Wat ik op een willekeurige dag blog, komt (van Z11) 'naar voren' in mijn bewustzijn.
Het heeft altijd een link met zaken waar ik me in de afgelopen 24 uur iets over heb afgevraagd, iets wat ik opvallend vond en benieuwd was naar de achtergronden ervan.
Vandaag kwam er een duidelijke verrassing bovendrijven in het veld van de mogelijkheden, over het thema puberteit.
Gelinkt aan het onderwerp van dit blog (ontwikkeling van het Z11 bewust zijn) en aan het onderwerp van een ander blog dat ik geschreven heb over het collectieve bewuste.
De inspiratie draaide om de invalshoek:
Wat nou als 'pubergedrag' zich heel erg goed laat verklaren vanuit het collectieve bewustzijn?
Waarbij het vanuit mijn optiek zeer aannemelijk is dat alle mensen de 'database' van het collectieve bewuste raadplegen bij al hun ontwikkelprocessen, meestal onbewust.
(Binnen de context van dit blogstukje voert het te ver om dat concept in detail te staven....)
We maken tegenwoordig de inschatting dat informatie vooral via woorden en (voor)beelden verloopt, in de zin van 'wat er zich in de directe omgeving voordoet'.
Toch weten we ook dat, laten we zeggen voor de jaren 60, openlijke sexuele voorlichting bijzonder schaars was in woorden en directe voorbeelden.
Ondanks dat, zijn we niet uitgestorven.
Jong volwassenen, zelfs als er nooit over gesproken was met iemand en er geen praktische aanwijzingen voorhanden waren in de directe omgeving, ontdekten en verkenden 'nieuwe mogelijkheden'.
Dat kan natuurlijk 100% toegeschreven worden aan ' instinct' in de bekende ' nature/nurture' discussies (waarbij wetenschappers zich altijd afvragen of gedrag ingebouwd/aangeboren is of aangeleerd).
Wat nou als dat onderscheid maar een hele kunstmatige is?
Wat nou als het vermogen om het collectieve bewustzijn te raadplegen is aangeboren, ingebouwd en iedereen langs die weg toegang heeft tot de aangeleerde mores van de mensheid... of het deel daarvan waartoe je voelt dat je behoort?
Als ik daar even bij stilsta, komt mij dat heel waarschijnlijk voor.
Want vanuit een zekere logica dat het voor een natuurvolk wel bijzonder gevaarlijk zou zijn als hun tieners zich ineens pubergedrag-zoals-we-dat-nu-normaal-vinden zou aanmeten: zich actief sociaal-emotioneel afzetten van de gemeenschap waar ze deel van uitmaken. Onbenullig (mijn woorden!) gedrag vertoont en actief schade toebrengt aan de goederen en het welzijn van de leden van zijn familie....
Maar hoe zit het dan met overgangriten, van jongen naar man, van meisje naar vrouw.... er verandert toch daadwerkelijk iets in de rol iemand speelt binnen de groep, van kind naar volwassene?
En dat daar een transitieperiode bijhoort om die rollen te verkennen, zich erop voor te bereiden, is toch ook wel logisch? En dat de groep daarin aanwijzingen geeft en voorbeelden die het waard zijn om te volgen, volgens de gangbare cultuur, toch ook?
Maar moet dat met zulke grote innerlijke (30% van de pubers heeft diepgaande depressieve klachten) en uiterlijke conflicten gepaard gaan, zoals we nu zo gewoon vinden in onze samenleving?
De puber is nu even een jaar of 5 niet te harden om mee samen te leven, maar daarna wordt het vanzelf ( in de meeste gevallen) een goed aangepaste medeburger.....?
Want.... hij moet zich van de collectieve waarden afkeren om zijn eigen waarden te vinden... is de gedachte.
En de ouders moeten het ook niet al te vervelend vinden dat hij ten lange leste op zichzelf gaat wonen....
Wat nou als de tiener, op zoek naar hoe hij welke unieke rol in de samenleving kan vervullen, via het collectief bewustzijn bij allerlei mogelijkheden die zich aandienen, zich juist meer en meer rekenschap geeft van de collectieve waarden, erop intuned, omdat hij op een zeker niveau zich ervan bewust is dat dat het gereedschap is waar hij/zij mee moet gaan werken om zinvol bij te dragen aan de gemeenschap/maatschappij waar toe hij behoort?
Wat nou als de tiener in het collectief bewustzijn opmerkt dat het collectief als aanbevelenswaardig wordt geacht om:
- de meningen van je eigen 'peers' de mensen met wie je veel (uiterlijke) kenmerken gemeen hebt, meer gewicht te geven dan dat van anderen ( en die anderen zelfs actief uit je gemeenschap uit te stoten) ?
- dat uiterlijke zaken van groter belang zijn dan innerlijke?
- dat consumeren de basis is van vooruitgang en groei?
- dat het gebruik van eerlijkheid en openheid vermeden dienen te worden om betere langetermijn resultaten te creëren?
- dat alcohol en drugs prima sociale smeermiddelen zijn?
- verschillen van inzicht met mokken, ervoor weglopen, met deuren slaan en een nijdige persoonlijke aanval op de persoonlijke waarden en integriteit op zijn tijd beslecht dienen te worden?
- dat ' goed nieuws' geen nieuws is, maar voortdurende problemen alle aandacht krijgen?
- dat zelf nadenken, laat staan je eigen gevoelens kennen en kunnen duiden buitengewoon gevaarlijk is voor je sociale voortbestaan (ongeacht wat ze je daar op school of thuis jarenlang over verteld hebben)
- dat alles in elkaar uitsluitende polariteiten gevat dient te worden om door het leven te kunnen navigeren. Keuzes worden gemaakt op basis van goed of fout, zwart of wit.
- .....
Is dan, wat lijkt op een periode van:
- worstelen met jezelf
- de gemeenschap waar je toe behoort tijdelijk volkomen de rug toe te keren,
Dat dit gedrag dan ook collectief als normaal wordt gezien...
- draagt dat daar dan nog eens extra aan bij... en/of
- is het simpelweg de illustratie dat we collectief een heel fascinerend beeld zijn gaan vormen over wat normaal volwassen gedrag is?
Is normaal wat cultureel bepaald is?
Is normaal wat natuurlijk is?
Wat zou er gebeuren als 'wat cultureel gangbaar is' harmonieus dichtbij ligt bij wat mensen in hun innerlijke beleving als natuurlijk ervaren?
Weet ik dit zeker?
Nee, de gedachte komt vanochtend voor het eerst in me op.
Maar ik kan wel zeggen dat deze invalshoek dat pubers eigenlijk buitengewoon aangepast gedrag vertonen via de ingebouwde ontwikkelfunctionaliteit om het collectief bewustzijn te kunnen raadplegen, wel een hoop betrekkelijk onlogische gedragingen ineens zeer inzichtelijk maakt.
Het levert trouwens ook een prettiger beeld op, kijkend naar de beweegredenen van pubers.
Liefdevolle spiegels van onze collectieve ziel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten