Er zijn van die momenten, waarop je het spoor bijster bent.
Alles lijkt maar naar een punt te leiden en het benauwende idee dat je een doodlopende weg bent ingeslagen dringt zich onophoudelijk aan je op.
Zou dat wellicht te maken kunnen hebben met het gezichtspunt dat je inneemt, dat een zeker perspectief op de zaak geeft?
Wat nou als het bovenaanzicht van exact dezelfde positie als in de bovenstaande spiegel je oneindige Z-11 laat zien die zich vol mogelijkheden voor en achter je uitstrekt?
Helemaal niet zich vernauwend en vol bijster interessante mogelijkheden om te verkennen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten