kan natuurlijk 100% toegeschreven worden aan ' instinct' in de bekende ' nature/nurture' discussies (waarbij wetenschappers zich altijd afvragen of gedrag ingebouwd/aangeboren is of aangeleerd).

Wat nou als dat onderscheid maar een hele kunstmatige is?
Wat nou als het vermogen om het collectieve bewustzijn te raadplegen is aangeboren, ingebouwd en iedereen langs die weg toegang heeft tot de aangeleerde mores van de mensheid... of het deel daarvan waartoe je voelt dat je behoort?

Als ik daar even bij stilsta, komt mij dat heel waarschijnlijk voor.

Want vanuit een zekere logica dat het voor een natuurvolk wel bijzonder gevaarlijk zou zijn als hun tieners zich ineens pubergedrag-zoals-we-dat-nu-normaal-vinden zou aanmeten: zich actief sociaal-emotioneel afzetten van de gemeenschap waar ze deel van uitmaken. Onbenullig (mijn woorden!) gedrag vertoont en actief schade toebrengt aan de goederen en het welzijn van de leden van zijn familie....

Maar hoe zit het dan met overgangriten, van jongen naar man, van meisje naar vrouw.... er verandert toch daadwerkelijk iets in de rol iemand speelt binnen de groep, van kind naar volwassene?
En dat daar een transitieperiode bijhoort om die rollen te verkennen, zich erop voor te bereiden, is toch ook wel logisch? En dat de groep daarin aanwijzingen geeft en voorbeelden die het waard zijn om te volgen, volgens de gangbare cultuur, toch ook?

Maar moet dat met zulke grote innerlijke (30% van de pubers heeft diepgaande depressieve klachten) en uiterlijke conflicten gepaard gaan, zoals we nu zo gewoon vinden in onze samenleving?
De puber is nu even een jaar of 5 niet te harden om mee samen te leven, maar daarna wordt het vanzelf ( in de meeste gevallen) een goed aangepaste medeburger.....?
Want.... hij moet zich van de collectieve waarden afkeren om zijn eigen waarden te vinden... is de gedachte.
En de ouders moeten het ook niet al te vervelend vinden dat hij ten lange leste op zichzelf gaat wonen....

Wat nou als de tiener, op zoek naar hoe hij welke unieke rol in de samenleving kan vervullen, via het collectief bewustzijn bij allerlei mogelijkheden die zich aandienen, zich juist meer en meer rekenschap geeft van de collectieve waarden, erop intuned, omdat hij op een zeker niveau zich ervan bewust is dat dat het gereedschap is waar hij/zij mee moet gaan werken om zinvol bij te dragen aan de gemeenschap/maatschappij waar toe hij behoort?

Wat nou als de tiener in het collectief bewustzijn opmerkt dat het collectief als aanbevelenswaardig wordt geacht om:
- de meningen van je eigen 'peers' de mensen met wie je veel (uiterlijke) kenmerken gemeen hebt, meer gewicht te geven dan dat van anderen ( en die anderen zelfs actief uit je gemeenschap uit te stoten) ?
- dat uiterlijke zaken van groter belang zijn dan innerlijke?
- dat consumeren de basis is van vooruitgang en groei?
- dat het gebruik van eerlijkheid en openheid vermeden dienen te worden om betere langetermijn resultaten te creëren?
- dat alcohol en drugs prima sociale smeermiddelen zijn?
- verschillen van inzicht met mokken, ervoor weglopen, met deuren slaan en een nijdige persoonlijke aanval op de persoonlijke waarden en integriteit op zijn tijd beslecht dienen te worden?
- dat ' goed nieuws' geen nieuws is, maar voortdurende problemen alle aandacht krijgen?
- dat zelf nadenken, laat staan je eigen gevoelens kennen en kunnen duiden buitengewoon gevaarlijk is voor je sociale voortbestaan (ongeacht wat ze je daar op school of thuis jarenlang over verteld hebben)
- dat alles in elkaar uitsluitende polariteiten gevat dient te worden om door het leven te kunnen navigeren. Keuzes worden gemaakt op basis van goed of fout, zwart of wit.
- .....

Is dan, wat lijkt op een periode van:

• worstelen met jezelf 
• de gemeenschap waar je toe behoort tijdelijk volkomen de rug toe te keren, 

niet gewoon voorwaartse evolutie waarbij je meer en meer de actueel in zwang zijnde, de gangbare normen uit diezelfde maatschappij ter hand neemt en uitprobeert? Je mentale, sociaal-emotionele horizon alvast (spelenderwijs... al zullen veel ouders van pubers dat mogelijk niet zo noemen) verlegt naar de grotere gemeenschap buiten je gezin, nu je daar nog deel van uitmaakt?

Dat dit gedrag dan ook collectief als normaal wordt gezien...

• draagt dat daar dan nog eens extra aan bij... en/of 
• is het simpelweg de illustratie dat we collectief een heel fascinerend beeld zijn gaan vormen over wat normaal volwassen gedrag is?

Is normaal wat cultureel bepaald is?
Is normaal wat natuurlijk is?

Wat zou er gebeuren als 'wat cultureel gangbaar is' harmonieus dichtbij ligt bij wat mensen in hun innerlijke beleving als natuurlijk ervaren?

Weet ik dit zeker?
Nee, de gedachte komt vanochtend voor het eerst in me op.

Maar ik kan wel zeggen dat deze invalshoek dat pubers eigenlijk buitengewoon aangepast gedrag vertonen via de ingebouwde ontwikkelfunctionaliteit om het collectief bewustzijn te kunnen raadplegen, wel een hoop betrekkelijk onlogische gedragingen ineens zeer inzichtelijk maakt.

Het levert trouwens ook een prettiger beeld op, kijkend naar de beweegredenen van pubers.
Liefdevolle spiegels van onze collectieve ziel?

he(me)l

Een speelse observatie in mijn model van het veld van de mogelijkheden.

Als -je vooral met opties uit je zwarte gebied bezighouden- nou eens past bij het concept hel...
(vooral voor jeZ11, maar ook met vervelende effecten voor anderen)

En -je vooral met opties uit het middengebied bezighouden- nou eens heel aardig aansluit bij het concept hemel.....?
(vooral voor jeZ11, maar ook met prettige effecten voor anderen)

Dan is ook in een oogopslag duidelijk hoe je van de hel naar de hemel kan komen!

Voeg me (-time) toe!





De taalpuritsten onder ons zullen wellicht denken:" Tja, me(-time) dat is dus geen goed Nederlands!"

Speciaal voor hen is er toch ook een verlossend woord. Ik heb me echt niet vergist!
Me is natuurlijk ook gewoon Nederlands, het duidt wederkerigheid aan bij een werkwoord van de eerste persoon enkelvoud.

Z11 weerkeren dus.
Thuiskomen in jezelf?
(-:

waarschuw?

In eerdere blog posts met het label ' veld van de mogelijkheden' en 'gezichtspunt' vertelde ik over alle mogelijkheden die zich dynamisch door de velden van je belevingswereld bewegen.
Ook liet ik zien hoe jij je er, door het innemen van een bepaald gezichtspunt, sommige mogelijkheden wel direct ziet en andere niet.

Je staat dus soms simpelweg met je 'rug' naar de (nieuwe) relevante informatie, hebt je aandacht op iets anders gericht.

Het aardige is dat als jij niet waarschuw bent ( bang voor het opeens geconfronteerd worden met een voor jou relevante (nieuwe) waarheid), dan krijg je een vrij rustig innerlijk signaal dat er iets ergens in je totale bewustzijnsveld is veranderend dat je actieve aandacht goed kan gebruiken, voor een soepele afhandeling van zaken.
Je krijgt dan een 'waarschuwing' dat het een aanbevelenswaardige mogelijkheid zou zijn om om simpelweg even van gezichtspunt te wisselen, zodat je goed en helder zicht hebt op de verandering. Een signaal dat het een goed idee is om daar even 'anders tegenover te gaan staan'.
Dat behelst meestal ' je om te draaien' ( in je belevingswereld) zodat je 'het' recht in de ogen kunt kijken.
Wie dit regelmatig doet zal ontdekken dat ' het' zich dan (ogenschijnlijk) ook heeft omgedraaid.

Je was je eerst wellicht vaag bewust van iets achter je, via de spiegel van de ziel.
Nu draai je je om en wat eerst 'rechts' was, is nu opeens ' links'.
Dat kan heel verwarrend werken als je 'het' alleen maar niet-rechtstreeks kende, het komt je zo onbekend voor!

Ben je zelf toch nog erg waarschuw , dan is de kans groot dat je schrikt van dit onbekende, snel van vorm en grootte veranderende wezen in jouw belevingswereld. Vooral omdat het kennelijk iets van jou nodig heeft en op je af lijkt te komen, zich met jou lijkt te willen verbinden! Maar wat?
( Je bewuste aandacht om waargenomen te worden).  
Wellicht keer je het uit angst gauw weer de rug toe, in de hoop dat 'het' snel weer weggaat en gaat verder met waar je mee bezig was, zoals je het altijd deed.

Maar ja, omdat ' het' een voor jou relevante waarheid bevat, blijft het je waarschuwen met in toenemende mate turbulente signalen, omdat het weet dat het belangrijke informatie voor je heeft.

Als je maar lang genoeg die signalen, die waarschuwingen, actief onderdrukt en geen open aandacht geeft om het (deze waarheid) onder ogen te zien zoals het werkelijk is, dan ga je op enig moment denken dat 'het' een afschuwelijk monster is dat jouw geluk in de weg staat en zich tot doel heeft gesteld jouw leven miserabel te maken.

Dan kun je ook besluiten om het veld waarvan je weet dat het (een waar monster*?) zich bevindt als eentje om met een grote boog omheen te zeilen.

* een waar monster heeft in het Nederlands een dubbele betekenis:

-een echt bedreigend wezen dat het op je gemunt heeft en je met huid en haar wil verslinden

-een voorproefje/representatieve indruk van de waarheid, dat wat (nu) waar is. 

In mijn ervaring bevindt de hogere, toepasselijke relevante waarheid zich altijd op een hogere trede.

Een die meer recht doet aan jou, anderen en de wereld en je op die mogelijkheid wil wijzen.

Waarschuw zijn is daarmee voor mij sterk gerelateerd aan groeischuw zijn.

Waarschuw zijn is daarmee voor mij ook sterk gerelateerd aan vreugdeschuw zijn.

Ben jij Z11 waarschuw?

van harte ja zeggen

Ik mag graag een beetje grasduinen in boeken en tijdschriften die ideeën aandragen voor het zinvol vormgeven van je leven, met bezieling en plezier. Zien wat 'collega's' schrijven.

Daarin komen allerlei adviezen met grote regelmaat naar voren.
Vaak kan ik een heel eind meegaan met wat ik lees.
Maar er zijn ook ideeën die ik simpelweg echt niet met mijn eigen ervaringen in overeenstemming kan brengen. Daar kan ik me dan lekker over opwinden en bijvoorbeeld dit stukje gepassioneerd over schrijven.

Het is een wijdverbreid idee dat als je een verlicht persoon wilt zijn (wat dat dan ook moge weze, maar het lijkt in ieder geval iemand te zijn die het leven zelf nogal waardeert en er weinig onder lijdt) dan je dan totaal  'vanuit je hart' zou moeten gaan leven en overal ' ja' tegen moet zeggen.

In de uitwerking van dit idee wordt er over het algemeen nogal veel ruimte gelaten aan de interpretatie en praktische invulling van dit concept. Een ruimte die, naar mijn idee, als die op de meest voor de hand liggende/ meestvoorkomende manier wordt begrepen en uitgewerkt, eerder tot meer moeilijkheden leidt dan tot verlichting.
(Tenzij je het leven zo zat bent dat je er binnen 24 uur wel helemaal klaar mee wilt zijn, natuurlijk en je denkt dat het na de dood allemaal 'paise en vree' is....Je kan dan bijvoorbeeld je hart volgen dat je de weg huppelend en zingend wilt oversteken om zo snel mogelijk een broodje te kopen bij de bakker terwijl er een truck aankomt denderen bijvoorbeeld...)

Want dergelijke artikelen en hoofdstukken wekken de indruk dat er twee boosdoeners in het spel zijn, die al het leed in je leven veroorzaken: het woord nee en je verstand (je denkvermogen).
Populair is ook te denken dat je verstand het woord nee niet eens kent en begrijpt.

Toch, in mijn beleving, is ' ja' zeggen tegen alles wat er zich maar aandient, tegen iedereen die iets van je wil, zonder je verstand erbij te gebruiken, zonder (actief en bewust) keuzes te maken over wat je nu ook en op welke manier uit gaat drukken in daden, bepaald geen zaligmakend recept, als het al praktisch uitvoerbaar zou zijn.
En als de nauwere interpretatie dan is dat je dan toch in ieder geval ' ja' moet zeggen (en dan ook het beste zo snel mogelijk, want ja, je leven speelt zich af in het nu, in acties moet omzetten) tegen alles wat je je leuk en prettig lijkt, wat je een fijn gevoel geeft ( je hart volgen).... daar zien de vrachwagenbestuurder in de Bakkerstraat en  ik daar ook nog niet onmiddellijk alleen maar heil van komen.

'Ja' zeggen tegen echt alles en iedereen, creëert in no-time een logistieke nachtmerrie. Want hoe kun je op dezelfde zaterdagmiddag een pakje voor je moeder in een stad in Nederland bezorgen, met je vriendin in het vliegtuig naar America zitten, een collega helpen verhuizen en met je band in de studio een CD opnemen?
Natuurlijk zijn er stromingen in dergelijke literatuur die op de mogelijkheid wijzen om op meerdere plaatsen tegelijkertijd te zijn als je er maar in gelooft.
Tja..... ik ben nog niemand tegen gekomen die mij hier overtuigend bewijs van heeft geleverd. Wel een hoop hele vermoeide gestreste mensen die poging op poging stapelen om te bewijzen dat het moet kunnen werken om alles tegelijkertijd te willen doen.
En ook veel mensen die 'ja' zeggen en vervolgens 'nee' doen.
Dat geeft op de korte termijn vaak wel verlichting (van de werklasten), maar op de langere termijn een hoop gezeur en relationele problemen met al die mensen die op iets van jou hadden gerekend en wegens het ontbreken ervan met een probleem opgezadeld worden.

(Wat, in dergelijke literatuur altijd hun eigen probleem, verantwoordelijkheid en creatie is, want ieder is immers slechts verantwoordelijk voor zijn eigen reactie op een gebeurtenis......
Mijn moeder had een uitdrukking die ik hierop heel toepasselijk vind: amehoelah!)

Vind ik het dan allemaal onzin?

Nee, maar mijn interpretatie van dat  altijd ' ja zeggen' en vanuit je hart leven is dan ook wat anders ingevuld.

Om te beginnen beschouw en gebruik ik het woord ' nee' niet als een manier om een mogelijkheid of een persoon mee uit mijn (belevings-)wereld te duwen alsof het zou betekenen:" Jij mag niet bestaan".
'Nee' betekent niets meer en niets minder dan uiting geven aan de observatie dat 'deze mogelijkheid, hier en nu me onvoldoende aanspreekt om in de voorgestelde vorm via mijn acties op in te gaan'.
Dat kan bijvoorbeeld zijn omdat de waarschijnlijke effecten van de uitvoering op de langere termijn niet opwegen tegen het kortstondige plezier dat ik ermee doe of heb.... of simpelweg dat ik al iets anders had afgesproken te doen in het beoogde tijdvak.

Leven vanuit je hart, gebruik makend van gezond verstand heeft naar mijn idee meer te maken met een plek in je belevingswereld dan met een bloed rondpompend orgaan in je lijf dat sterk met gevoelens wordt geassocieerd. Hoe mooi en belangrijk ook, dat orgaan, met haar functies vormt slechts een deel van je hele wezen vormt. De andere onderdelen verdienen het ook om ' ja' tegen te zeggen ;-) om je een heel en compleet mens te voelen.

Ik kan het hart van waaruit ik kies te leven zelfs aanwijzen in mijn model van het veld van de mogelijkheden.

En uit de mogelijkheden die zich in dat veld bevinden kan ik met een gerust hart kiezen, want die zijn in harmonie met mezelf, de ander en de wereld

Zelfs daar zeg ik niet via mijn daden 'ja' tegen iedere mogelijkheid! Meestal wel tegen de beste mogelijk die ik daar zie.

Ik weet ook dat die opties nog in het hart van een ander diagram voorkomen:

Ze zijn op zowel korte als langere termijn bevorderlijk voor de gezondheid en het welbevinden van body-mind & soul.

Wat een hoop harten en 'ja' zeggen tegen het beste wat het leven te bieden heeft (de liefde, wordt dat dan vaak weer genoemd....(?)).

Het kon wel Valentijnsdag zijn :-)

' shopping'

Waar haal ik ' het' toch allemaal vandaan?

(Deze blog post heeft een sterk verband met alle eerdere die gelabeld zijn met 'veld van de mogelijkheden'.)

Als het veld van de mogelijkheden allerlei plaatsen bevat waar ik mijn ' boodschappen' vandaan kan halen (ofwel, de invulling voor mijn activiteiten van de dag), dan zou dat er ongeveer zo uitzien:

Ik 'shop' bij voorkeur dicht bij waar ik Z11 woon, dus in het roze gebied.

Er zijn twee gebieden met  'winkels' die best goede producten bevatten naar mijn zin, waar ik dan ook best regelmatig kom.

Het liefst kom ik echter op de markt, waar echt alles lokaal (het 'hier') op maat en duurzaam geproduceerd is van een hoge, dagverse kwaliteit (het 'nu') .

Aan het marktplein liggen ook andere 'winkels'.
En ik ontmoet er ook andere invloeden.
Daarvan bekijk ik wel eens het keuze-aanbod.

Grappig genoeg, als ik daar iets zie dat me, met een paar aanpassingen bij nader inzien ook wel wat lijkt, dan kom ik die beter optie ineens tegen in een van de winkels bij mij in de buurt, of zelfs op de markt!

Ik heb er dus maar een gewoonte van gemaakt om altijd even een nachtje te slapen over opties die me niet helemaal goed passen en kijk de volgende morgen even op de markt bij mij op de hoek in mijn ' roze' (ha, ha) belevingswereld of iets soortgelijks, maar dan echt helemaal goed passend is gearriveerd.

Als dat niet zo is (wat zelden het geval is) , weet ik ook dat de bijna-ok-optie die ik ergens anders zag, mij en mijn omgeving, hier en nu, niet duurzaam van pas komt en ook waarom niet en breng ik beter passende alternatieven in mijn dagelijkse dag in, vers van de markt.

Inspiratie.... waar haal jij 'het' Z11 vandaan?

e-leven

Vaak vind ik mooie wijze toevalligheidjes (?) in woorden, in taal.

Dit blog is helemaal gewijd aan het Z11, in woord, beeld, getal en beleving. Het beperkt zich niet tot de Nederlandse taal en cultuur maar probeert juist extra dimensies die het leven biedt in beeld te brengen.

Vandaag belicht ik het Engelse woord voor het getal 11, met mijn Nederlandse ogen.

Elf in het Engels is eleven.

"He, da's leuk.... de Engelsen hebben het Nederlandse woord 'leven' erin verwerkt!"

Met plezier vraag ik me af waarom ze nou juist dit getal het e-leven hebben genoemd.....

Ik ga wat soortgelijke varianten af of te zien of ik een taalkundige aanwijzing krijg:

- e-cigarette

- e-bike

- e-mail

"Aha, het staat voor elektronisch. Het elektronische leven!"

Ik schiet in de lach. Want ja, als je in de moderne wereld om je heen kijkt dan valt wel op dat gemeenschapszin en verbondenheid met anderen zich geëvolueerd heeft in enkele jaren tot een elektronisch leven: smartphones, tablets, computers, televisie.... twitter, facebook, LinkedIn, Pinterest, Instagram... worden door velen gezien (blijkend uit het gedrag) als het cement dat ons met elkaar verbindt en waarmee we accuraat en snel van het leven op de hoogte worden gebracht.

Als adviseur duurzame gemeenschapsontwikkeling denk ik daar zo het mijne van, omdat ik van nabij meemaak welke (verwoestende, is het woord dat in mij opkomt) invloed langdurig en hoog frequent gebruik van elektronische gadgets heeft op je energie-huishouding, de ontwikkeling van je moreel kompas en daarmee je 'gezonde verstand', de kwaliteit van je keuzes en daarmee de kwaliteit van jou en andermans leven.

Omdat ik ook wel besef dat de Engelsen het woord eleven hebben gekozen voor 11, lang voordat de televisie en de computer hun intrede in onze huizen en harten deden, vermoed ik dus toch dat de e- voor iets anders staat.

Onmiddellijk zie ik het. Het staat voor energy, voor energie!
De Engelsen waren zo slim om te zien dat de elf het energie-leven representeert: dat wat aan de basis ligt van het samenleven als een zinvolle waardevolle eenheid, de basis voor evolutie in de samengestelde meerwaarde(n)!

Emotion is immers energy in motion.

En zonder (levens-) energie die ergens doorheen stroom en getransformeerd wordt ( via een of andere vorm van bewust of onbewuste inspanning) in iets anders maakt duurzame ontwikkeling (eerst naar 'goed' en dan zelf naar ' nog beter' (naar mijn idee) maar bar weinig kans.

Wat denk jij ervan? Vind jij dit Z11 ook zo'n fraaie internationale woordspeling?

(-:

problemen? mogelijkheden!

Kort verhaal: 

Conversatie bij een lifecoach

" Mevrouw, ik heb een probleem."

"Vertel verder, wat kan ik voor u betekenen, mijnheer.....?"

" Zeg maar je en jij en Gerard hoor, Gerard Odenverzoek. Nou, mijn probleem is dat ik maar 1 probleem heb. Doordat ik niet meer problemen heb, ervaar ik nu de vervelende bij-effecten van een schaarste aan problemen."

"Kun je daar iets meer over vertellen?"

" Om te beginnen de vraag: ' Waar moet ik nou mijn tijd aan besteden?' Aan problemen oplossen? Dat gaat dus niet, want ik denk in mogelijkheden. Zelfs problemen creëren is geen probleem voor mij. En dus, wat ik ook probeer, ik houd maar steeds dat ene probleem, namelijk dat ik geen problemen heb. Kunt u mij helpen met deze penibele situatie?"

"Kun je nog wat verder beschrijven wat dit voor je betekent in de dagelijkse dag?"

" Nou, zonder voldoende problemen ben ik sociaal gezien toch vies de pineut. Niemand heeft me ook maar ergens voor nodig. Ik heb zelfs mezelf niet eens nodig. Het leven is zo zinloos zonder een stevige problematische fundatie om aan een voortdurende stroom van voldoende problemen het hoofd te bieden!"

" Gerard, mag ik je vragen, nu je de sociale kant naar voren brengt, of je wellicht de hulp van familie, vrienden en bekenden hebt ingeschakeld bij het oplossen van dit probleem? Vrienden en bekenden zijn immers doorgaans een rijke bron van problemen. Zij kunnen en willen je wellicht graag van dienst zijn......?"

" Ja, ik heb mijn netwerk, zogezegd wel hierbij ingeschakeld. Maar tot op heden is dat een vruchteloze weg gebleken om het echt goed op te lossen.
Heel veel mensen hebben zat en genoeg problemen, maar ik ontdekte dat ze die rijkdom vaak absoluut niet met mij willen delen. Ik kreeg gaandeweg het vermoeden dat deze mensen erg bang zijn om net zo te eindigen als ik. En dus willen ze hun problemen simpelweg gewoon zelf NIET oplossen.

En zo-eindigen-als-ik is best een reële mogelijkheid trouwens.

Want de mensen die hun problemen wel met mij hebben gedeeld en mijn advies om in mogelijkheden te gaan denken hebben opgevolgd, zagen hun voorraad schijnbaar onoplosbare problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Daarmee verdween de basis van onze jarenlange vriendschap, onze gespreksstof raakte snel uitgeput en weg was de motivatie om nog langer om te gaan met iemand zoals ik.
Voor mijn zelfbeeld doet de tendens van een zich in stilzwijgen terugtrekkend sociaal netwerk geen wonderen. Dus ik denk dat ik wel op een punt gekomen ben waar ik van de mogelijkheid om heil van anderen hierin te verwachten voor de langere termijn kan afzien."

"Hmm, ik begrijp het. Mag ik je dan vragen of je in je leven een tijd hebt gekend waarin je wel een doorlopende overvloed aan schijnbaar onoplosbare problemen ervoer?"

"Jawel...... in die tijd was ik een hele harde werker, die voor ieder probleem dat (bijna) tot een oplossing kwam er tenminste twee moeilijkheden voor terug kreeg. Lange dagen buffelen, voor weinig beloning. Dat was het, ook al zie ik nu dat de extra problemen die het opleverde toch meer beloning waren voor mijn inspanningen dan ik toen dacht."

"Kun je je in meer detail herinneren hoe je toen voor elkaar kreeg wat je nu zoekt, het vermogen om tijd te investeren in het verdubbelen van je problemen...?"

"Tja, ik zou er bijna een 5-stappenplan boek over kunnen schrijven, ik weet nog precies hoe die methode werkt.
- wees zeer ontevreden en ongelukkig met wat je nu hebt en waar je nu bent
- focus op wat je allemaal hebt verloren
- herhaal oeverloos die acties waarvan je best weet dat ze niks oplossen
- noem jezelf meerdere malen per dag een idioot die nooit iets leert
- bevestig, waar je ook komt, wat je ook doet, met klem heel krachtig dat de kans dat je alles ooit lekker voor elkaar hebt wel heel erg klein is.

Succes verzekerd, nooit een tekort aan problemen."

" Met die succes-ervaring op zak, wat weerhoud je ervan om dit stappenplan opnieuw zelf toe te passen?"

"Er is een heel belangrijk nadeel aan deze methode. Het grote voordeel ervan was meteen het grote nadeel gaan vormen. Ik had er genoeg van. Het leven zelf was een probleem geworden voor mij.
Ik was altijd moe, vaak ziek, had altijd wel met iemand onenigheid, zelfs langslepende conflicten, chronisch geldgebrek en was voornamelijk bang, bang voor alles wat er verder nog mis kon gaan. Niemand zag me ooit nog lachen, alle levensvreugde en lichtheid was uit mijn bestaan weggesijpeld."

"Gerard, wat je zo te horen graag wilt is om wel meer problemen te zien in je leven, maar toch vooral te kunnen blijven lachen. Als dat inderdaad zo is, dan ben je hier vermoedelijk wel aan het juiste adres."

" O ja.....?""

" Naast lifecoach en adviseur in duurzame gemeenschapsontwikkeling ben ik namelijk ook spiegelmaker.

Ik maak spiegels voor de ziel.
Speciaal voor verlichte, gelukkige personen zoals jij, die een schaarste aan problemen ervaren, heb ik een bijzonder nieuw model ontwikkeld. Het werkt met een caleidoscopisch prisma-effect...kijk maar hier!

Met deze spiegel kan je ene probleem zich tot een bijna oneindig aantal laten vermenigvuldigen. Dat is ook nog eens heel dynamisch, ze veranderen steeds van vorm, maken steeds wisselende patronen, zodat je ze nooit echt kunt vatten.
Tegelijkertijd kijk je in de de ogen van vele gezichten, mensen die je toelachen en jou probleem niet alleen delen, maar ook direct wezenlijk contact met jou nodig hebben voor hun voortbestaan in deze wereld en zolang jij het leven toelacht, lachen zij net zo hard met je mee."

Terwijl de lifecoach zich los probeert te wurmen uit de innige omhelzing van de heer Odenverzoek, die juichend was opgesprongen bij het zien van het potentieel van deze mogelijkheid constateert ze droogjes:
" Probleem opgelost."

(-:

relativiteit

In het veld van de mogelijkheden, zoals in eerdere blog posts met dit label geïntroduceerd en aangelicht), is er nogal veel relatief: dynamisch onderling in beweging, zich verhoudend tot elkaar.

Jij kan met je aandacht door dit veld heen bewegen en je zo op verschillende gezichtspunten bevinden, die een ander perspectief op (een deel van) je belevingswereld werpen, waardoor je tot geheel verschillende conclusies kunt komen over wat er ' is' en hoe jij het beleeft.

Maar jouw aandacht is niet de enige factor die in staat is om zich dynamisch door dit veld te bewegen.

Ook de mogelijkheden bewegen, wervelen om elkaar heen en door elkaar heen, van veld naar veld.
Vele volgen patronen, als ware planeten in de ruimte. Soms zijn dat heel langlopende patronen van jaren, soms cycli van slechts een paar seconden.
Andere mogelijkheden gedragen zich meer als  ruimte-materiaal dat neerstort:.
Het doet zich af en toe voor, heeft nogal impact bij de inslag, maar dat stuk is nu definitief uit zijn oorspronkelijke roulatie genomen en is deel geworden van ' iets anders' dat een andere cyclus volgt.

In de ruimte van je belevingswereld is de positie van iedere mogelijkheid sterk context-gerelateerd: in relatie tot wat jouw positie in de buitenwereld momenteel is.

Onthouden wat op een bepaald moment een prima mogelijkheid is en dat op een ander moment in een andere situatie toepassen, is daarmee niet noodzakelijkerwijs een recept voor succes op de korte en/of de langere termijn.

Praktische voorbeelden:

Iets wat op donderdag een uitstekend idee is om je tijd in te investeren, te ervaren, kan op woensdag een hele domme zet zijn. ( Naar de markt in jouw eigen stad gaan bijvoorbeeld om boodschappen te doen, of naar een bepaalde collega toelopen om iets af te stemmen die op woensdagen niet werkt.)

Iets wat iedere ochtend om 7.00 iets is waar je erg van kunt genieten, kan om 7.15 al iets zijn waar je beter van af kunt zien. (Rustig de tijd nemen voor de eerste warme drank van de dag en er even bij wegdromen)

Iets waar de belangrijkste volwassenen in je thuis-situatie erg blij mee zijn dat je doet als je 6, 12 of 18 jaar oud bent, toepassen op de belangrijkste volwassenen in je thuis-situatie als je zelf volwassen bent kon nog wel eens een heel ander resultaat produceren.

En als je dan snapt en doet wat je huidige partner zegt dat hij/zij zo graag heeft, kan het maar zo zijn dat je toch de kous op de kop krijgt van die partner als je het spontaan op een dag in uitvoering brengt.

Wat nu?

Moet je al die bewegingen en factoren die meespelen dan actief en bewust bijhouden? Dat is toch onbegonnen werk! Hoe kun je nou al die, vaak subtiele en onzichtbare variabelen in ogenschouw nemen?

Tegen de tijd dat je een goede band met jeZ11 hebt opgebouwd, ontdek je dat je een heel stuk minder zelf actief in de gaten hoeft te houden en (feiten daarover) hoeft te onthouden, naarmate je meer bereid bent om open te staan voor wat er is en met de beste mogelijkheden van ieder gegeven moment te spelen.

Hoe dat kan?

De belangrijkste aanwijzing daarvoor vind je als je beseft dat je totale bewustzijn veel groter is dan het deel dat zich in jouw actieve bewustzijn bevindt.
Dit deel van je bewustzijn  ontvangt en verwerkt een veelvoud aan indrukken, vele ( echt veeeeeeeeele) malen meer dan het handjevol dat jij actief/bewust registreert en met elkaar in verband brengt.

Dat deel is echt vele malen sneller en accurater in het verwerken van alle beschikbare informatie dan jouw bewuste denkbrein is (zeker als je werkt met een verouderd besturingssysteem (wat niks met leeftijd te maken heeft!!!) en je denkprocessen vult met verouderde gegevens).
De supercomputer in jouw onbewuste is altijd up-to-date, beschikt altijd in real time over de meest actuele gegevens en kan de relevantie voor jou van wat er aan de hand is in je wereld in no-time ' berekenen' en op het scherm van je belevingswereld projecteren.
Doet dit ook 24/7.
Doet dit niet alleen zodat jij je niet bewust bezig hoeft te houden met wanneer en hoeveel rode bloedcellen je nu eens zult aanmaken en of het nu tijd is voor een inademing of nog niet en hoeveel dan en tig-miljoen andere levensprocessen die zich in jou afspelen.
Kan dit ook doen voor talloze taken in de sociaal-emotionele sfeer, administratieve sfeer, praktische actief bewuste sfeer.

Hoef je dan helemaal niets meer zelf actief te doen?
Dat je systeem perfect in staat is je te waarschuwen dat het tijd is om te eten, drinken, slapen, het toilet te bezoeken, betekent dat dat je je daar dan niet ergens toch wel even actief mee bezig moet houden? ( Nee, toch).

Dat je systeem perfect in staat is je te waarschuwen dat de mogelijkheid om de vuilnis aan de straat te zetten zodat het wordt opgehaald actueel is... heeft nog altijd jouw attentie en actie nodig om tot het gewenste resultaat te leiden.

Alert zijn op de signalen die je van jeZ11 krijgt en ernaar handelen zodra ze heel rustig als actuele en relevant aan je gepresenteerd worden, opent een wereld aan mogelijkheden.
Je totale Z11 weet ook, kent ook je eigen cycli en voorkeuren.
Dus als je rust in de tent, in je eigen belevingswereld op prijs stelt, zal je zien dat je vanuit je Z11 altijd heel tijdig van de juiste informatie wordt voorzien, zodat je niets gehaast hoeft te doen.

Het aardige is, je krijgt dingen wel veel sneller en met meer plezier en rustiger voor elkaar.

Lastig om mij te geloven?
Ik raad je niet eens aan om mij te geloven!
Wel om het Z11 te gaan onderzoeken, in je eigen belevingswereld.

spoor bijster?

Er zijn van die momenten, waarop je het spoor bijster bent.
Alles lijkt maar naar een punt te leiden en het benauwende idee dat je een doodlopende weg bent ingeslagen dringt zich onophoudelijk aan je op.

Zou dat wellicht te maken kunnen hebben met het gezichtspunt dat je inneemt, dat een zeker perspectief op de zaak geeft?

Wat nou als het bovenaanzicht van exact dezelfde positie als in de bovenstaande spiegel je oneindige Z-11 laat zien die zich vol mogelijkheden voor en achter je uitstrekt?

Helemaal  niet zich vernauwend en vol bijster interessante mogelijkheden om te verkennen?

gezichtpunt verplaatsen

In het blog stukje van vrijdag introduceerde ik verschillende gezichtspunten die je in je Z11 kunt in nemen in het deelverzamelingenmodel.

Mocht je de voordelen inzien van het opereren vanuit een ' hoger' kijkpunt; hoger als in, de vakken die de betere opties voor meerdere partijen bevatten, dan wil je wellicht weten hoe je dat kan doen.

Er is een manier om je gezichtspunt te verplaatsen, waarbij je niet eens hoeft te weten op welke positie je begint of je af hoeft te vragen hoe je daar terecht kwam en wat je bezielde om daar (zo lang, wellicht) vandaan te opereren.

Iedere verplaatsing in je belevingswereld gaat met het verplaatsen van je aandacht.
Door je bewustzijn ergens anders op richten, neem je een andere positie in je Z11 in en zie je dingen anders en, komen andere mogelijkheden in beeld.

Hier is nogmaals het plaatje van gezichtspunten in de verschillende velden:

Ongeacht waar je begint, als je het volgende 'doet' kom je vanZ11 ergens in de buurt van gezichtpunt 7 uit.

1. Je neemt de beslissing dat je dit gezichtpunt los wilt laten en betere opties wilt kunnen zien, beter voor iedere betrokkene.
2. Dan concentreer je je op 1 mogelijkheid die je altijd bij de hand hebt, waar je niemands toestemming of coöperatie bij nodig hebt, geen enkel beroep doet op hulpmiddelen die iemand ook maar iets kosten en die zich altijd in het veld van de hoogste mogelijkheden bevindt.
3. Als je er bent, verken je de mogelijkheden in dit veld

In meer detail:

Een hele populaire optie om voor te kiezen is 'de mogelijkheid om adem te halen'. Het is de basis van een heleboel meditatie-technieken. Vandaar dat ik in het volgende plaatje de traditionele meditatiehouding heb gebruikt om te illustreren wat er gebeurt. Het aannemen van deze houding is (wat mij betreft) een optie, waar je voor kunt kiezen als je je daar prettig bij voelt, die (in mijn ervaring) niet noodzakelijk is. 

Het kan ook bijvoorbeeld de optie zijn om:

•  rustig heen en weer te wiegen
• een wijsje te neuriën (of te zingen)
• te lopen (of te dansen) 

Zolang je dit maar doet zonder een heel specifiek doel te willen nastreven of vermijden (door iemand in je buurt leuk of juist gek gevonden te worden bijvoorbeeld).

Waarom?

Het is namelijk de bedoeling dat je alle mogelijkheden die je ziet rustig langs je heen laat glijden en je aandacht met geen enkele mogelijkheid op je pad verbindt, tot het moment dat je weet, voelt, gewaar bent, dat je bent waar je wezen wilt, in het veld van de vreugdevolle mogelijkheden.

Ongeacht waar je begint, in het zwartste deel van jezelf of al dichter bij de 'bestemming'( het veld van de vreugdevolle mogelijkheden), het is een ' reis' door je belevingswereld die jouw aandacht langs allerlei mogelijkheden op je weg voert.

Hoe dichter je bij het zwarte gebied achterin je belevingswereld bent, hoe turbulenter je gevoelswereld aanvoelt, omdat je gevoel simpelweg een indicator is over de kwaliteit van de mogelijkheden waar je direct door omringt bent, gezien vanaf je huidige gezichtspunt in je belevingswereld.
(Wellicht ten overvloede, dit zegt dus heel weinig over wat er' is' in je buitenwereld realiteit. Dat jij je buitenwereld realiteit als volkomen zonder kansrijke vredige harmonieuze mooie mogelijkheden om volop van te genieten beschouwd, zegt vele malen meer over welk deel van je belevingswereld jouw actieve aandacht krijgt dan over de intrinsieke aard van die werkelijkheid)
Als er op die ' mentale positie' alleen maar mogelijkheden voor je geestesoog verschijnen die toch wel een heleboel nadelen met zich meebrengen en niet uitgekristalliseerd zijn, of (nog) niet helder genoeg, dan voel je dit. Je merkt het ook aan de aard van de gedachten die voorbij komen; verwarrend, gemengde berichten over 'goed' en ' fout', een heel koor aan stemmen die zich ermee bemoeit en hun belangen verwoord.

Laat dat gewoon gebeuren, wetend dat je (op hoog tempo) onderweg bent naar een betere plek, wetend dat die berichten daar zijn  (zelfs waar zijn, in die zin dat de boodschappen die ze uitzenden precies en echt heel accuraat aangeven waarom deze mogelijkheid zich niet in het veld van de hoogste keuzes zit*) om je te laten weten dat er, hier en nu, betere mogelijkheden voor je beschikbaar zijn.

*Ik ben hiermee een mening toegedaan, gebaseerd op mijn eigen ervaringen, die haaks staat op de gangbare ( spirituele) visie over de werking van het verstand en de mate waarin je informatie die op je innerlijke netvlies vanuit je belevingswereld komt, kunt geloven.

In de  meeste spirituele literatuur krijgt het verstand (the mind) de zwarte piet toegespeeld als notoire leugenaar die je vooral nooit moet geloven en altijd afstand van moet nemen.

Wat mij betreft is dat geen wonder dat dat een totale 'mission impossible' oplevert voor wie zich graag op een natuurlijke manier vreugdevol wil voelen in zichzelf en de wereld. Actief afstand nemen van het gezond gebruik van je verstand, is voor zover ik kan zien een mogelijkheid die zich in het zwarte gebied bevindt, het veld van de schadelijke mogelijkheden, zowel voor jezelf als alle anderen die betrokken zijn bij de effecten van jouw keuzes.

Door simpelweg je ademhaling te volgen en je volle aandacht te geven ( of als je iets wil 'doen', tel je ademhalingen zonder de aard van je ademhaling actief te beïnvloeden en begin dan opnieuw bij 1) arriveer je (als je niet halverweg bent gestopt natuurlijk om veel aandacht te geven aan mogelijkheden die zich onderweg aan je hebben gepresenteerd, hoe onprettig dan ook) vanzelf in het veld waar je wilde zijn.

Je voelt je rustig, stabiel, moet misschien zelfs lachen en je geest is helder en rustig. Kenmerken dat je 'er bent'. Maar laat dat niet het eindpunt van je reis zijn voordat je hebt verkent wat hier te beleven valt en... wat je keus is om je energie en tijd in te gaan investeren.

Hoe prettig en verfrissend een kalme geest ook is, geen kennis nemen van de goede mogelijkheden die nu binnen je bereik liggen en er niet eentje uit selecteren maar weer terug gaan naar waar je mee bezig was, hoe je ermee bezig was, dan ben je zo weer terug bij ' af'.

Dus je blijft me je aandacht in dit veld. Dan komen er gedachten in je op. Ideeën, suggesties, opties, mogelijkheden en die laat je nu tot je verbeelding spreken met je volle aandacht. Gewoon doorademend, rustig stilstaand of stil zittend, met je volle aandacht. Je proeft de opties die je voorgelegd worden en merkt dat het 'water je in de mond loopt' van al dat moois. Een overvloed aan hoog kwaliteits- opties, zalig.

Wil je echt de allerbeste, degene die je het minste moeite kost met het maximale resultaat bijvoorbeeld?
Vraag het jeZ11 af:" Wat is de beste optie in dit veld die me de minste moeite kost?"

Het is alsof je een filter op computer zoekresultaten zet en voila.... de allerbeste staat pal voor je neus.

Dat is bij mij altijd het moment waarop ik meteen opveer en enorm zin heb om hier nu mee aan de slag te gaan. Het is de allerbeste optie in mijn beleving, altijd onmiddellijk toepasbaar, hier en nu en ik, begrijp en weet ook precies waarom het zo'n goede optie is. Alles wat ik ervoor nodig heb aan hulpmiddelen bevind zich binnen bereik en ik kan genieten van de activiteit.

Ik noem deze verplaatsingen in mijn belevingswereld trouwens geen meditatie. Ik noem het me-time. Volledige focus op de belevingswereld, los van alles... maar uiteindelijk daarmee juist in verbinding met alles.
Ik kan het iedereen aanraden en daarom heb ik mezelf ook maar tot ambassadeur van me-time gebombardeerd.

Zie mijn website als je er Z11 meer info over wilt lezen . ( veel in het Engels).

meer zicht op het veld van mogelijkheden

In het blog stukje van gisteren gaf ik meer kleur en reliëf aan het veld van de mogelijkheden.
Ik voegde gezichtspunten toe aan het bovenaanzicht en zelfs hele lijfjes aan het zij aanzicht.

Ik realiseerde me dat dat mogelijk misverstanden in de hand werk: namelijk dat het veld van de mogelijkheden zichtbaar is (met je ogen) en dat je je lijf er letterlijk (fysiek) in positioneert.
Tijd dus om iets meer in te zoomen op de fysieke aspecten ervan, zoals ik het Z11 ervaar.

Hoewel je er wel verschillende gezichtspunten in kunt innemen, gaat dit model maar voor een heel klein deel over de zichtbare tastbare wereld. Het is een wereld van energie, van pure (creatieve) gedachten en gevoel. Het is wat ik de belevingswereld noem.

Het is echter wel de wereld van waaruit de realiteit in de fysieke wereld wordt geschapen.
Het is het pallet aan mogelijkheden waar je (alleen en/of samen) uit kunt kiezen waar je je tijd en energie aan gaat besteden.
Waar jij je tijd en energie aan besteed (en hoe) geeft vorm aan je ervaringen (je wereld) en dat:

• roept nieuwe mogelijkheden naar voren en 
• beïnvloedt de plaatsing, kleuring, positie die een mogelijkheid heeft in het veld

Voorbeeld.
Het eten van een onbekend mooi kleurrijk stukje fruit kan je heel aantrekkelijk lijken en je op een zeker moment gepresenteerd worden om te proberen. Je voert het uit (besteedt er tijd en energie aan om deze mogelijkheid actief te ervaren). Dan blijkt dat je de smaak afschuwelijk vindt en er zelfs jeukende bultjes aan overhoudt gedurende een paar dagen. Van zeer aantrekkelijke optie ' het eten van dit fruit' verdwijnt het op basis van je ervaring ermee nu snel naar de achtergrond in het veld van mogelijkheden.
Het blijft nog altijd een optie. Je kunt er nog altijd voor kiezen dit fruit te eten als je er nog eens toegang toe hebt. De kans is groot dat als je andere alternatieven ziet, je deze met voorrang zult behandelen.

fysieke aanwezigheid

Voor alle duidelijkheid wil ik ook heel expliciet zeggen dat dit model van het veld van de mogelijkheden helemaal niets zegt over de positie die lijven innemen tijdens de uitvoering van de keuzes.

De verbinding die er tussen mensen bestaat, de stevigheid ervan, de betrouwbaarheid ervan, de ervaren kwaliteit ervan staat niet noodzakelijkerwijs in een directe relatie tot de hoeveelheid tijd die de lijven in elkaars directe nabijheid doorbrengen.

Dat een mogelijkheid als aantrekkelijk voor twee personen wordt gezien, betekent niet dat zij beiden in de uitvoering van die optie actief betrokken moeten zijn op dezelfde plek in dezelfde 'daden'.

Voorbeeld:
Ik houd bijvoorbeeld niet meer heel erg van boodschappen te doen en als ik het dan toch doe, dan vind ik het heel belangrijk om het snel en efficiënt te doen. Liever 1 supermarkt dus, dan een hele rits winkels en op tijden dat er weinig andere mensen zijn die voor 'vertraging' zorgen. Dit, zelfs al is de kans groter om lokaal ambachtelijk geproduceerde kwaliteitsproducten ( beter voor 'de wereld' ) in speciaalzaken en op de markt te vinden.
Mijn partner is dol op naar de markt gaan en trekt er graag de hele ochtend voor uit, praatje hier, kopje koffie daar en geniet van de drukte.
Wij zijn het in het veld van de mogelijkheden dus al heel snel eens geworden dat hij lekker naar de markt gaat en er onze wekelijkse boodschappen doet op zijn manier en tempo.

Ook al bevinden onze lijven zich niet gezamenlijk op dezelfde plek in de wekelijkse uitvoering van de aantrekkelijke mogelijkheid 'onze boodschappen, lokaal geproduceerde producten van het seizoen,  komen van de markt' , toch is de beleving van de uitvoering een gezamenlijk in hetzelfde veld beleefd genoegen, met volledige afstemming.

Hetzelfde is ook omgekeerd waar.

Dat twee lijven zich fysiek in dezelfde ruimte bevinden en wellicht (ogenschijnlijk) zich samen op de uitwerking van een en dezelfde activiteit richten, zegt heel weinig of beide personen echt in hetzelfde veld in de belevingswereld zijn en er wel echte afstemming over de inkleuring van de activiteit is.

Wellicht kun je je bij beide gevallen ook Z11 wel een voorbeeld voorstellen?

gezichtspunten

Graag geef ik vandaag nog wat meer reliëf aan het deelverzamelingenmodel dat ik gisteren introduceerde. Reliëf dat je je waarschijnlijk het beste voor kan stellen als ik 'perspectief' toevoeg.

Dat is dan ook precies wat ik ga doen, mentaal perspectief toevoegen.
Daarmee tip ik meteen aan de kunst om een andere mentale positie op het speelveld kunnen innemen, het geheel vanuit een ander gezichtspunt te kunnen bekijken ( zonder ooit ' buiten jeZ11 te hoeven raken', van woede, frustratie of angst bijvoorbeeld).

Bekijk dit bovenaanzicht van het speelveld waar twee mensen samen iets met elkaar willen en er dus ook een wij-veld ontstaat.

Dit concept is hier eerder geïntroduceerd.
Hetzelfde systeem geldt ook als meerdere mensen bij elkaar komen, met meer bolletjes, voor iedere betrokkene eentje erbij. Voor de overzichtelijkheid houd ik het hier op drie basisbolletjes, als twee personen samen iets willen creëren.

Binnen je Z11, de cirkel die alle mogelijkheden bevat waar jij je van bewust bent, die een zekere mate van aantrekkelijkheid voor jou bezitten, kun je je geheel vrij bewegen.
Nu dit Z11 duidelijk bindingen is aangegaan met een ander Z11 (de ander), met wie je samen een 'wij' hebt gevormd, heb je tenminste deze zeven belangrijk in hun aard verschillende standpunten die je kunt innemen.
Alle mogelijkheden ordenen zich volgens het principe, hoe aantrekkelijker voor iedereen, hoe dichter bij het midden.

Je zal zien hoe ik 'wij' ineens ook de buitenwereld ga noemen. Dat kan heel verwarrend zijn als je net dacht dat we het over twee personen hadden, los van alles. Hopelijk kun je die verwarring, als die er is, even parkeren. De uitleg hiervan heeft te maken met een verschuiving in het bewustzijn over de intergerelateerdheid van alle dingen, die buiten de bestek van dit blog stukje valt, maar ongetwijfeld later aan de orde gaat komen.

Zeven gezichtspunten:

1. Je hebt vooral zicht op de dingen die de ander aantrekkelijk lijken, die op jouw zelf toch als onaantrekkelijk overkomen.
2. Je hebt vooral zicht op de dingen die voor jou een aantrekkelijke kant hebben, maar die als het minst aantrekkelijk door anderen worden gezien. Van alle opties binnen de kleine boog ben je je bewust dat zij zelfs schadelijke effecten voor het welzijn van de ander (en/of de wereld) met zich meebrengen.
3. Je hebt zicht op het opties die voor zowel jou als de andere aantrekkelijk zijn in wisselende gradaties, met het dichtst bij je echter de opties die alleen voor jou echt aantrekkelijk zijn.
4. Je hebt vooral zicht op wat de buitenwereld voor 'jullie' een aantrekkelijk optie lijkt, die door jouw (en je partner) niet als aantrekkelijk zijn aangemerkt.
5. Je hebt zicht op de opties die jouw en je partner aantrekkelijk voorkomen, maar voor de (buiten) wereld niet erg aantrekkelijk zijn.
6. Je hebt zicht op opties waar jij plezier aan beleeft die ook in een gunstig daglicht staan voor de (buiten-) wereld. Zie hoe ze buiten het aantrekkelijkheidsveld van je partner vallen.
7. Hier sta je middenin het veld van opties die voor jezelf, de ander en jullie manifestatie in de wereld aantrekkelijk zijn.

Observeer hoe 'waar je naar kijkt'  en vanaf welk punt binnen je eigen Z11, een heel ander arsenaal van mogelijkheden voor je geestesoog in beeld brengt.

Gezichtpunt twee past bij het blog stukje van de doelman bij voetbal .

Nu laat ik zien dat dit model een gelaagd model is.
Hoe meer partijen een optie als aantrekkelijk zien, hoe ' hoger' het is, want iedere partij geeft het een laagje waardering.

Vanaf de zijkant gezien ziet hetZ11de model er dan ongeveer zo uit;

Ik heb hierbij het ' ik'-vak rood gemaakt.

Je ziet nog een van de andere cirkels (geel), de derde is aan het oog ontrokken, maar is blauw.

Dat kun je zien want als de lagen gaan ' mengen' verandert de kleur: 

geel plus rood vormen samen oranje

rood plus blauw vormen samen paars

geel en blauw vormen samen groen.

Het topvak is wit (en niet modderig bruin of zwart), omdat wit licht alle kleuren bevat.

Opvallende observatie, gesteund door mijn eigen bevindingen: als je op de top staat en vooral de mogelijkheden op de voorgrond hebt die als aantrekkelijk gewaardeerd worden door alle betrokkenen, dan

1. voel je je op de top van de wereld en erg prettig over jeZ11
2. overzie je het hele speelveld, krijg je informatie over wat de andere velden zoal bevatten, simpelweg omdat je een harmonieus standpunt hebt ingenomen.

De wens om toch voor oplossingen te kiezen die anderen schaden is, staat als je te midden van zoveel betere oplossingen staat, wel heel erg ver van je af.

Echt iets om eens Z11 te proberen, zou ik zeggen.Ik vind het niet alleen een gelaagd model, maar ook een aardig geslaagd model ;-)