spelverband

Mijn vader leest mijn blog stukjes.
Hij is dus aardig op de hoogte ervan dat ik het met de mensen uit de groep waar ik deel van uitmaak (de mensheid) graag heb over de gehanteerde methoden.

Mijn vader herinnerde mij eraan hoe ik als kind altijd al voorstellen deed om de spelregels te veranderen.

Hij schreef dat hij toen al uitlegde dat het nodig is dat iedereen instemt met een verandering in de spelregels, wil het goed kunnen werken.

Het zette me aan het denken. Een paar miljard medespelers allemaal op een lijn krijgen...... klinkt nogal ...... ambitieus (misschien zelfs wel als een mission impossible.)

En ik zou Esther niet zijn als ik het een en ander niet ook even zou omdraaien.
Mijn speelterrein is immers omgangskunde: hoe kun je anders omgaan met wat er zich in je leven aandient.  (anders omgaan… andersom gaan ;-) )… kijken hoe die compositie eruitziet.
Ik zie immers net even iets liever meer mogelijkheden dan meer moeilijkheden en soms moet je dan even zelf de bordjes verhangen... het even onder een andere hoek bekijken.

Mission im-possible > Possible im-mision

(onmogelijke taak ) > (mogelijke invoering)  (ha,ha)

Enfin, dat iedereen het eens moet zijn over de aanpak, klinkt heel aannemelijk en ook logisch… 

Samen een spelletje spelen gaat immers het meest harmonieus als er overeenstemming is over het doel ervan en de speelwijze.

Ik schat dus zo in dat mijn vader met zijn opmerking impliceerde dat ik een spelregelwijziging voor probeer te stellen, in het grote spel van het leven (dat we met een paar miljard mensen op het speelveld van de aardbol spelen).

Dat kan ik, op een bepaalde manier gezien, ook wel kan beamen.

Toch even iets langer nog Z11 nadenken....

Het zou natuurlijk best wel eens zo kunnen zijn dat ik als kind waarschijnlijk getriggerd werd om het anders te willen aanpakken omdat ik wist dat het niet voor iedereen een leuk spelletje was.

Hoe ik dat zooo jong al wist?
Tja..... ik wist heel stellig zeker dat in ieder geval 1 van de spelers er te weinig lol in had op deze manier… namelijk…ikzelf. :-)
In die dagen probeerde ik met mijn voorstellen alleen (nog) wel zo dicht mogelijk te blijven bij de spelbedoeling zoals hij aan mij bekend was gemaakt door de mensen met wie ik op dat moment fysiek aan tafel het spel speelde.

Die spelbedoeling, zo was mij uitgelegd, was 'winnen' (waarbij alle anderen dan 'verliezen') ..... mijn speelse kennismaking met hoe een competitie gedreven samenleving met elkaar omgaat, dus.

Maar wat nou als dit hele (overkoepelde) spel (van het leven) nooit als een competitiespel is ontworpen…..?

Wat nou als we met zijn allen een soort van vakantie op het strand vieren, uitgerust met emmertjes en schepjes. Voldoende emmertjes en voldoende schepjes en voldoende strand voor iedereen om een fijne tijd samen te besteden. Voldoende ijs, voldoende water, voldoende proviand.....

Wat nou als een paar luitjes, uitgerust met schepjes, er op een dag de lol van inzagen om elkaar daarmee op het hoofd te gaan slaan. Klein klapje maar…. gewoon, voor lol.
Of terreintjes gingen afbakenen waar anderen dan niet mogen komen. 

Wie daarover emmert, kan best ook een schop krijgen en gaan opscheppen wat hij maar wil en de anderen zand in de ogen strooien. En tienduizenden individueel strek uiteenlopende varianten op eenzelfde competitieve leest geschooide set regels….

Vraagje.....

Was iedereen het met die spelvariant eens toen een paar daarmee begonnen?
Zijn er daadwerkelijk ooit nieuwe spelregels vastgesteld waar door iedereen mee ingestemd is? (Wat kennelijk een belangrijke regel is.)

Of maken de opscheppers regels waar anderen zich aan moeten houden en hanteren ze voor zichzelf toch nog weer een andere set regels?
Is die, best wel aardige, democratische regel, die nodig is voor een structurele verandering van het spel inderdaad gevolgd in dat proces van menselijke evolutie?
(Gek he, maar daar heb ik dan toch net even wat te weinig bewijs van…..)

Stel nou eens dat……  de oorspronkelijke Universele opzet/regels inderdaad nooit unaniem, met het actieve goedvinden van alle betrokkenen,  zijn herzien……?
Als dat zo zou zijn..... ben ik dan bezig een wijziging voor te stellen van de oorspronkelijke spelregels , in een poging de harmonie op het strand te herstellen?
Of ben ik de enige regels waar ooit wel overeenstemming over was in herinnering aan het brengen, onder andere door ze zoveel mogelijk (consequent) toe te passen?

Dat valt niet te zeggen, natuurlijk.

Iedereen die werkt met het idee dat het leven een competitiespel is, zal de aanvlieghoek van dit blogstukje zien als een onbegrijpelijk move. Ik zal er het strategische belang voor mijn eigen individuele belangen wel van inzien, ook al ziet niemand anders hoe dat dan in elkaar zou zitten.
Zo iemand zal vermoedelijk denken dat ik hen probeer te bewegen iets te doen, wat uiteindelijk in hun persoonlijk nadeel en in mijn persoonlijk voordeel is.
Zo iemand zal inschatten dat ik zelf heus wel met andere intenties mijn emmertjes probeer te vullen… met hun zand, uiteraard. Hij zal concluderen dat ik mijn straatje ‘schijnheilig’ probeer schoon te vegen.

Wie weet, is er wel iemand die mij met zijn schepje op mijn kop wil slaan, om het belang van hun spelregels wat kracht bij te zetten.

Allemaal mogelijkheden in het veld van de mogelijkheden.. het is maar net welk model spel je meent dat ‘we’ hanteren.

Welk model hanteer jij Z11?

Hanteer jij thuis hetzelfde model als op straat, op je werk en in het stemhokje?