Run time error?

Gisteren schreef ik:

"Tja, dat soort programmaregels* kun je dus maar beter opnemen in je basis besturingssysteem als je er heeeeeeeel erg zeker van bent dat je iets echt je hele leven wilt doen, op ieder moment van de dag.
Maar ja, toen je als kind in je leven met zelf-programmeren begon, had je misschien nog niet zo'n goed beeld van alle variabelen die jou later zouden doen beslissen of je nog echt springlevend was ( of alleen 'bestond').)

* RUN FOR <your life>  en RUN FOR <altijd>

Waarom laat de natuur het SELF- programmeren dan over aan kinderen, die de gevolgen ervan nog niet kunnen overzien?

Tja..... ach... wat de natuur heeft geregeld is dat kinderen zich daarbij laten inspireren door de mensen met wat meer ervaring over wat wel en niet prettig werkt in de huidige leefomstandigheden.

En, wat de natuur ook heeft geregeld is dat het systeem van SELF-programmeren altijd werkt via de ervaringen die je actief opdoet in je hier-en-nu.
De onderliggende logica is van een enorme simpelheid: Waar jij overwegend je tijd en aandacht aan besteedt, daar zul je dus wel graag mee spelen. Daarvan zul je dus wel menen dat het goed en prettig werkt... anders zou je toch wel intrinsiek gemotiveerd zijn om iets anders te doen.... toch?

Je lievelingsspeelgoed, waar je iedere dag wel 4 uur of meer je volle aandacht aan besteedt, dat ligt dus niet achterin een la of onder een diepe laag stof in de kast.
Wat je dus helemaal niet gebruikt en wat alleen maar stof ligt te verzamelen in een donker achterafhoekje in de ruimte van je leven, dat kan dan dus wel weg. Wellicht kun je daar een ander nog een plezier mee doen? Het is immers nauwelijks gebruikt.
Toch?

Dat systeem werkt uitstekend wanneer mensen met een actieve rol in de tijdbesteding van de kinderen die zij helpen opvoeden, de kinderen dan ook veel met hun eigen talenten en interesses laten spelen.

Hun eigen, als in ... die van de kinderen.

Dat hoeft niet de hele dag.
Dit is geen pleidooi voor het afschaffen van gestructureerde educatie waarin het aanreiken van algemene kennis en vaardigheden buiten het onmiddellijke interesseveld van een kind wordt beoogd.

Maar de agenda van het kind, van 's ochtends vroeg tot 's avond laat en in het weekend vol stoppen met (door anderen) gestructureerde groeps-activiteiten (school, sport, clubjes, visites, boodschappen doen), geeft het te weinig tijd om eens te onderzoeken wat hij Z11 kan met de speeltjes van zijn 'hart' en te ervaren hoeveel plezier hij beleeft aan het spelen daarmee. Te ondervinden hoe goed hij daarin kan worden, spelenderwijs.

Overlapt het aanbod in dat programma nou toevallig in hoge mate met de speeltjes van iemands hart, dan heeft hij het best aardig naar zijn zin. De wereld is mooi, het leven is goed. 

Ik had het gelukt dat mijn programma in hoge mate paste bij de speeltjes van mijn hart.

Ik ben dol op taalspelletjes, simpele rekenspelletjes, verhaaltjes aanhoren en zelf schrijven, puzzeltjes met logisch redeneren oplossen en met anderen daarover van gedachten wisselen.
Geen wonder dat ik school erg leuk vond en er ook fluitend, op mijn slofjes, doorheen zeilde.

Wetend wat ik nu bewust weet, hielp het ook op een andere manier dat ik goed was in de gegeven taakjes en ze zodoende doorgaans snel kon afwerken. Dat gaf mijn geest tijd tussen het ene taakje en het andere taakje om even ' niets' te doen en wat om me heen te kijken.

Dat bevordert het menselijke verwerkings-leer-en (geheugen) opslagvermogen. (Geen pauze hebben tussen twee inspanningen, tijd om rustig van-het-ene-naar-het-andere over te gaan,  de indrukken ervan te verwerken in een ont-focusde modus en je 'leeg' te maken voor de volgende taak, heeft het omgekeerde effect... er blijft minder van 'hangen' en je focus wordt geleidelijk minder scherp ( waardoor je weer minder kunt opnemen, je minder kunt concentreren).

Daarnaast was ik graag ook perioden alleen bezig, tekenen, lezen en muziek luisteren.
En omdat er in mijn vrije tijd geen druk programma was waar ik aan deel moest nemen, had ik ook volop gelegenheid om die activiteiten, rustig op mijn kamertje, te doen.

Ik denk dat dit in de hand heeft gewerkt dat ik over relatief veel zelfvertrouwen beschik en mijn talenten goed ken en over een aardige 'range' aan opties beschik om kalm met gecompliceerde situaties om te gaan

Altijd maar RUN, voor ...later en vooral voor ..... anderen (wat zij willen EN hoe zij het willen) , en voor je leven ( je relatie met het leven zelf).....?

Is dat hoe je werd voorgedaan door je significante voorbeelden in je omgeving dat het leven werkt?
Is dat hoe je zelf door hen gestuurd werd om je tijd zo te investeren en zo met je talenten om te gaan?

Is het dan gek dat in zoveel levens dat leidt tot een dikke RUNTIME ERROR?

De speeltjes in je hart en ziel gaan nooit 'weg'.
Maar vragen zich wel op enig moment af wanneer je er nou (eindelijk) eens aan toe komt om er werkelijk mee aan de slag te gaan.

Want, boeiend genoeg...... het zijn je natuurlijke talenten en als je die hoogfrequent en met verstand van zaken (ervaring) gebruikt dan is dat niet alleen prettig voor jou, maar levert ook de bijdragen aan de gemeenschap op van de hoogste kwaliteit. De gemeenschap laat ieder doen waar hij natuurlijk goed in is.

Of niet, natuurlijk.

Dan neemt niet alleen het aantal individuele RUNTIME ERRORS hand over hand, op sneltreinvaart toe, maar ook het aantal collectieve RUNTIME ERRORS.

(Zoals nu, in de wereld aan de hand is, zou ik zeggen......)

Maar he.... er kan natuurlijk iets grondig mis zijn met observatievaardigheden en het maken van logische gevolgtrekkingen.
Ze werden altijd als mijn talenten beschouwd, maar je weet het niet... misschien ben ik wel totaal maf geworden en compleet de weg kwijt.

Mijn suggesties ter verbetering van ons individuele leven in direct relatie met ons gemeenschapsleven  kunnen uiteraard echt nergens op slaan of van zeer geringe 'urgentie' om eens echt naar te kijken zijn.

Wat denk je Z11, lijkt me daarom de enige relevante vraag.