gemeenschap

Wat is een gemeenschap zonder gemeenschap?
Op de korte termijn?
Op de lange termijn?
Wat gebeurt er met een gemeenschap die geen gemeenschap (meer) heeft?

Het aardige is hier natuurlijk dat het woord gemeenschap in de Nederlandse taal meerdere betekenissen heeft.
Alle betekenissen komen in dit blog stukje gezellig samen en verwoorden hetzelfde.

Wat is een samenlevingsverband van een groep mensen zonder dit samenlevingsverband?
Op de korte termijn..... geen samenhangende groep meer.
Op de lange termijn... geen samenhangende groep meer.
Wat gebeurt ermee...... de samenhang is weg, kwijt, verloren......? Vechten? Vluchten?

Wat is een samenlevingsverband van een groep mensen zonder (vruchtbare) geslachtsgemeenschap?
Op de korte termijn..... wellicht best aardig en plezierig samen levend
Op de lange termijn... uitstervend
Wat gebeurt ermee...... verliest natuurlijke verbinding(en), wordt ziek, sterft uit.

Wat is een vrijpartij zonder zonder enige vorm van gemeenschappelijke interesse?
Op de korte termijn..... waarschijnlijk nogal mechanisch, kort en sterk 'resultaatgericht'.
Op de lange termijn... er is meestal geen lange termijn
Wat gebeurt ermee...... is snel vergeten.... door naar de volgende ronde.....

Dit blog en dit blogstukje gaan vooral over inzichten in de vruchtbare ontwikkelingen van een menselijk samenlevingsverband, met een focus op de energetisch aspecten (meta-fysische) ervan.
Toch valt er ook veel te leren van de meer fysieke aspecten van de creatie van levensontwikkeling.

Je kan er lang over praten of kort, je kan er allerlei methoden en capriolen op los laten, daar films over maken en boeken vol over schrijven.... niets van dat alles leidt tot gezond nieuw leven als de puurste fysieke vorm van yin-energy niet samensmelt met de puurste vorm van yang-energie.
Iedere blokkade of strategie die de gezondheid van die pure yin (ei-cel) en die pure yang (zaad-cel) aantast of ervoor zorgt dat die twee uit elkaar gehouden worden, elkaar niet ontmoeten en niet volledig in elkaar op kunnen gaan,  of dat nu chemisch, elastisch, fysiek of moreel is, of dat nou in een slaapkamer, een bos of in een reageerbuis is..... leidt niet tot de creatie van nieuw leven.

Een familie die zichzelf 'compleet' vindt, zal meestal eerder zijn heil zoeken in ervoor zorgen dat die twee cellen elkaar niet meer vrijelijk ontmoeten (chemisch, elastisch of fysiek), dan volledig afstand doen van vrijpartijen. Waarom? Tja, bij een fijne vrijpartij beleef je beiden zeer plezierige sensaties (die ook een bijdrage leveren aan sociaal-emotioneel binding binnen het samenlevingsverband op de langere duur).

Houdt dat beeld even vast.

Zelfde beeld, maar nu in de meta-fysische wereld.

Wat nou als we, als menselijke familie collectief (energetisch) besloten hebben dat 'ons gezin' compleet is?
We willen best nog wel de plezierige activiteiten die voor binding zorgen en de lekkere korte termijn bevrediging.... maar er moet geen nieuw leven van komen, dat kunnen we er echt niet meer bij hebben. Het is 'goed' zo. "We wachten tot de laatste de deur achter zich dichttrekt en dan gaan we eindelijk leuke dingen doen."

Ik heb het nu alleen niet over fysieke gezonde baby's (want daar produceren we er nog steeds meer van dan de wereld-zoals-hij-nu-georganiseerd-is er elegant bij kan hebben).
Ik heb het nu over nieuwe aanpakken, nieuwe ideeën.
Die uiteraard kenmerken hebben van de oude(rs), maar toch duidelijk van een verse generatie zijn.
Gezond, compleet, met alles erop en er aan, ter wereld komen en zich ook weer mogen ontwikkelen en... voortplanten: nog meer nieuwe ideeën en aanpakken.

Met een energie-bewustzijn valt het mij dan op:

We doen bijna alles wat in ons vermogen ligt om te voorkomen dat yin-energie krijgt wat het nodig heeft om te mogen rijpen en tot volle expressie te komen en zich met yang te verbinden.
We doen bijna alles wat er in ons vermogen ligt om te voorkomen dat yang-energie krijgt wat het nodig heeft om te mogen rijpen, tot volle expressie te komen.

We doen dat heel nauwgezet en toegewijd dan ook via alle beschikbare wegen doen:

• chemisch (ons voedsel), 
• moreel ( de informatie die we tot ons nemen en met elkaar delen), 
• fysiek ( met dagelijks doses bestraling via onze computerschermen, waarmee we een ook nog eens een energetische barrière opwerpen tussen ons en ons daadwerkelijke hier-en-nu
• elastische (onze mores, waarvan we vooral onderschrijven dat anderen die onveilig bezig ze werkelijk zouden moeten gebruiken in het belang van de volksgezondheid.....) 

Overal in het sociale verkeer ( waar men gemeenschap heeft) : politiek, economisch, sociaal, milieu, educatie, zorg, sport, nieuws....... noem de plekken waar we in het huis en in de tuin van ons collectief samenzijn maar gemeenschap zouden kunnen ervaren, maar op.
We doen het collectief als we buiten spelen met anderen..... we doen het ook bijna allemaal met onze eigen yin-yang energiehuishouding in ons Z11, voor alle zekerheid.

Levensvreugde? 

Dat is gevaarlijk! 

Als je daaraan gaat toegeven, voordat je het weet rijpt er weer een nieuw speels gezond idee (yin) dat zo aantrekkelijk gaat stralen en vibreren!
Maar op die avances ingaan en er structureel volledig op in opgaan (yang) ?
Dan komt het misschien wel  tot ontwikkeling!

Bescherming is nodig, biedt weerstand!

Terugtrekken dus, energetisch, voor de ziel zingt weer de kerk uit.....?
Zeker niet meeresoneren! Dan is er 'geen weg terug'!
Aborteren, energetisch, als er onverhoopt toch enthousiast een nieuw plan van komt dat levensvatbaar lijkt te zijn. Alarm!

Als alle andere methoden falen, bevredig dan maar jezelf, energetisch, op een manier die het kortstondige plezier in ieder geval waarborgt, maar niet tot volledige gemeenschap leidt.
Want een gezonde natuurlijke vorm van gemeenschap ( structurele samenlevingsvorm) , die plant zich voort, vernieuwd zich, verandert van samenstelling. Energetisch dus..... ontwikkelt nieuwe ideeën.

Fysiek zijn er dus nog wel mensen te vinden die nieuw leven (willen) voortbrengen.

Energetisch lijkt het wel of we de voormalige Chinese 1-kind-politiek collectief aanhangen.

Het Universum ( God, voor de liefhebbers) heeft 1 kind  naar de Aarde gezonden (wij, 'mankind'.. gefeliciteerd, het is een mannetje) en dat vinden we wel genoeg. 1 geloofsysteem, 1 groot idee dat onze vader in de hemel en onze moeder aarde hebben voortgebracht is wel genoeg.

Het idee dat onze vader ( in de hemelen) en onze moeder (Aarde) nog dagelijks elkaar beminnen, stuit ons collectief tegen de borst. (ook al koesteren we ons graag op haar schoot gestreeld door een warm zonnetje en voelen we ons onveilig als een van hen uit zijn ' hum' lijkt te zijn en wat spanning moet/wil ontladen).

Dat zij nog altijd de spil vormen van onze leefgemeenschap, tenzij we besluiten ' het nest' te verlaten.....( naar welk Universum denken we dan precies te gaan verhuizen.....?)

Dat wij best wat (nuttigs) zouden kunnen bijdragen aan het huishouden, nu we groot zijn en ook levendbrengend actief (kunnen) zijn, zien we niet als een verrijking aan ons leven, maar als een bedreiging van een staat van verzorging die ons wel beviel.....??!

Tja.... niemand bekijkt het natuurlijk zo.

O ja, toch wel...... ik.

Met gemengde gevoelens.. dat wel.

Plezier, omdat het zo'n mooi woordspel is, dat ook nog eens zo goed past in mijn ervaringen en voeding geeft aan het optimistische idee ' als je weet waar de schoen wringt, dan kun je er ook iets aan doen'.

Maar ook iets wat zich niet in een woord laat vangen, een mix van teleurstelling, frustratie, boosheid, treurigheid, cynisme, hopeloosheid...... .

Een David en Goliath type uitdaging.
Weet 1 man (vrouw in dit geval)  1 man ( mankind in dit geval) op het centrum van zijn perceptie van energiebewustzijn ( het derde oog, de plek tussen de ogen) wezenlijk te raken?
Kan 1 klein mini onconventioneel geloofsysteem, bruisend van levensvatbare ideeën over nieuw leven, dat ene kleine steentje op de juiste plek katapulteren om die grote reus wezenlijk te beïnvloeden?

Volgens de overlevering lukte het David.