sociaal experiment

Het thema Eigen Tijd en Universele Tijd is leuk om over na te denken.

Gisteren vroeg ik me af wat er zou gebeuren als je een sociaal experiment met het thema 'vrijheid' zou starten, waarbij iedereen expliciet uitgenodigd is om in totale vrijheid zijn eigen tijd in te richten. Ieder krijgt een persoonlijk klokje en mag dat geheel zelf instellen: starttijd en looptempo.

En dan volg je die mensen terwijl ze samen een samenleving proberen op te bouwen.

Er zijn er die een looptempo van '0' hebben, zich ' nooit' opwinden en desgevraagd belijden dat wat IS nou eenmaal zo IS (en stellig weten dat alles 'hun tijd wel zal duren', er niets wezenlijks ooit verandert.

Er zijn er die een gemiddeld hoog looptempo hebben en er zijn er die een gemiddeld laag tempo hebben.

Het is niet zo moeilijk om te voorspellen dat als deze mensen het concept van tijd waar ieder-voor-zich mee werkt als uitgangspunt nemen voor alles, van het maken van afspraken over servicetijden tot het simpele uitwisselen van recepten, dat er een boeiende dynamiek op gang gaat komen.

Ik liet mijn gedachten eens gaan over zo'n scenario.

Ik zag al snel dat, zelfs als iedereen dat experiment met een grote lach en vreedzame bedoelingen aangaat, de onderlinge betrekkingen in no-time (.....) het nodige te verhapstukken hebben.

Hoe zo'n realityshow eruit zou zien, zich zou ontwikkelen?

Tja, het zou volgens mij wel heel erg lijken op de huidige stand van zaken in de wereld, met een hoop dishamonie en on-vrede op betrekkingsniveau.

De spelers bestaan uit drie grofweg drie typen, die allemaal vanuit hun eigen perceptie de weg naar vrijheid, harmonie en vrede wijzen om van het chaotische ' nu' naar een harmonische Nieuwe Tijd te komen.

Mensen die stellig beweren: "stilstaan, is wat iedereen zou moeten doen."

Mensen die stellig beweren: "opschieten, harder werken, dat is wat iedereen zou moeten doen."

Mensen die stellig beweren: "tijd rekken, vertragen, dat is wat iedereen zou moeten doen."

En al hun acties erop richten om mensen tot die (hun eigen geprefereerde) strategie aan te zetten, hoe je tijd te besteden, omdat zij zich er beter bij voelen (meer intune met het Universum, meer plezier beleven.....) als zij dat doen.

De boodschap in alle gevallen:" Jij kunt je maar het beste aanpassen aan mijn tijd van mijn leven."

O ja en waarschijnlijk een enkeling die beseft dat zodra we die drie mogelijkheden allemaal simultaan en cyclisch kunnen doen, als we ervoor kiezen om ons eigen individuele klokje regelmatig af te stemmen op een centraal (cosmisch) levensritme..... we allemaal ons natuurlijke ritme kunnen volgen, die recht doet aan onze functie binnen het geheel.

Iemand die zich afvraagt : "Zou het iets kunnen zijn om ons aan te passen (kalibreren) aan de tijd van Leven?"

Dat zou dan best wel eens een geheel natuurlijke aaneenschakeling kunnen zijn van soms stilstaan, soms versnellen, soms vertragen en soms een stukje op een en hetzelfde tempo gaan... alsof we allemaal een trein zijn op het spoornetwerk van het Universum.

Zouden we daarom zo graag in vervoering zijn.....? 

Sommige mensen een exprestrein, sommigen een stoptrein, sommigen een TGV?

Is ' in the flow' zijn, weten, aanvoelen dat je geheel volgens dienstregeling ' loopt' en dat daarom de dingen ook zo lekker 'gaan'?

Zoals de planeten allemaal hun eigen omloopsnelheid hebben en hun eigen baan door het heelal beschrijven, zonder dagelijks met elkaar in conflict te komen, tegen elkaar aan te botsen en in competitie te zijn wie/wat nou waar is of ...... cyclisch en...... (momenteel) expanderend.

Zoals lichaamsfuncties ook allemaal hun eigen ritme en cyclus kennen, met perioden van input, transformatie en output afgestemd op een centrale context gerelateerde 'timing', zodat ( in een gezond lichaam) bloedcellen, levercellen, hartcellen, huidcellen en hersencellen niet in competitie met elkaar zijn, elkaar niet in hun bijdragen belemmeren en er niet een 'eigen tijd' op na gaan houden en die aan de andere functies proberen voor te schrijven.

Een Utopie voor mensen?

Dat bestaat toch niet dat wij mensen ook zo zouden kunnen functioneren?

Hmm, ieder van ons leeft al in tenminste 1 zo'n systeem: het kosmische planetaire systeem van het Universum.

Velen van ons kennen het uit eigen ervaring ook op een tweede niveau: een gezond functionerend (groeiend) lichaam. 

Zelfs als het 'nu' niet zo is, in verband met ziekte, dan hebben zeer velen van ons die ervaring uit onze kindertijd, voordat we in het sociale experiment ons eigen klokje ombonden en zo goed en zo kwaad als dat gaat instelden op iets wat ons individueel leek te passen functionerend binnen een niet-op-de-natuurlijke ritmes gesynchroniseerde sterk ieder-voor-zich georganiseerde samenleving. Op een wereld die er een Collectieve Eigen Tijd op nahoudt die in een constant (en sterk verouderd!) tempo een tempo voorschrijft aan de cycli van de aarde in relatie tot de zon, die het simpelweg intrinsiek niet (meer) heeft. 

Maar ja... duurde het een poosje voordat de mensen doorhadden dat de aarde niet plat is, ook al lijkt dat wel zo vanuit het perspectief van een mens met zijn voeten op de grond in de polder... en... dat dat besef consequenties heeft voor de keuzes die je maakt.

Wellicht duur het ook een poosje voordat de mensen doorhebben dat de tijd niet constant en niet lineair verloopt, ook al lijkt dat wel zo vanuit het perspectief van een mens dat een paar decennia op deze aardbol rondwandelt... en dat dat besef consequenties heeft voor de keuzes die we dagelijks maken. 

" Vroeger was alles beter."

" Vooruitgang... evolutie is een voorwaartse beweging."

Tja, vroeger was de tijdmeting beter in lijn met de cosmische werkelijkheid en dan is 'beter' wellicht een zeer correcte observatie.

Terug naar patronen uit Oude Tijden is mogelijk niet de meest heilzame weg...
Vooruit naar het intunen op de Cosmische (ge-)Tijden, een ideetje, misschien......?