zondag 5 juni 2016

vertegenwoordigers van het leven



In het vorige stukje beschreef ik een eerste set opties hoe activiteiten als yoga, meditatie en mindfulness een prima plek in het proces van het leven kunnen innemen.
Ik schreef dat je ermee je zelfstandigheid en je zelfvertrouwen kunt vergroten als het gaat om  wat er onder de motorkap van het leven plaatsvindt.
Ik zie hoe je, met het ontplooien van dergelijke activiteiten, vaardiger kunt worden op het gebied van 'levens-onderhoud'.
Daar waar je je mogelijk gewend was alleen de bestuurder/gebruiker ervan te zijn.... wellicht met toenemende frustraties, perioden van ongewenste stilstand en/of  hoge reparatiekosten als je (karretje van het) leven even niet zo lekker loopt.

In dit stukje beschrijf ik een tweede set redenen, van een geheel andere orde.

Ik observeer dat veel mensen hun leven altijd proberen te besturen ( met zeer wisselende rijstijlen...inderdaad)
Altijd onderweg van iets in het verleden, maar iets anders in de toekomst.
En, tegen de tijd dat ze daar dan zijn aangekomen, dan is het onmiddellijk weer tijd om terug of juist verder te gaan.
Vertegenwoordigers van het leven, op de snelweg van het leven.
Van 's ochtends vroeg tot ' s avonds laat (het liefst?) gas geven, gezeten in die veilige cocon met de deuren dicht. Anderen inhalen, afsnijden (of voor laten gaan), toeteren, druk, druk, druk.....
Een lijst met taken zo efficiĆ«nt mogelijk afhandelend, maar vooral ..... in je uppie in dat wagentje..... door, totdat iets je stopt (honger, dorst, brandstof op, ernstig ongeluk, karretje kapot).

Als we niet in ons vehikeltje zitten en flink vaart maken onderweg, (of desnoods met zijn allen in de file stilstaan, allemaal in onze eigen comfortabele bubbel, zodat we elkaar wel zien, maar niet horen, ruiken, voelen....) dan ... tja.. wat dan..... ?
Als we dat niet 'doen',  dan voelen we ons 'verloren', afgesneden van wat echt belangrijk is, mislukt, loosers en doen we niet ' ons best', dragen we 'niks bij'.

Ik had het de vorige keer over de 'bedoeling' van een auto en zei dat het ontworpen is om prettig mee te rijden.

Maar ja, er is natuurlijk nog wel een diepere bedoeling aan een auto.
Het 'onderweg' zijn is voor de meeste mensen bij een gewone auto niet het ultieme doel.
Het 'prettig rijden;' is een middel om ergens naar toe te gaan... daar wat tijd te besteden, wat (nieuwe) ervaringen op te doen... en dan weer huiswaarts te gaan, een ervaring rijker.

Die tijdsbesteding vindt dan over het algemeen plaats met het karretje ergens geparkeerd terwijl jij dan, geheel los daarvan, je ervaring aan het opdoen bent.

De meerderheid van de moderne mensen heeft niet allen van zijn levende voorbeelden geleerd dat je karretje je kostbaarste bezit is ..........maar ook dat je het daarom het beste nooit loslaat, gedurende de dag. Je moet het als het ware met je leven en constante aanwezigheid en bemoeienis beschermen, zo lijkt het wel.
Wij vinden het als moderne mensen daardoor buitengewoon lastig (en vreeswekkend) om een parkeerplaats te zoeken in den vreemde en dan..... de motor te stoppen, ons transportmiddel te verlaten, eventueel op slot te doen en er dan van weg te lopen om iets geheel anders te gaan doen/ervaren, zonder (veilig) van alles en iedereen afgesloten te zijn .....

Voor wie 'leven' (ervaringen opdoen zonder die cocon om je heen waar je zelf compleet aan het stuur zit), zo eng vindt, zijn yoga, mindfulness en meditatie geweldige en relatief simpele en veilige  methoden om te leren durven uit te stappen en iets anders te doen dan je leven constant actief besturen.

Want ook al laten we onze fysieke auto wel buiten als we op visite gaan bij iemand, of boodschappen doen, of op kantoor werken...... ons mentale meta-fysische karretje (ons eigen geloofssysteem) durven de meesten van ons geen seconde af te schakelen en even helemaal te verlaten en af te sluiten, voor later gebruik
Een te zien welke leven is is buiten de veilige cocon van jouw geloofssysteem.

"De wind door je haren te voelen, het ruisen van een beek vlak bij je te horen, de geur van de acaciabloesem te ruiken."

Ok, de kans is groot dat je bij de eerste voorzichtige pogingen van yoga, meditatie en/of mindfulness nog altijd een hand aan je (auto-)mobiel hebt, want daar durf je nog niet van weg. Maar je merkt in ieder geval dat je niet dood gaat van uitstappen en iets anders doen dan besturen. Dat het zelfs prettig kan zijn. Dat het zelfs best even prettiger kan zijn dan als een kip-zonder-kop van hot naar her knarren, altijd maar in de routines op de hoogste haalbare versnelling van je geloofssysteem.
Je merkt dan dat het energie geeft om iets nieuws mee te maken. Om ergens 'te zijn', zonder meteen 'terug' te moeten, of 'weer verder'. Dat de motor ook even 'af'' kan en dat het dan stil is.
Ontdekken dat die stilte helemaal niet niks is, maar dat het ruimte geeft aan allerlei hele subtiele nieuwe geluiden , die nooit over het gedender van het motorgeluid heen konden weerklinken. Die er altijd al waren, maar die jij in de herrie en drukte nooit hebt waargenomen.
Je merkt kleine dingen op die je nooit gezien zou hebben door er op hoge snelheid langs te suizen.
Nieuwsgierig verken je wat er te ervaren is, hier, nu.
Je merkt dat je opleeft van andere zintuiglijke impulsen dan 'kijken' van een veilig afstandje alleen, gezien door het filter van de voorruit van je geloofssysteem.
En dat als er andere levende wezens daar aanwezig zijn, dat je 'contact' kunt hebben en er nieuwe mogelijkheden open zijn om daar vorm aan te geven.

Dat er mensen zijn die van dergelijke ervaringen zo onder de indruk raken dat ze menen dat het gebruik van een auto ( eigen geloofssysteem uitgerust met 6 versnellingen en turbo denkvermogen) ' slecht is'  en dat ' het leven' alleen maar plaatsvindt als je totaal niets bestuurt en alles maar gewoon laat gebeuren.......(zonder ook maar ergens ooit nog over na te denken).....

Ach, laat ik mijn idee daarover samenvatten door te zeggen...... dat lijkt mij nou van het ene uiterste naar het andere gaan.

En hoe leuk twee uitersten ook zijn om te (ver-) kennen, er valt natuurlijk ook heel veel te beleven door combinaties te maken.

Daar ben ik dan weer een fan van, om onder de aandacht te brengen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten