vrijdag 10 juni 2016

dank je wel


Vandaag, precies 10 jaar geleden, bracht ik voor het laatst een paar uur door in het gezelschap van iemand die onmiskenbaar een buitengewoon grote invloed heeft gehad mijn leven.

Niet alleen was ik zonder haar eenvoudigweg niet in 1972 als mens ter wereld gekomen, ze heeft me ook van (op)voeding voorzien.
Wie gedurende ongeveer 18 jaar bepaalt en klaarmaakt wat jij eet, heeft natuurlijk nogal invloed op hoe en waarmee je lijf zich kan ontwikkelen. Daar is de basis voor een goede gezondheid wel gelegd, denk ik.
Verder heeft ze me ruimschoots ook van "Food for Thought" voorzien, als (vrouwelijk rol)model ook van heeft voorzien, gewoon door te zijn wie ze was en te doen wat ze deed op de manier die haar goed leek. 
Waar zij trouwens verder weinig woorden aan 'vuil' maakte, of  duidelijk 'erg mee bezig was' ... Enigszins tot mijn ongenoegen/frustratie als een indigo-kind die altijd graag het 'waarom' naast een 'hoe' wil kunnen leggen.
Wat mij weer volop de oefengelegenheid bood om via mijn eigen observatie dieper in het woordloze 'hoe' door te dringen.... een vaardigheid waar ik nog dagelijks veel plezier aan beleef....
Enfin, het is dus wel duidelijk dat zij van grote invloed geweest op mijn leven, ook al is ze er nu al bijna een kwart van mijn leven niet meer, in levende lijve bij.

De bijzondere (natuurlijke en dus voor diegene zeer vanzelfsprekende) kwaliteiten van iemand, ontdek je meestal pas tegen de tijd dat er voldoende vergelijkingsmateriaal zich aandient van een andere orde.

Een paar talenten springen in het oog:

Hoe zeer ze ook dingen te verhapstukken had, kleine... maar ook een aantal behoorlijke grote......hoezeer dingen ook tegen zaten..... zij bezat het (doorzettings-)vermogen en de praktisch inslag om er toch weer iets van te maken.
Bij de pakken neerzitten? Het hoofd laten hangen? De moed verliezen? Het bijltje erbij neergooien? Er totaal geen gat meer in zien? Ik kan het me niet van haar heugen.
Kijken wat er nodig is en kan gebeuren en je daar dan op richten, doen wat je kan, met volle inzet, naar beste eer en geweten ..... dat wel. Of dat nou onmiddellijk 'leuk' is of niet, is dan niet zo heel erg aan de orde. Als iets nodig is voor een goede voortgang, dan is het nodig.
Hoofd-en bijzaken kon zij volgens mij bijzonder goed van elkaar onderscheiden.

Hoezeer ze zo hier en daar met het fenomeen 'weinig' te maken had, organiseerde ze daar toch de beleving van 'overvloed' uit. Er was altijd een vers bosje bloemen op tafel, er was altijd wat lekkers bij de koffie/thee en er was altijd een toetje.
Er zijn van die genoegens die door een ander wellicht als eerste wegbezuinigd zouden zijn, maar voor haar duidelijk deel uitmaakten van de basis van een prettig leven.

Haar talent om efficiency en genieten te combineren was van een buitengewone orde.
Het huishouden was altijd miraculeus netjes verzorgd, maar hoe dat gebeurde en hoeveel tijd daar toch eigenlijk wel mee gemoeid moest zijn, was mij in die dagen volkomen onbekend want,...... ik zag haar zich meestal even lekker in het zonnetje koesteren,  of ze las een boekje, maakte een puzzeltje, deed een haakwerkje, of een spelletje, was in voor een fietstochtje, of een praatje.
Het enige wat we haar ooit echt structureel in huis zagen doen, was eten koken en 's avonds wat strijkwerk wegwerken.
OK.... het blijkt dat we het kenmerk delen dat we het liefst, als we werken, dat doen als niemand ons voor de voeten loopt....
Maar he, ik heb, na het verlaten van het ouderlijk huis wel ervaren dat de meeste mensen over een veel lagere graad van efficiency beschikken en hun taken niet zo kunnen organiseren dat er behoorlijk wat tijd en gelegenheid is voor 'effe niks' (zonder dat ondertussen de boel ergens in het honderd loop) 

Ik zeg 'effe niks'.... maar dat zou verkeerd uitgelegd kunnen worden als 'niet storen'.
Maar haar oprechte open (zelden veroordelende) belangstelling voor wat er in het leven van anderen gaande was, was groter dan gemiddeld.
In de dagen dat ze zelf erg ziek was en weinig meer zelf kon doen, was er voor haar geen groter genoegen dan van anderen horen wat ze zoal meemaakten en daar oprechte belangstelling voor hebben en bij meeleven.

Als je al die dingen van een 'meester' mag leren......

"Mam, dank je wel."

2 opmerkingen:

  1. Hoi Esther.
    Via je vader kreeg ik de tip bovenstaand stuk eens te lezen. Je hebt je moeder treffend neergezet. Ik vond het mooi.
    Groeten uit Zeeland, hopelijk maak je het goed. Anja

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Anja,
      Dank je wel voor je reactie op dit blog stukje.
      Het leven (hier) is hier over het algemeen zeer prettig.
      De kunst om te zien dat er vanuit alles wat er gebeurt weer nieuwe goede mogelijkheden en opties ontspruiten... komt op sommige dagen net even wat meer van pas dan op andere.... Maar ja, met die vaardigheid valt sowieso een hoop goeds te maken.
      Groetjes uit Frankrijk.

      Verwijderen