tijdsbesteding

Gisteren, tijdens een wandeling in het bos, wist ik dat ik vandaag, op een van die markante kruisingen in het leven, niet recht over zou steken ( Op dezelfde manier doorgaan met hetzelfde).

Hoewel het mijn plan is om onverminderd met veel plezier door te rijden, neem ik vandaag de afslag van deze weg. Dit is (voorlopig ?) het laatste blog stukje op dit blog.

Het is niet dat de inspiratie is opgedroogd.
He, mijn bronnen van inspiratie staan al jarenlang nooit droog.

Maar er zijn een paar ideeën in de afgelopen week opgeborreld waar ik meer mee wil doen, mijn aandacht eens een tijdje op wil focussen en op andere manieren dan via een blog over wil communiceren.

Het was zomerzonnewende deze week.
Eens in de zeventig jaar valt die dag samen met volle maan. Dat was nu.

Tja, wat is er nou een beter kosmisch signaal voor volledige helderheid op alle terreinen dan dat?

Als metheoloog met een passie voor het onder de aandacht brengen van de mogelijkheden die er zijn om, individueel en gezamenlijk een positieve( energetisch zuivere)  impuls te geven om het tij te keren van de sociaal-emotionele klimaatveranderingen, heb ik deze week twee 'verhaallijnen' daarover ontdekt die ik buitengewoon helder, duidelijk, eenvoudig en samenhangend  vindt. Ook volle maan en de zon op het hoogste punt in mijn belevingswereld, leek het wel!

Een idee kwam  naar voren via dit blog: de sociaal-emotionele schadelijke effecten van de verslaving aan negativiteit: paffen. Dat tabak roken slecht is voor je individuele gezondheid en voor de mensen die je via de lucht aan de uitlaatgassen ervan blootstelt, is onderhand wel algemeen bekend. Dat hetzelfde geldt voor de giftige en sterk prikkelende onderdelen in onze verbale en non-verbale communicatie, onze intra-menselijke (wat en hoe we in onszelf denken) en intermenselijke communicatie (wat we zeggen/doen en hoe) via onze energie-wereld, is dan niet zo'n enorme gedachtesprong om te maken.
En, nog een voordeel..... het is heel concreet, er is al heel veel ondersteunend bewijs in de wetenschap voor dat idee.

Het andere idee 'was' er ineens, vorige week zaterdag toen ik opstond. Een idee voor een groot project dat iets met de aard en opzet van verkiezingen te maken heeft.

Met de beschikking over 24 uur in een dag, waarvan ik er niet meer dan 4 aan de computer wil besteden (en dan alleen bij hoge uitzondering) en ook vooral een heleboel lekker buiten wil zijn, omdat het nu zomer geworden is, is het  tijd voor een herschikking in de bezigheden, een kleine shuffle in mijn tijdsbesteding.

Op mijn website www.1ucompany.com zal op enig moment in de nabije toekomst wel informatie verschijnen over de verhaallijnen waar ik vanaf nu mijn tijd en aandacht op ga richten.

Met veel plezier heb ik dit eerste half jaar van 2016 aan dit blog gewerkt.
Benieuwd welke vorm ' Joy' in de tweede helft van dit jaar gaat aannemen.

Geniet van je dag!

Run time error?

Gisteren schreef ik:

"Tja, dat soort programmaregels* kun je dus maar beter opnemen in je basis besturingssysteem als je er heeeeeeeel erg zeker van bent dat je iets echt je hele leven wilt doen, op ieder moment van de dag.
Maar ja, toen je als kind in je leven met zelf-programmeren begon, had je misschien nog niet zo'n goed beeld van alle variabelen die jou later zouden doen beslissen of je nog echt springlevend was ( of alleen 'bestond').)

* RUN FOR <your life>  en RUN FOR <altijd>

Waarom laat de natuur het SELF- programmeren dan over aan kinderen, die de gevolgen ervan nog niet kunnen overzien?

Tja..... ach... wat de natuur heeft geregeld is dat kinderen zich daarbij laten inspireren door de mensen met wat meer ervaring over wat wel en niet prettig werkt in de huidige leefomstandigheden.

En, wat de natuur ook heeft geregeld is dat het systeem van SELF-programmeren altijd werkt via de ervaringen die je actief opdoet in je hier-en-nu.
De onderliggende logica is van een enorme simpelheid: Waar jij overwegend je tijd en aandacht aan besteedt, daar zul je dus wel graag mee spelen. Daarvan zul je dus wel menen dat het goed en prettig werkt... anders zou je toch wel intrinsiek gemotiveerd zijn om iets anders te doen.... toch?

Je lievelingsspeelgoed, waar je iedere dag wel 4 uur of meer je volle aandacht aan besteedt, dat ligt dus niet achterin een la of onder een diepe laag stof in de kast.
Wat je dus helemaal niet gebruikt en wat alleen maar stof ligt te verzamelen in een donker achterafhoekje in de ruimte van je leven, dat kan dan dus wel weg. Wellicht kun je daar een ander nog een plezier mee doen? Het is immers nauwelijks gebruikt.
Toch?

Dat systeem werkt uitstekend wanneer mensen met een actieve rol in de tijdbesteding van de kinderen die zij helpen opvoeden, de kinderen dan ook veel met hun eigen talenten en interesses laten spelen.

Hun eigen, als in ... die van de kinderen.

Dat hoeft niet de hele dag.
Dit is geen pleidooi voor het afschaffen van gestructureerde educatie waarin het aanreiken van algemene kennis en vaardigheden buiten het onmiddellijke interesseveld van een kind wordt beoogd.

Maar de agenda van het kind, van 's ochtends vroeg tot 's avond laat en in het weekend vol stoppen met (door anderen) gestructureerde groeps-activiteiten (school, sport, clubjes, visites, boodschappen doen), geeft het te weinig tijd om eens te onderzoeken wat hij Z11 kan met de speeltjes van zijn 'hart' en te ervaren hoeveel plezier hij beleeft aan het spelen daarmee. Te ondervinden hoe goed hij daarin kan worden, spelenderwijs.

Overlapt het aanbod in dat programma nou toevallig in hoge mate met de speeltjes van iemands hart, dan heeft hij het best aardig naar zijn zin. De wereld is mooi, het leven is goed. 

Ik had het gelukt dat mijn programma in hoge mate paste bij de speeltjes van mijn hart.

Ik ben dol op taalspelletjes, simpele rekenspelletjes, verhaaltjes aanhoren en zelf schrijven, puzzeltjes met logisch redeneren oplossen en met anderen daarover van gedachten wisselen.
Geen wonder dat ik school erg leuk vond en er ook fluitend, op mijn slofjes, doorheen zeilde.

Wetend wat ik nu bewust weet, hielp het ook op een andere manier dat ik goed was in de gegeven taakjes en ze zodoende doorgaans snel kon afwerken. Dat gaf mijn geest tijd tussen het ene taakje en het andere taakje om even ' niets' te doen en wat om me heen te kijken.

Dat bevordert het menselijke verwerkings-leer-en (geheugen) opslagvermogen. (Geen pauze hebben tussen twee inspanningen, tijd om rustig van-het-ene-naar-het-andere over te gaan,  de indrukken ervan te verwerken in een ont-focusde modus en je 'leeg' te maken voor de volgende taak, heeft het omgekeerde effect... er blijft minder van 'hangen' en je focus wordt geleidelijk minder scherp ( waardoor je weer minder kunt opnemen, je minder kunt concentreren).

Daarnaast was ik graag ook perioden alleen bezig, tekenen, lezen en muziek luisteren.
En omdat er in mijn vrije tijd geen druk programma was waar ik aan deel moest nemen, had ik ook volop gelegenheid om die activiteiten, rustig op mijn kamertje, te doen.

Ik denk dat dit in de hand heeft gewerkt dat ik over relatief veel zelfvertrouwen beschik en mijn talenten goed ken en over een aardige 'range' aan opties beschik om kalm met gecompliceerde situaties om te gaan

Altijd maar RUN, voor ...later en vooral voor ..... anderen (wat zij willen EN hoe zij het willen) , en voor je leven ( je relatie met het leven zelf).....?

Is dat hoe je werd voorgedaan door je significante voorbeelden in je omgeving dat het leven werkt?
Is dat hoe je zelf door hen gestuurd werd om je tijd zo te investeren en zo met je talenten om te gaan?

Is het dan gek dat in zoveel levens dat leidt tot een dikke RUNTIME ERROR?

De speeltjes in je hart en ziel gaan nooit 'weg'.
Maar vragen zich wel op enig moment af wanneer je er nou (eindelijk) eens aan toe komt om er werkelijk mee aan de slag te gaan.

Want, boeiend genoeg...... het zijn je natuurlijke talenten en als je die hoogfrequent en met verstand van zaken (ervaring) gebruikt dan is dat niet alleen prettig voor jou, maar levert ook de bijdragen aan de gemeenschap op van de hoogste kwaliteit. De gemeenschap laat ieder doen waar hij natuurlijk goed in is.

Of niet, natuurlijk.

Dan neemt niet alleen het aantal individuele RUNTIME ERRORS hand over hand, op sneltreinvaart toe, maar ook het aantal collectieve RUNTIME ERRORS.

(Zoals nu, in de wereld aan de hand is, zou ik zeggen......)

Maar he.... er kan natuurlijk iets grondig mis zijn met observatievaardigheden en het maken van logische gevolgtrekkingen.
Ze werden altijd als mijn talenten beschouwd, maar je weet het niet... misschien ben ik wel totaal maf geworden en compleet de weg kwijt.

Mijn suggesties ter verbetering van ons individuele leven in direct relatie met ons gemeenschapsleven  kunnen uiteraard echt nergens op slaan of van zeer geringe 'urgentie' om eens echt naar te kijken zijn.

Wat denk je Z11, lijkt me daarom de enige relevante vraag.

programmeren on the fly

OK, dit kon nogal wel eens een beetje en technisch stukje worden.

Het boek dat ik aan het lezen ben heeft mijn interesse in computercodes en computertalen (weer) gewekt.

Als kind was ik gefascineerd door de eerste p.c.' s en schreef ik kleine programmaatje in Basic ( IF... THEN... ELSE, GOTO... RUN)

Later, tijdens mijn studie en werk, speelde ik wat met HTML en JavasSript om eenvoudige websites mee te maken.

Als projectleider voor database gestuurde websites deed ik weliswaar niet het programmeerwerk, maar snapte de praktische achtergronden en implicaties van het programmeren op die manier wel.

Kijkend of een programmeertaal die werd genoemd in het spannende boek echt bestaat (ja), las ik gefascineerd verder over allerlei programmeertalen die ook met bepaalde paradigma's werken (goh, grappig), dat wist ik niet. Wat een leuke ontdekking. ( Zouden mensen ook verschillende programmeertalen voor de routines in hun geest hebben draaien????)

Wat verder erin duikend ( ik leerde dat er een dynamische programmeertaal is die SELF heet, ha, ha) las ik hoe sommige programmeertalen wel en andere niet simpel ruimte bieden aan wijzigen doorvoeren in het systeem 'on the fly'  terwijl er nog routines doorlopen worden).

In sommige gevallen moet je echt alles stoppen, de wijziging doorvoeren en dan de boel weer vers opstarten.

(me-time voor computers, dacht ik, natuurlijk onmiddelijk)

Vanmiddag, rustig mijn thee drinkend op een bankje in de zon, kwam opeens de vraag langs:

Wat nou als je jezelf zo geprogrammeerd hebt dat je je routines niet kan stoppen, op het moment dat je actief bent?

Dat leek me met enkel Basic kennis al voorstelbaar.

Bij iedere routine stel je namelijk in hoe vaak de routine doorlopen (na de activerende RUN) dient te worden, voordat hij afgesloten wordt en je of helemaal stopt, of door gaat met iets anders. (Een keer, of totdat aan een bepaalde voorwaarde wordt voldaan of een bepaalde tijdsduur, bijvoorbeeld.)

Wat nou als iemand in zichzelf heeft geprogrammeerd:

RUN FOR <your life>

( ik giechelde even om de vertaling: "ren voor je leven")

Het systeem checkt iedere keer als het langs deze coderegel komt de variabelen uit de functie <your life> die definiëren wat ' leven is', bijvoorbeeld:

IF

1. hartslag aanwezig AND
2. ademhaling aanwezig.

THEN..... GOTO START (van de routine)

ELSE..... STOP

Leef ik nog? Check 1 AND check 2...... beide gelijk aan ja? Dan is het totale antwoord ook 'ja'.
In dat geval ga je dus nog een rondje door met hetzelfde, net zolang tot 1 of 2 niet meer geldig is.

of 

RUN FOR < altijd >

(je zou kunnen menen dat dat op hetzelfde neerkomt <altijd> en <your life> ....)

Het systeem checkt  hier iedere keer als het langs deze coderegel komt de variabelen uit de functie <altijd> .

Dat is wellicht gedefinieerd als:

IF

• de huidige kloktijd ligt tussen 00.00.00 en 23.59.00

THEN..... GOTO START (van de routine)

ELSE...... STOP

Tja, dat soort programmaregels kun je dus maar beter opnemen in je basis besturingssysteem als je er heeeeeeeel erg zeker van bent dat je iets echt je hele leven wilt doen, op ieder moment van de dag.

Maar ja, toen je als kind in je leven met zelf-programmeren begon, had je misschien nog niet zo'n goed beeld van alle variabelen die jou later zouden doen beslissen of je nog echt springlevend was ( of alleen 'bestond').

Zijn er dan geen manieren om je basissysteem op dit vlak te wijzigen?

(Jammer dan, volgende keer beter?......)

Jawel, die manieren zijn er wel.

Maar niet door simpel je programmaatjes te blijven gebruiken zoal je altijd deed.

Ook mogelijk niet met de trucjes die je in secundaire programma's hebt om het te onderbreken

(druk op ESC om een scherm te verlaten, of Ctrl-alt-del om taakbeheer te starten en een programma of een vastgelopen routine te kunnen stoppen)

Nee, je moet dan eerder denken aan:

• een bestand met de nieuw instellingen voor je bestruingsysteem beschikbaar maken (schrijven wellicht) en beschikbaar hebben op ' schijf' of 'cd'.
• Alle gegeven opslaan, alle lopende programma's afsluiten
• de computer handmatig van de stroom afschakelen... zonder energie staat alles stil
• de boel opnieuw opstarten en voordat het operating systeem werkelijk opstart ( je hebt daarvoor ongeveer 10 seconden de tijd) en met dingen aan de slag gaat om in te regelen voor deze sessie, de speciale toetsencombinatie indrukken waarmee je ' achter de schermen' komt
• daar de oude codering vervangen door het nieuwe

Dat is niet iets voor de leek om te doen. Het schrijven en goed instellen van een basisbesturingssysteem vraagt om kennis van zaken.

Gelukkig is er in dit Universum een hoofd-systeembeheerder die je simpelweg kunt vragen om het voor je te doen.
Wel helpt het dan te communiceren over wat jou dan wel zinvolle variabelen lijken om onder te opereren.

Geen idee wat voor jou de Tijd van je Leven inhoud?
(Kwantiteit, kwaliteit en/of kloktijd)

Suggestie:

- Vraag je Systeem Beheerder van de Grote Overkoepelde Database je <altijd> te definiëren als Al-tijd, het Universele tijdsmeting systeem dat onafhankelijk is van menselijke kloktijd, de relativiteit van het Universele Bio-ritme

Ben jij daar dan niet mee in sync.... dan stopt vanzelf de routine waar je mee bezig was.
Dan kun je (gewoonlijk vindt die check dan iedere 20/30 minuten op kloktijd plaats) weer iets anders doen.

Verschillende dingen uitproberen, kijken hoe het je bevalt.

Die wijziging wordt doorgevoerd in je slaap, reuze simpel, als jij je systeem even niet actief gebruikt.

Maar alleen als je het kiest en vraagt. Dat dan weer wel.
De systeembeheerder zal zich nooit met je gebruik van je programma's bemoeien als jij er kennelijk nog zoveel lol in hebt om het besturingssysteem zo te gebruiken

Schoppen tegen ' het systeem' of het uitschelden werkt net zo min bij het Universum, als bij je p.c..

Vriendelijk om hulp vragen bij een terzakekundige partij, in iedere vorm die jou passend lijkt ( of je dat nou als een extern bureau ziet, of een interne collega, dat maakt niet zo uit)

O ja.... maar dan is het wellicht wijs om niet op ieder keuzemoment dat nu opeens regelmatig verschijnt bij het gebruik van je opgefriste besturingsysteem actief terug te verlangen naar je oude versie en zoals het vroeger was en ging......

Voor je het weet heb je die daarmee weer in volle eer en glorie zelf hersteld!

Want via je actieve verlangen, programmeer je de instellingen van het MIND  besturingssysteem.

P.S.
O ja... en dat kan dan weer gemakkelijk (mis-, want niet wat ik bedoel) geïnterpreteerd worden alsof je overwegend moet gaan zitten verlangen (dromen, bedenken) en inventariseren wat je graag zou willen wat er nu nog niet is.
Dat wekt ervaringen van teleurstellingen echter enorm in de hand, want op die manier maak je aan je systeem duidelijk dat je verlangen is om niet te ervaren wat je nu al, hier hebt... aan die activiteit besteed je immers actief het meest van je tijd en aandacht, dus dat zul je dan wel het allerliefste zien in je leven, nietwaar?  ( En is dat echt wel zo..... zou je echt het allerliefst zien dat alles wat je nu wel hebt en kunt doen verdwijnt???!)

Het gaat hier dus niet om verlangen wat je nog niet hebt ( aan spullen of mooie gedroomde ervaringen), maar meer verlangen van wat je al wel hebt (de ontwikkeling van je eigen talenten).

Als ik zeg 'actief verlangen' dan zou ik het keuze-moment tussen twee activiteiten in, dan ook laten gaan om de vraag:
"OK, wat verlang ik hier, nu, te ervaren, binnen de vele mogelijkheden die er al zijn?"
" Hoe kan ik, wat ik al weet en wat ik al kan en wat ik al heb, inzetten om het met zoveel mogelijk plezier het hier, nu, nog beter en prettiger te maken?"

Kies dan te doen wat je het allermeeste aanspreekt en bekijk na een minuut of twintig ( bij het volgende keuze-moment) hoe dat uitpakt. Enzovoort.

Zo programmeer je je jezelf ( omdat je er actief tijd en aandacht aan besteed) dat er altijd mogelijkheden zijn die je huidige actuele verlangen kunnen vervullen, in je hier en nu. En.... dat is de enige plek waar je echt iets kunt veranderen, ontwikkelen, aanpakken, ondersteunen en ervaren...toch?
Zo stapel je succeservaring op succeservaring (vaak met plezier) , leerervaring op leerervaring (dat ging niet zo goed/prettig dit keer, hoe kan ik dat bij een volgende, soortgelijke keer beter aanpakken?)

Niet alleen 'nu' dus, maar vooral ook heel veel 'hier', in je eigen werkelijke ( non-tele, non-virtuele) leefruimte.

Zelfs, in het zeer hypothetische geval dat je met je zo ver mogelijk ontwikkelde talenten, niet die mooie spullen, dat vele geld of die gedroomde ervaringen dan op een dag zult hebben...... dan heb je toch iedere dag van je leven optimaal besteed en behoorlijk veel nuttigs met behoorlijk veel aangenaams verenigd... toch?

dynamisch

Gisteren begon ik aan een boek van Dan Brown.

Het gaat over een supercomputer die zeer ingenieus gecodeerde berichten (met super lange ingewikkelde passwords) in no-time kan decoderen.

De paniek breek in het verhaal echter los als die computer opeens een bericht met slechts een ultra simpele versleutelingscode van een paar bits helemaal niet kan kraken.

De reden? De computer herkent de waarheid niet, (het ongecodeerde bericht) omdat..... het dynamisch is. Het oorspronkelijke, verzonden bericht verandert steeds.

Ik moest wel lachen.

De menselijke geest werkt net zo.

Het is een supercomputer die in no-time de boodschap in klare taal kan ontdekken in iedere vorm van communicatie, ongeacht hoe ingewikkeld het in woorden versleuteld is.

Grappig genoeg breekt nogal eens de paniek los als een waarheid die net gedecodeerd was en helder leek opeens lijkt te verschuiven. Er is iets mis! Wat nu? Hoe dit te interpreteren? 

Wat er'mis' is, is mogelijk niet veel meer dan de aanname dat de waarheid die je zoekt altijd statisch begrepen kan worden. 

Als je dat als randvoorwaarde aan de zoekopdracht meegeeft, dan kun je wel even een heel kort moment een glimp van zo'n dynamische waarheid opvangen... maar als jij je daar dan op vast pint (het als 1 hapklare brok 'vaststaand' feit gaat zien), doe je de werkelijke volledige waarheid ervan niet genoeg recht. 

Huh?

Ja, de hoogste, ultieme waarheid is levend en transformeert voortdurend. Soms (in onderdelen) bliksemsnel, soms (in onderdelen) tergend langzaam, maar hoe dan ook... het beweegt, het verandert.

Vergelijk het met het browsen van een website.

De content is meestal tekst, die niet voor je ogen verandert en ook plaatjes en foto's, die ook niet voor je ogen opeens veranderen.
Soms is het echter ook een video, waarvan je enkel een snapshot ziet als het nog niet speelt.

Dan komt het aanroepen van de functie  'play' van pas.

Als je dan meebeweegt met de dynamiek van de boodschap, het je volledige aandacht geeft op alle beschikbare kanalen, geestelijk mee-ademt op haar ritme, het in haar eigen natuurlijke tempo laat spelen, dan zie je de dynamische waarheid zoals ze (bedoeld) is. Helder, klaar, mooi, volledig en rustig in beweging.

Een dynamische weergave van de werkelijkheid.

Sommige video's zijn  publiek, te zien zonder enige versleutelingscode.

Voor andere moet je de toegangscode kennen om ze te kunnen zien, zoals bij betaalde filmkanalen, waar je eerst een abonnement op moet nemen.

Jouw taak als abonnee ( in liefde en vertrouwen verbonden aan het systeem) is dan niet om de versleutelingscode te zoeken en te kraken..... die zit al in de 'sim'-kaart van je systeem....
Als je voldoende en regelmatig blijkt geeft van het doen van het nodige om je abonnement voor dit kanaal te onderhouden ( 'pay enough' - online en 'pay enough attention' offline) dan hoef je je je hoofd niet te breken over versleuteling.

Je 'stemt af ' op het kanaal waarop je wilt kijken, focust op het aspect ( de film/video) wat je nu vooral interesseert en..... kijkt, luistert, ervaart wat daar gebeurt.

Besteed je te weinig aandacht aan een kanaal dan kun je er nog best wel op afstemmen, maar.... je ziet alleen kleine snapshots, advertenties, ruis of onbegrijpelijke vervormde beelden. Dat is niet 'de waarheid' over wat er ' is', je ziet de versleutelde versie.

En hoewel ruis best heel erg levendig kan zijn om naar te kijken (toen ik jong was had je Willem Ruis ;-) ) wordt ruis op de zender meestal als verstoring gezien en niet als verstrooiing.

Op het internet verschijnt tegenwoordig meer en meer dynamische waarheid, in verhouding tot statische waarheid/

Misschien in het leven zelf ook wel....?

Het stil willen zetten kan dan natuurlijk wel, maar of je dan Z11 nog zo van de inhoud van het gebodene geniet.....?

Op 'het leven zelf' heeft ieder levend wezen een abonnement.

Wie in liefde en vertrouwen verbonden is aan dat systeem kan op ieder aspect van het leven intunen en genieten van het gebodene.

Je hoeft dus niet je hoofd te breken over het kraken van de versleutelingscodes.

(Dergelijke acties zijn over het algemeen ook geen daad van iemand die in liefde en vertrouwen verbonden is aan het systeem).

Gewoon op tijd je bijdrage leveren, 'pay attention'.

Niet (te lang, te ver) in de min staan (te ver doorslaan in  negativiteit).

Lever je bijdrage, waar je voelt/merkt/waarneemt dat het leven je daartoe uitnodigt (of, als je daarmee te lang wacht.....aanspoort).

Het is altijd naar draagkracht, altijd een investering van de talenten die je in huis hebt.

Het is een persoonlijke uitnodiging en het kan dus maar zo hemelsbreed verschillen van waar de buren, je vrienden of je familie toe uitgenodigd worden om bij te dragen en aan wie en hoe......

En tja, wellicht geldt hier ook wel dat hoe meer je je talenten bijdraagt, hoe omvangrijker het zenderpakket is, met toegang tot hele interactieve faciliteiten ;-)?

paffen

Als ik een gewoonte mocht aanwijzen die het klimaat in de sociaal-emotionele atmosfeer het meest vervuild, dan is dat het energetische equivalent van roken.

waargebeurd verhaaltje eerst:

Toen ik een kind was, in de jaren 70 en 80, werd er bij mij thuis, zoals in zoveel gezinnen gebruikelijk was, gerookt.
Het was in die tijd zo normaal om te roken dat het overal gedaan werd, in huis, in de auto, in het restaurant, in de trein, in de disco, op straat.
Op feestjes werden er sigaartjes en sigaretjes feestelijk in een mooi glaasje op tafel gepresenteerd, zodat iedereen van de traktatie naar hartenlust kon pakken.
De lucht was blauw, we noemden dat met zijn allen een toonbeeld van 'gezellig' en 'ontspannend'.

Mijn vader was al langere tijd gestopt..... kort voordat ik het huis uitging in 1990 was mijn moeder ook gestopt en leefde ik een jaar of wat in een rookvrij huis.
Mijn moeder zag hoe het roken de muren snel vergeelde en merkte op hoe vies ze dat nu eigenlijk vond. Merkte hoe haar geur beter werd en haar smaak verfijnder.
Wilde het al snel niet meer in huis hebben, als anderen wilden roken. Doe dat maar buiten.

Ik ging studeren en merkte daar al snel op dat ik helemaal niet meer tegen rook kon.
Waar ik er iets van 15 jaar ofzo aan bloot gesteld was geweest zonder directe last ervan te ervaren, kon ik nu niet meer in een rokerige omgeving zijn. Ik werd er fysiek ziek van, mijn ogen werden rood en traanden, mijn stem werd hees. Niet alleen ter plekke, de effecten bleven dagenlang bij me.

Dat maakte het sociale leven als student een boeiende uitdaging.
De kantine stond blauw (ook in het niet-roken deel, want ja.... rook stoort zich niet zo aan bordjes) en ik moest dus weer of geen weer buiten mijn lunch maar eten, in mijn eentje.
Want ja, zelfs de niet-rokers (gering in getal) zaten liever 'warm en gezellig' bij de anderen.
Uitgaan?
Ik heb het geprobeerd. Als ik de moed op kon vatten om de dikke blauwe massa in te stappen.... dan ging ik bijna rechtstreeks naar het toilet, waar het nog het minst erg was, beter dan de aanwezige andere geuren...
De bioscoop was nog het beste.... in de zaal mocht niet gerookt worden. De foyer... even gezellig wat drinken? Ik moest er niet aan denken en...... al die stinkende mensen na de pauze maakten van de tweede helft nooit de plezierigste.
Uit eten gaan? Als ik al kon blijven zitten aan de tafel omdat ' het' meeviel, dan smaakte het eten me absoluut niet zodra er iemand ergens een peuk opstak.

Blij was ik dat roken in openbare ruimtes drastisch werd teruggedrongen in vrij korte tijd.

Deze hele cyclus ( op de laatste regel na, tot nu toe) heb ik nog een keer mogen doorlopen.

Toen ik een kind was, in de jaren 70 en 80, werd er bij mij thuis, zoals in zoveel gezinnen gebruikelijk was, de krant gelezen en televisie gekeken.
Het was in die tijd zo normaal om de krant te lezen, televisie te kijken en te praten over het gebodene, dat het overal gedaan werd, in huis, in de auto, in het restaurant, in de trein, in de disco, op straat.
Op feestjes werden er soms video's gekeken. Tijdschriften lagen overal feestelijk en een mooi op tafel gepresenteerd, zodat iedereen van de traktatie kon pakken.
Het scherm scheen blauw, de krant was nog op groot formaat, we noemden dat met zijn allen een toonbeeld van 'gezellig' en 'ontspannend'.

Ik ging uit huis en las vanaf dat moment zelf geen krant meer.... mijn partner stopte daar ook kort daarna mee. Wel keken we beiden nog een uur of 4 tot 6 televisie per dag, 's avonds. Het nieuws (natuurlijk) om 'bij te blijven' over wat er in de wereld gaande is (altijd wel ergens oorlog of crisis of rampspoed te melden) en dan nog wat series ter ontspanning.
We gingen later zelfs het land uit, maar we bleven Nederlandse televisie kijken. Alleen als het over internationaal nieuws ging, dan konden we het er 'gezellig' met de Franse buren over hebben. Economische crisis, terreurdreiging, vreemdelingenhaat.....

In 2012 nam ik een besluit. Ik kijk geen nieuws meer. Het meeste gaat over een land waar ik niet woon en international conflicten waar ik absoluut niets mee kan, alleen maar emotioneel van afstomp.
Ik merkte hoe ik positiever in het leven kwam te staan, hoe ik meer oog kreeg voor de mooie dingen van het leven, wilde leven en dingen meemaken. Ik was meer buiten.
Gaandeweg verloor ik alle interesse in het kijken van series. Het is steeds hetzelfde overgedramatiseerde stramien vaak met een hoop (verbaal) geweld en ik kan mijn tijd wel beter gebruiken dan voor de buis hangen.

In de jaren die volgenden merkte ik, net als bij het roken, dat door overblootstelling aan ' uitvergroot en ongenuanceerd drama' en het vervolgens afstand nemen daarvan,  ik een overgevoeligheid voor negativiteit had ontwikkeld.  Ik kon er niet meer tegen.
Waar ik er iets van 40 jaar ofzo aan bloot gesteld was geweest zonder directe last te ervaren, kan ik nu echt niet langer dan 4 uur in een omgeving zijn die 'blauw staat' van de negatieve stemming ( totaal niet (fijngevoelig) afgestemd op het hier-en-nu. Wel: ongenuanceerde, onvoldoende gefundeerde, angst gedreven meningen agressief in one-liners verkondigen als de 'waarheid', focus op problemen, geen oog voor mogelijkheden, volstrekt passief slachtoffer gedrag.......)
Ik word er fysiek ziek van, ik moet dan echt weg. Ga ik willens en wetens over die 4 uur limiet heen, dan ben ik er nog dagen 'bleuuuuhhhh' van.

Dat maakte het sociale leven een boeiende uitdaging.
De hele publieke ruimte staat doorgaans blauw (ook in het deel waar mensen niet met elkaar praten, want ja.... negatieve stemming stoort zich niet zo aan de aard van communicatie-uitingen) en ik moest dus (zin of geen zin) dan toch maar weer alles in mijn eentje verwerken.
Want ja, zelfs de niet-sprekers (gering in getal) zaten liever met hun aandacht 'warm en gezellig' bij de anderen.
Uitgaan?
Ik heb het geprobeerd. Als ik de moed op kon vatten om de conversaties vol dikke slierten negativiteit in te stappen.... dan vluchtte ik al snel naar het toilet, waar het nog het minst erg was omdat er schoon water is en ik er even (sociaal geaccepteerd) me terug kon trekken en alleen kon zijn om op adem te komen.

We weten nu dat roken schadelijk is voor je gezondheid, zowel als je het actief zelf doet, als voor de mensen in je omgeving die ongevraagd meeroken.
Die waarschuwingen staan zelfs op het pakje.

Grappig is dat ik gisteren  een Nederlands roddeltijdschrift onder ogen kreeg en eens met verwondering doorbladerde, waarin zelfs stond dat negativiteit (zoals je veel zorgen maken en veel geïnteresseerde  aandacht geven aan ellende) een slechte invloed heeft op je gezondheid, je cellen aantast en onder andere hartproblemen veroorzaakt. Ha ha, de waarschuwing zit zelfs al in het pakje.....

Wat doe je als je rookt?
Je ademt een giftige stof in, laat dat opgenomen worden door je lijf en blaast dan adem met giftige stof weer uit.
Input (giftig), transformatie (opname van gif), output ( effect ervaren van dat gif op de systeem en gif afgeven aan de omgeving).
Je raakt daar (snel) aan verslaafd en kan niet meer zonder.
Het heeft een ontspannend korte termijn effect waarin je je rustig en tevreden voelt. Hmm, lekker.
Maar zodra dat uitgewerkt is, wordt je mega-onrustig. Niet zo lekker.
Dan nog maar eentje opsteken dus.
Wie echt verslaafd is heeft geen tijd meer tussen de sigaretten en steekt de ene met de andere aan.

We doen massaal hetzelfde met het innemen van negatieve berichten, die nemen we met volle aandacht in ons (diep inhaleren) zodat die stoffen deel uit gaan maken van ons systeem. Zo zelfs, dat wij in alles wat we afgeven, negativiteit uitstoten.
Dat vinden we ontspannend en gezellig en normaal en is sociaal geaccepteerd (sterke nog, wordt overal van harte aanbevolen en aangemoedigd).
Als we het niet doen, elkaar een negatief vuurtje geven om nog wat meer negativiteit mee op te stoken, dan mist er wat. Wat doe je met je handen als je niet rookt... wat doe je met je geest en je tijd als je geen negativiteit paft? Waar kun je over praten als ' negatief' de enige smaak ik die je nog proeft? Omdat de prikkelde giftige deeltjes daarin je smaak- en reukvermogen (verbeeldingskracht en daarmee de positieve gezonde ontwikkelcapaciteit) volledig heeft aangetast?

Maar stoppen met negativiteit paffen?
Of echt drastisch je inname ervan bewust terugdringen tot de mate waarin je systeem nog wel met negatieve dingen heel goed kan omgaan?
Heel bewust iedere uitnodiging tot negatieve conversaties afslaan met een helder en beslist, nee dank je? Een voorstel doen tot een heilzame positieve conversatie-inhoud over wat er wel goed gaat en fijn is en kansen biedt in het leven?
Heel bewust niet over de drempel stappen in gelegenheden waar de vraag:" Hoe gaat het met je?" beantwoordt dient te worden met:" Nou goed.... gevolgd door een opsomming van al je klachten, zorgen  en gebreken" als sociaal bindmiddel?

Negativiteit is geen sociaal bindmiddel.
Het is schadelijk. Direct en indirect.
Voor jezelf om tot je te nemen, voor anderen om aan blootgesteld te worden.

Is het gemakkelijk om ermee te stoppen als je het nog 'gezellig' en ontspannend' vindt om ermee door te gaan en je heel veel onrust en ingewikkelde emoties door je systeem voelt gieren als je het even niet bij de hand hebt?
Nee, natuurlijk niet.
Stoppen met roken is ook niet eenvoudig.
Totdat het besef doordringt wet je aan het aanrichten bent. Dan wordt het een stuk simpeler.

Ik kan met dit blog stukje een heleboel kritiek verwachten.
Dat ik het verkeerd zie. Dat het niet waar is. Dat juist dit een negatief stukje is en ik dus hypocriet ben.
Dat ik een gefrustreerde persoon ben die vanwege een sociale handicap (HSP) , mensen wil overtuigen/aanpraten om hun gedrag te veranderen zodat het voor mij gemakkelijker wordt om met hen te leven.

Ik vind dat allemaal prima.
Ooit een (alcohol, drugs, gok, eet, koop-) verslaafde gevraagd zijn verslaving onder ogen te zien en de desastreuze gevolgen die zijn verslaving zo te zien duidelijk heeft voor hemzelf/haarzelf en de directe omgeving? Daarbij ook gesuggereerd dat ermee stoppen waarschijnlijk het beste plan is? Een leven opbouwen met veel andere gezonde ingrediënten daarin , een gezonde balans die een gezonde dynamiek op gang brengt?

En? Hoe lekker viel die suggestie? Gingen ze meteen 'aan de slag' met de leefstijlhervormingen?
Of kreeg je weerwoord en een hoop argumenten naar je hoofd waarom het (absoluut!!) niet zo is en jij het helemaal fout ziet?
Veranderde je erdoor van mening over de situatie (die je uiteraard al een tijdje zich zo zag ontwikkelen... je gaat immers niet over een nacht ijs om iemand te vertellen dat je je zorgen maakt over iemands welzijn omdat je de sterke indruk hebt dat hij behoorlijk verslaafd is aan iets wat niet goed voor hem is en het een sterk nadelige invloed lijk te hebben op zijn dagelijks functioneren en persoonlijk effectiviteit.)
Geloofde je ook maar een seconde dat die tegenstribbelende ander echt de meest duurzame oplossing in het vizier heeft en uitvoert en dat zijn argumenten daarvoor prima hout snijden? Zo zelfs dat je je geprikkeld voelt om dat inspirerende voorbeeld en dat gedrag na te volgen, omdat het bet bij nader inzien zo helder als glas is, voor iedereen die er over nadenkt, dat het zo inderdaad veel beter werkt, met meer genoegen?
Nee toch.....

Tot besluit van dit stukje wil ik de hoop uitspreken dat ook de laatste regel van de rook-cyclus bewaarheid wordt.

Blij was ik dat negativiteit paffen drastisch werd teruggedrongen in vrij korte tijd. Eerst in ieder huis, al snel ook in de publieke ruimten.

"Wifi overal? Diverse netwerken voor het zenden en ontvangen van elektromagnetische straling in alle woon en werk-buurten?  Televisie en computerschermen overal? Negatieve, vol giftige kunstmatige angstdeeltjes geladen nieuwsberichten, waar je ook kijkt, wie je ook spreekt? Iedereen altijd een smartphone in de hand, in de trein, in restaurants, in de bioscoop, op school?"

" Ja jongens, zo was het leven in 2016. Dat vonden mensen ontspannend en gezellig, nodig zelfs om sociaal erbij te horen.....maar ja... dat kun je je nu haast niet meer voorstellen, he, dat dat toen zo was......."

" Gingen mensen dan niet massaal dood van eenzaamheid,  depressies, hartaanvallen, terroristische aanslagen, kanker en verveling?"

" Jawel, maar dat vonden ze kennelijk niet zo erg. Niet erg genoeg om hun gedrag voor aan te passen, in ieder geval."

" Hielden ze niet van het leven Z11 dan?" 

" Tja, voor het antwoord op die vraag zou je terug in de tijd moeten kunnen reizen en het eens wat mensen vragen."

Hallo lieve mensen in 2016.
Hoe is het bij jullie? Hier is het fijn. Het is zonnig en de lucht is blauw.
Mag ik een vraag stellen in verband met een geschiedenisproject op school?
Houden jullie ook zo van het leven Z11?

Alvast bedankt voor jullie reactie. Dat stel ik zeer op prijs, want daar kan ik weer van leren.

Groetjes uit de toekomst.

me-t(h)eo

Gisteren viel het woord 'meteo' in mijn blog stukje en dat woord hield ik kennelijk even vast in de hand van mijn verbeelding, hield het voor mijn geestesoog op ooghoogte boven het maaiveld en ging ermee aan de wandel.

Ik realiseerde me een paar dingen.

Een weerkundige (meteoroloog) vergelijkt observaties van de toestanden in de atmosfeer( in het hier-en-nu) zijn meetinstrumenten aflezend met een database waarin jarenlang dagelijks alle observaties zijn genoteerd. 

Aan de hand daarvan doet hij uitspraken wat, gezien de patronen in het verleden, de meest waarschijnlijke vorm zal zijn in de komende paar uren/dagen die het weer zal aannemen.

Eigenlijk iedereen doet wel dagelijks zulke observaties van het weer:

• he, het regent ( miezer, een buitje, flink)
• oh, de zon schijnt 
• kijk, het hagelt
• da's een stevige wind

We doen ook allemaal zo onze eigen voorspellingen, op basis van onze ervaring

• ik denk dat het gaat regenen vanmiddag
• het kon nog wel eens opklaren vanavond
• volgens mij komt er storm

We passen ook allemaal ons gedrag wel eens aan, aan die observaties en voorspellingen:

• ik neem mijn paraplu maar even mee
• vandaag maar een warme jas
• ik denk dat ik vandaag maar met de auto ga ipv met de fiets
• vanavond barbecue, denk ik
• laten we maar eerst gaan wandelen en dan een spelletje doen.....

Dat iedereen het zelf doet, weerhoud ons er niet van om weerberichten te hebben en mensen die er hun speciale taak van hebben gemaakt om het weer te bestuderen en uitspraken over haar verschijningsvormen te doen.

Deze specialisten hebben doorgaans een passie voor weerkundige verschijnselen en hebben zeer genuanceerde namen voor typen wolken en typen neerslag, omdat ze weten dat wolktype X andere kenmerken heeft dan wolktype Y, uit andere omstandigheden ontstaat.....ook al is het allemaal een bundeltje waterdamp in de lucht.
Zijn ook dol op het registratieproces van weerkundige verschijnselen en de puzzel om uit te vlooien hoe zich dit verhoudt tot het weerkundige patroon, het klimaat.

In zekere zin ben ik een weerkundige van het weer in de sociaal-emotionele atmosfeer.

Ik observeer graag welke verschijnselen zich voordoen in de sociaal-emotionele atmosfeer.
Hoewel een flinke emotionele onweersstorm me ook natuurlijk wel even kan doen terugtrekken en me om mijn eigen veiligheid kan doen bekommeren, ben ik er ook door gefascineerd en meet ondertussen in mezelf de intensiteit, de duur, de neerslag, de windrichting, de windsterkte, het aantal inslagen per minuut, de grootte van de hagelstenen etc......

Zoals het een gepassioneerd weerkundige betaamt, is die fascinatie ermee overal aanwezig: thuis, op het werk, op vakantie. Doet er zich een boeiend fenomeen voor....dan gaan de deskundigen er eens lekker voor zitten om dat eens heel goed bekijken en ontleden het voorval in al zijn verschillende aspecten.... 

Brengen het in verband met het klimaat van waar we zijn. Is het een uitzondering? Is het een normaal deel van het weerpatroon? Wat zijn de omstandigheden waarin dit (mogelijk extreme) weerbeeld zich ontwikkelt?

Dus, hoewel iedereen een knetterende sociaal-emotionele storm in een persoon of groep wel waarneemt en onder zijn invloed is, ga ik wel een paar stappen verder in het observeren en uitrafelen van de afzonderlijke componenten.

Zoals er weerkundigen zijn die zich vooral richten op het doen van voorspellingen voor de komende uren/dagen, zo zijn er ook weerkundigen die zich vooral richten op het bestuderen van de ontwikkelingen van het klimaat.
Het zijn die mensen die 'ons' waarschuwen dat we met ons gedrag (het massale verstoken van fossiele brandstoffen bijvoorbeeld) de gesteldheid/gezondheid van de atmosfeer dusdanig aan het beïnvloeden zijn, dat het klimaat zichtbaar en aantoonbaar verandert.

Wat we met die waarschuwingen dan vervolgens doen, vandaag, morgen en volgend jaar..... kon dus nog wel eens grote invloed hebben op het structurele patroon in het weerbeeld over 10 jaar, 50 jaar.....

We slaan die waarschuwingen nogal regelmatig ' in de wind'.
We doen de wijzigingen in de getoonde weerpatronen waar de deskundigen bezorgd op wijzigen graag af als 'geheel natuurlijke variaties' waar we maar gewoon mee te dealen hebben.

We denken namelijk dat we geen invloed op het weer hebben. Het komt zoals het komt.
En.....we 'zien' het zelf niet. Tja, het is een natte zomer, tja het is een milde winter.. maar ja... het is niet iedere zomer toenemend natter, het is niet iedere winter toenemend warmer en dus zal het wel stemmingmakerij en onzin zijn..... toch?

Pas als ' record na record' gebroken wordt krabben we ons wellicht toch eens op het hoofd. Een structurele klimaatverandering lijkt toch wel het geval te zijn. 

In diezelfde lijn ben ik als deskundige op wat er voorvalt in de sociaal-emotionele sfeer meer geïnteresseerd in de ontwikkelingen van het klimaat dan in voorspellingen van dag tot dag.
De database met verzamelde gegevens over verschijnselen in het sociaal-emotionele weer die ik daarbij vul en raadpleeg, is het collectieve bewustzijn.

Dat kan iedereen doen, het is 'open source' voor iedereen die er waarnemingen aan bijdraagt (en dat doen we allemaal) maar het is voor velen niet iets waar ze hun tijd en aandacht aan willen besteden. Zoals het voor de meeste mensen geen bedlectuur is om weertabellen van 10 jaar een lekker door te vlooien.

Zoals de klimatologen ontdekten dat we (wel)  invloed hebben op hoe het weer zich aan ons presenteert via ons gedrag, zo ben ik hetzelfde op het spoor als het om ontwikkelingen in de sociaal-emotionele (atmo-)sfeer gaat.

We observeren bijvoorbeeld allemaal dat de hoeveelheid grotere en kleinere aanslagen op elkaar, buiten, in de publieke wereld, toeneemt.
Daar geven we dan bepaalde groeperingen de schuld van die we 'kille moordenaars' noemen.

Sociaal-emotionele hagelstormen dus, die flink pijn doen als je er direct aan blootgesteld bent, ontstellend veel schade toebrengen en daarmee veel impact hebben op een wijdere cirkel van mensen. Angst voor het verschijnsel wordt groter, naar mate het duidelijk meer voorkomt.

We willen ons ertegen beschermen. Bouwen structuren waar we met onze groep veilig in kunnen schuilen en proberen ons zo te verdedigen tegen die sociaal-emotionele hagelstormen.

We zeggen, omdat we dat observeren, dat de samenleving, verkild en verhard.

Zouden we bezig zijn een sociaal-emotionele ijstijd in te gaan?

We weten ook, dat we iets moeten/kunnen doen om die ontwikkeling te keren. We voelen/weten dat we er invloed op hebben. We onderkennen dat de oplossingsrichting er mogelijk in ligt dat we Z11 de zon meer laten schijnen in ons bestaan. Want als de atmosfeer niet gaandeweg steeds verder afkoelt, komen die nare hoog-impact koude-verschijnselen hoogstwaarschijnlijk weer minder voor.

Vriendelijker zijn, dankbaarder voor wat er is, genereuzer met wat we hebben...... dat konden nog wel eens ingrediënten zijn om het sociaal-emotionele klimaat gunstig te beïnvloeden.

Maar ja.... het weten is een ding.... het structureel toepassen is weer een uitdaging van een geheel andere orde want dat vraagt om een bewuste gedragsaanpassing

' Minder fossiele brandstoffen verbranden' gaat hand in hand met ' bewuste mobiliteit, bewust productie- en consumptiegedrag'. Dat impliceert dus afstand doen van 'de bevredigende en bekende manier waarop we gewend zijn te handelen' en daar iets anders voor in de plaats stellen.
Dat kan ' minder mobiliteit, minder productie en minder consumptie inhouden', wat natuurlijk niet zo 'leuk' is als je zo graag die behoefte aan reizen, geld verdienen en nieuwe spullen wilt bevredigen.

Het kan ook duurzame mobiliteit, productie en consumptie inhouden. Dat moet dan wel ontwikkelt worden, wat tijd en aandacht kost, maar overstappen naar een beter alternatief voor iets leuks en prettigs, gaat vele malen simpeler dan het leuke reduceren of zelfs helemaal stoppen.

Er zijn een aantal dingen die ik identificeer als zeer kwalijk gedrag van grote invloed op het sociaal-emotionele klimaat op deze aardbol:

• je sociaal-emotionele afvalproducten via de schoorsteen de atmosfeer in sturen
  
  Ja, ieder mens heeft dagelijks afval-energie van 'gewoon leven', maar het is schadelijk om dat maar 'gewoon' in het publieke energieveld te slingeren. Het creëert sociaal-emotionele smog die mensen prikkelt tot sociaal-emotioneel ' hoesten' en een laag viezigheid aanbrengt die de zon blokkeert).
  Doe aan emotionele afvalscheiding!
  Verwerk bewust je eigen emoties, kies voor veilige kanalen voor wat echt 'weg' kan en doe veel aan hergebruik (leren) van je ervaringen.
  Daardoor doe je ook bewuster ervaringen op en creëer je veel minder smerig afval.
  
• sociaal samenklitten
  
  Het lijkt zo tegenstrijdig. We denken dat stevige sociale verbindingen, voortdurend investeren in een groot samenhangend netwerk met anderen, veel communiceren, altijd in groepsverband opereren .... altijd consumeren (input) en produceren (output) vriendelijkheid, dankbaarheid en gulheid in de hand werken en de zon in ons bestaan doen schijnen.
  
  Dat is niet zo.
  Natuurlijk, een zekere mate ervan... jawel.
  
  Maar teveel en te dicht op elkaar gaan zitten heeft juist een verkillend effect.
  
  We zijn wat dat betreft net watermoleculen.
  Onder (sociale) druk is het kouder, zit er minder beweging in.
  Pas als er meer ruimte is om vrij in de massa te bewegen voor iedere molecuul, dan wordt het geheel warmer en lichter.
  Maar dat verbieden we elkaar. Dat ontraden we elkaar. We vullen onze dagen met samenzijn en hard werken, afgewisseld met perioden waarin we wel fysiek alleen zijn, maar dan het internet op gaan om daar te zien wat anderen doen op de social media, iemand bellen/appen/sms-en en de meningen van anderen tot ons nemen ( boeken, t.v.)
  We zijn te weinig alleen, met onszelf. Hebben/nemen/geven elkaar te weinig transformatietijd.
  Doen daarmee wezenlijke puur natuurlijke menselijke sociale-ontwikkelingsbehoeften te kort, (zoals leren van onze eigen ervaringen, emoties goed verwerken) voelen tekorten in ons bestaan, worden daar eigenlijk kribbig en kriegel van, maar proberen dan toch nog vrolijk voor de dag te komen en aardig te doen en leuk voor de dag te komen tegen de mensen van wie we houden.
  Iets proberen te zijn wat je momenteel daadwerkelijk niet bent, iets zeggen wat je niet daadwerkelijk ten volle meent, is wellicht het grootste wel het grootste sociaal-emotionele 'gif' dat er is. Zelfs als het zo 'positief' lijkt. De CFK's van het sociale leven. Ze tasten ongemerkt de ozonlaag van de atmosfeer aan: onderling vertrouwen. Dat is de fundamentele laag die ons daadwerkelijk beschermt.
  
  Als we het vertrouwen in onszelf en elkaar zover verdunnen (en dat merken we... ) dan verbranden we genadeloos als we wel blootgesteld worden aan de zon. We willen die sociaal-emotionele zon dan niet eens meer zien stralen, zien daaraan blootgesteld worden als de grootste bedreiging van het heelal.
  Scherm je af van: de uitgestoken hand, het vriendelijke gebaar, de warme genegenheid, de volle stralende aandacht van iemand.....wordt dan de reflex.
  
  Terwijl, de hele reden dat je zo hard aan het werk was om voortdurend in je sociale verbanden te investeren nou juist was om een echte warme (duurzame) verbinding te ervaren .... toch?

Voldoende en regelmatig kwaliteits me-time is dus het alternatief dat ik aandraag.
Ik blijf het maar aanbevelen voor zowel je eigen individuele ontwikkeling als de ontwikkelingen in de groepen waar je deel van uitmaakt. Het maakt alles losser en warmer, echter. levendiger en herstelt daarmee  'vertrouwen' in jezelf, het leven en elkaar.

Enfin...
Ik noemde het gisteren in mezelf lachend( anwege het woordspelletje, een me-theoloog)
Ambassadeur van me-time en dan theo ipv teo.....

Dat zou dan iets betekenen als de kunde(logos)  rond het besef dat ieder 'ik' (me) de schepper (theo) van zijn sociaal-emotionele weer/we(e)rkelijkheid is, en co-creator van het sociaal-emotionele klimaat.

Ik zou wat ik met zo'n grote passie doe haast niet beter kunnen verwoorden.
Ik ben een me-theoloog, met speciale aandacht voor de sociaal-emotionele klimaat ontwikkelingen :-)

Maar wie dat wil mag me-the-loog best interpreteren als 

" Volgens mij (me)  is God (Theo)( /het Universum/Esther) een leugenaar (hij/het/zij loog tegen mij)"

De beste manier om dat te toetsen, als je dat wilt, is het Z11 uitproberen en met wat meer aandacht naar je sociaal-emotionele weersverschijnselen kijken.

varen

Verzoek van een vriend in moeilijkheden:

Ik heb hulp nodig om tot mezelf te komen, mag ik je (boot) lenen en wil je helpen het tripje naar mezelf in goede banen te leiden, alsjeblieft?

"Varen! Ja! Uitstekend idee! Laten we varen!"

Stem van het geweten: 

"Wat wil je laten varen?"

" Nou, ons... op een tripje, met een zeiljacht. Laat ons heilzame mooie avonturen gaan beleven op de zee van de wonderen van het leven!"

" Ik ben dol op wonderen, op nieuwe dingen ontdekken, op heilzaam, op hulpvaardigheid en investeren in vriendschap en op genieten van de overvloed die de zee van het leven biedt bij al dergelijke avonturen.

Wat heb je voor ogen? Wat is het plan?

" Nou... gewoon..... ieder rijdt naar de boot, we stappen in, gaan los van de wal, dan linksaf de baai in, zeilen heel kort naar het eiland waar we vooral heel veel, ieder zelfstandig, wat soulsearching  doen om veilig, in afzondering van de besognes van de wereld, onze kop helder te krijgen en de enorme turbulentie van onze grote angsten te bedaren .... gewoon gaan dus eigenlijk enne.... verder.....we zien wel, toch? Zo kalm als de zee is, zo optimistisch ben ik."

" OK, de rustige baai in dus en dan een heel kort tripje naar het eiland om beiden weer rustig ieder tot jezelf te komen."

"Ja,  iemand (anders) mijn grote range aan vriendschappelijke kwaliteiten kunnen demonstreren, dat is precies wat ik nu echt nodig heb om mijn eigen leven een boost te geven!"

" Even over die grote range aan behulpzame bronnen......

Heb je actuele kaarten van het gebied?"

"Joh, ik ken het daar op mijn duimpje, ik heb de kaart al sinds de jaren 90 in mijn hoofd en in mijn hart."

" Heb je de weersvoorspelling voor deze week gezien?"

 "De wind waait daar altijd uit dezelfde hoek joh en het is zomer, wat kan de meteodienst mij daar nou voor nieuws over vertellen?"

" Is je schip goed onderhouden, gecheckt en volledig zeewaardig?

" Ben jij zelf goed uitgerust?"

" Nou ....... ahum........ voor zo'n klein rondje in de baai is het goed genoeg, lijkt me. Ik hoef toch ook bijna niets te 'doen' in dit proces.....alleen maar te 'zijn' en op mezelf te passen.....
Uitrusten doe ik dan wel weer op het eiland en als ik terug ben."

"Is je (morele) kompas goed geijkt?" 

" Ik heb toch helemaal geen kompas nodig om naar dat eiland in de baai te zeilen, ben je mal?"

" Is je communicatie-inrichting volledig operationeel?"

" Ach, zo dicht bij de kust doet mijn GSM het toch gewoon?"

" Je bent dus voldoende op alles voorbereid.....begrijp ik?"

" He, ik heb aan alles gedacht. ik heb zelfs een plan B.... mijn tentje en een slaapzak!"

" Nou, als iedereen aan boord ingelicht is over de details van deze aanpak en akkoord is met de hele opzet.....

" Ja, we zijn beiden helemaal van alle inns en outs op de hoogte, de toestand waarin wij persoonlijk verkeren en de staat van het schip en zijn het er helemaal over eens dat dit voor alle betrokkenen de beste aanpak is."

 ....tja, rest mij niets anders dan je een goede reis te wensen dan....nietwaar?"

" Dank je wel!"

Laatste bericht via de GSM aan sea traffic control bij het opgaan van de zee:

" O, bij aankomst bij de boot, hebben we toch maar besloten niet linksaf de baai in te gaan naar het eiland. We maken in plaats daarvan een urenlange trip de volle zee op, overnachten een nachtje op volle zee aan boord. Dat leek ons toch een beter idee.... want het is nogal onrustig in de baai."

" Dat kan natuurlijk best goed gaan.....  ;-)"