altijd

Het zat er wel een keer aan te komen, natuurlijk.

Een diepe wezenlijke opstandigheid en recalcitrantie wordt doorgaans opgewekt in mij wanneer iemand een mening, maar zeker een algemeen geldend advies met de houdbaarheidsaanduiding 'altijd' geeft.

Dan ga ik op onderzoek uit..... altijd?
Kan dit de toets der 'altijd' doorstaan?
Dat wil zeggen dat er geen situatie is waarop het duidelijk, voor iedereen zichtbaar, afwijkt van passend, voedend, harmonieus kloppend? Misschien zelf het volkomen omgekeerde is?

Dus een blog stukje over het fenomeen 'altijd' is wel een keer op zijn plek.

Ik lag in bad (een van mijn favoriete plekken om te kalibreren op het Universele moment) en realiseerde me, toen dat moment daar was,  dat altijd best wel gelezen kan worden als al-tijd.
De tijd van het al, de tijd van het heel-al... het intrinsieke natuurlijke tempo dat aan de basis ligt van alle cycli?

Daar kun je, zo lijkt het, geen horloge op maken dat een en hetzelfde tempo gestaag aanhoudt.
(Ik las gisteren in een boek dat, vanwege het zich steeds verder uitbreidende universum, het nu langer duurt voor de aarde om rond de zon te draaien dan een biljoen jaar geleden. Zelfs al waarneembaar langer duurt dan 500 jaar geleden.)

Zou het kunnen zijn dat wij zo dol zijn in al onze meningen en adviezen op altijd, omdat we diep van binnen weten dat als iets onweerlegbaar in lijn is met altijd, dat we dan universeel gelijk hebben..... gelijk lopen met het Universele cyclische ritme?
Zijn we er zo dol op ons te verbinden met altijd, omdat al-tijd precies datgene is wat we nodig hebben.... omdat we weten dat als we gelijke pas lopen met al-tijd, we prettig leven in lijn met onze blauwdruk, ons origineel ontwerp?

Vergissen we ons er alleen in om een ' iets', een ding, een uiting, een mogelijkheid te fixeren op altijd geldig, terwijl al-tijd voortdurend cyclisch in beweging is......?
Zou het wellicht iets zijn om ons Z11 met een grote regelmaat te kalibreren op 'al-tijd'?
Onze individuele Z11-en en onze collectieve Z11-bewustzijn van de mensheid?

Wat dan trouwens in het Engels weer, all-ways heet, alle wegen.... kalibreren op alle mogelijkheden.
Toujours, alle dagen dus, in het Frans.

Tja, wat denk je ik als ambassadeur van me-time en het gebruik van het veld van de mogelijkheden in je dagelijkse dag daarvan zou zeggen?

Waar kun je nou echt de klok op gelijk zetten, heeft/is altijd gelijk, kortom.....wat werkt altijd?
Wat werkt?
Al-tijd!

(-:

----

Kleine P.S.

Na het schrijven van dit stukje was ik benieuwd wanneer nou eigenlijk de klok was uitgevonden.
Wikipedia verschafte die info al snel: https://nl.wikipedia.org/wiki/Klok_(tijd)

("Tot aan de Nieuwe Tijd was een klok de ingewikkeldste machine die men kon maken."
Hmm, opvallend hoe we kennelijk zeer gefascineerd waren door het kunnen afstemmen op tijd)

Daar vond ik ook informatie over een mechaniekje dat klokken op een bewegend schip bruikbaar maakte, iets wat eerst niet kon; de onrust, heet dat.
Hmmm.... opvallend. Als ik voel dat ik aan kalibratie toe ben, dan zou ik mezelf beschrijven als 'onrustig'.
De hele tekening van een onrust in een klok, de hele beschrijving, doet ze zo heel erg denken aan wat ik weet van menselijke anatomie in de energiehuishouding (met het hart en de chakra-wielen...)
Toeval?
Of hebben we onze tijdmeetinstrumenten simpelweg geïnspireerd op een ontwerp waarvan we al wisten dat het al eeuwenlang aardig goed werkte: ons Z11?