donderdag 16 juni 2016

sociaal emotioneel leren lopen


Alles wat ik schrijf gaat eigenlijk maar over een ding: de menselijke sociaal-emotionele ontwikkeling.

Het gaat zowel over de persoonlijke sociaal-emotionele ontwikkeling, als individueel mens, maar ook over de collectieve sociaal-emotionele ontwikkeling van de mensheid.
Mijn indruk: hoe verder dat is ontwikkeld, hoe beter het (leven) loopt....soepeler, met meer vertrouwen, effectiever....

Rondom het fenomeen' lopen' kwam er gisterenmiddag een mooie vergelijking binnen.

Ik begin hem bij de evolutie van het leven met een focus op de evolutie van de mens.

collectief; miljoenen jaren

Het leven op aarde nam vanaf 'den beginne' steeds geavanceerdere vormen aan.
Van eencelligen in water, werden 'we' meercellig en kregen gaandeweg meerdere gespecialiseerde functies met bijbehorende fysieke eigenschappen.
'We' kropen op enig moment op wankele pootjes uit het water. Eerst tijdelijk, later meer permanent.
Een redelijk veelzijdige variant van het type 'zoogdier' ontwikkelde de functie ' rechtop lopen'. Dat, gecombineerd met een aantal andere geavanceerde functies, resulteerde in het zoogdier dat we kennen onder de naam 'mens'.

De voordelen van rechtop leren lopen waren onmiskenbaar, ten opzichte van een of twee handen aan de grond houden:

  • Je had je handen vrij...... daar kun je dan tegelijkertijd andere dingen mee doen, terwijl je je voortbeweegt. Meer met je meedragen, bijvoorbeeld.
  • Je was ineens een stuk groter.... zat je eerst met je neus in het gras, nu steek je daar zomaar bovenuit en dan kun je verder om je heen kijken. Dan kun je verder vooruit kijken, meer en andere dingen zien.
We kwamen al voort uit een diersoort met een sociaal leefverband (primaten) en verfijnden de mogelijkheden van samenwerken met geavanceerde vormen van communicatie.

individueel, een paar jaar

De homo sapiens is nu al een tijdje op de planeet aarde aanwezig.
Het model lijkt aardig ' af' te zijn en de ontwikkeling van een nieuw, gezond exemplaar verloopt in fases die de collectieve evolutie in sneltreinvaart doorlopen:
  • van een eencellige
  • worden we meercellig in het (vrucht-)water
  • dan komen we 'aan land'
  • daar moeten we in vrij hoog tempo onze geavanceerde basisfuncties als mens ontwikkelen en trainen: kruipen, rechtop lopen, praten.... om een volwaardig onderdeel van de stam te kunnen zijn.
Nu een vraagje.
Is de evolutie ' klaar'?
Is 'hoe de wereld nu is' wel het eindstation van evolutie?
Is het prototype van 'de mens' nu wel geheel door- en uitontwikkeld? Kwestie van reproductie nu... niets meer aan (te) doen?

Zou dat niet vreemd zijn?

Wat nou, als dat proces van evolutie gewoon aan het doorgaan is en onze diersoort 'homo sapiens' zich ook nog (gewoon) doorontwikkeld?
Wat nou als we bijvoorbeeld op het punt staan om dat-wat-wij-als-onze-natuurlijke-habitat-kennen (de fysieke wereld) ook, als ware we amfibisch, te kunnen verlaten om de meta-fysische wereld te gaan verkennen?
Of, wat nou als we dat al een poosje doen en nu op het punt staan om ons op te richten in het meta-fysische grasland, zodat we er niet meer alleen maar in kunnen rondkruipen, maar er onze handen in vrij hebben en meer overzicht ervan kunnen krijgen over wat er in onze leefomgeving zoal gaande is?

Zou dat niet enorm opwindend idee zijn.... om deel van dat proces uit te maken?

Ik vind dat wel een mooi beeld en het past ook wel erg goed bij mijn beleving.

Natuurlijk ondervonden de pioniers in zo'n evolutionaire mijnlpaal eerst weinig weerklank bij hun soortgenoten.
  • Het water uit! Ben jij nou gek geworden? Dat is gevaarlijk!
    Ja maar mam, ik heb het al een paar keer gedaan. het is echt veilig en het is er leuk! Er is zoveel meer te zien.
  • Rechtop lopen! Je hoofd boven het maaiveld uitsteken? Ben jij nou gek geworden? Zonder je handen te gebruiken je voortbewegen? Dat is onmogelijk! Dat is gevaarlijk!
    Ja maar pap, ik heb het al geoefend. Het is fantastisch wat je dan allemaal ziet. En kijk wat ik mee heb kunnen nemen voor je. Met wat oefening is het echt veilig en het is ook zo leuk!
Ik herken het type conversaties (zelden zo uitgesproken in woorden trouwens) :
  • de meta-fysische wereld in gaan? De wereld van de pure energie verkennen en daadwerkelijk gebruiken in je dagelijkse dag? Ben jij nou gek geworden? Dat is gevaarlijk!
  • sociaal-emotioneel rechtop lopen? Jezelf uitlijnen op ' recht' doen? Alles vanuit een hoger perspectief gaan benaderen? Dan handenvol dingen terugbrengen die we niet kennen hier in 'maaiveld' en die dan delen omdat die volgens jou grote  'voedingswaarde' hebben ? Omdat je meer mogelijkheden ziet, en jij weet dat we als mens (ook) in harmonie leven en overvloed? Dat dat echt zo is en kan als we onze handen anders gebruiken en ons verstand voeden met die nieuwe indrukken en mogelijkheden die die wereld biedt.
    He, jij bent niet alleen gek geworden, je denkt ook nog eens dat wij het zijn!
Ja, maar mensen. Ik doe het als vier jaar lang. Het kan echt heel veilig en het is er ook nog eens leuk. Er is zoveel meer te zien en te beleven. Kijk! Probeer het (alsjeblieft) ook eens een paar keer. 

O ja.... en geef dan niet op als je eerst wat struikelt..... dat hoort er wel een beetje bij, bij rechtop leren lopen... dat weten we allemaal uit ervaring van toen we 1 a 2 jaar oud waren.
Maar als je:
  • de angst om te vallen  en 
  • de angst om grip te verliezen/ de drang om tenminste een hand aan de grond te houden en 
  • de angst om je kop boven het maaiveld te steken spelenderwijs kunt overwinnen, ombuigen/transformeren, dan kan juist dat de energie leveren voor een voortstuwing, voorwaarts.... 
....dan kunnen we ons, collectief, als mensheid als geheel oprichten en verder ontwikkelen.

(Lopen is immers een vorm van zeer wankel/instabiel voortbewegen waarbij de energie van het fenomeen  'vallen' in een voorwaartse beweging wordt omgebogen. Maar tegen de tijd dat je het kunt, denk je er niet meer in die termen over na)

Niet alleen het meest van de tijd rechtop lopen, fysiek, maar ook het meest van de tijd recht doen, meta-fysisch.
Dat klinkt heel technisch (als iets moeilijks natuurkundigs) of zweverig (spiritueel) , maar het gaat gewoon over het veld van de sociaal-emotionele vibes. En die voel je al, daar ben je al deel van.
We zitten te laag met onze perceptie van hoe het echt zit.....
We leren dat we moeten kruipen ( om iets voor elkaar te krijgen, voor een ander) om ergens recht op te kunnen hebben.
Maar als we meta-fysisch onszelf uitstrekken en recht-op zijn, dan kunnen we veel meer voor elkaar krijgen, voor onszelf en een ander. Dan kunnen we sociaal emotioneel rechtop lopen, met opgeheven hoofd dus, omdat we 'kruipen' niet meer zo nodig hebben
Als wij meta-fysisch leren lopen, dan loopt ons leven ook beter.

Want.... wij zijn al die 'nieuwe' mens die dat kan. De functionaliteit zit al in ons DNA.
We kunnen al pure energie ' ademen', we hebben al de meta-fysische longen ontwikkeld.
Ons meta-fysische handen (een functie van onze geest) hebben al een opponeerbare duim waarmee we dingen beter ( subtieler/genuanceerd en simultaan van twee kanten) kunnen vastgrijpen ( dat noemen we 'begrijpen', 'bevatten') 
We kunnen al energiepatronen 'lezen' en 'interpreteren' en uitwisselen..... we hebben ook al het vermogen om ze te kunnen 'schrijven' . Dat zijn misschien nog een beetje onbeholpen 'hanepoten' en korte zinnen, maar oefening baart kunst.

Maar dan moeten we wel onze 'handen' ervoor vrij maken en ons erop richten: energetisch oprichten.

Van kruipen, naar lopen.... dus.

Veel volwassenen zullen zich beledigd voelen met dit stukje.
Dit stukje zou eenvoudig begrepen kunnen worden als een statement waarin ik beweer dat er iets behoorlijk schort aan zijn huidige sociaal-emotioneel functioneren als mens.
Zulk nieuws, stellen maar bijzonder weinig mensen op prijs.

Het is dan ook niet de kern van dit blog stukje.

Ik denk dat we als mensheid het sociaal-emotioneel kruipen nu wel onder de knie hebben.
Dat we een drang hebben om de capaciteiten voor onze onderlinge connectiviteit en verhoogde dagelijkse mobiliteit verder te ontwikkelen, moge duidelijk zijn, gezien het ogenschijnlijk succes van mobiele smart-apparaten en social media.

Maar met constant een hand daaraan verbonden, meer bezig met 'bevallen' (' likes') dan met opstaan, meer bezig met 'opvallen' in het maaiveld dan met daadwerkelijk (zelfstandig of in duurzame samenwerking met anderen) vooruitgaan zijn die fenomenen mogelijk het meta-fysiche equivalent van tijdelijke hulpmiddelen.
Niet de meest gezonde om afhankelijk van te worden.....


In het licht van oefenmateriaal om sociaal emotioneel rechtop te leren lopen, zie ik ook een rol voor yoga, meditatie en mindfulness.
Ze vormen allemaal veilige (angst reducerende) oefeningen om je energielichaam recht uit te lijnen.
Ze vormen allemaal veilige (angst reducerende) oefeningen om even niets in de handen van je geest te hebben, zonder fysisch houvast in een dynamisch balans te leren stilstaan.

Maar hoe nuttig stil kunnen staan in het maaiveld ook is, op een rustig moment in een hectisch bestaan...
Hoe fijn het ook is als je die vaardigheid  met vertrouwen kunt doen en hoe interessant het ook is om zo meer te ervaren van de energetische wereld......
stilstand is nog geen (evolutionaire) vooruitgang.

Stilstaan is dan weliswaar een tandje moeilijker dan kruipen.
Probeer het maar eens met je ogen dicht op een been en je ontdekt dat het helemaal niet zo statisch is als je wellicht denkt. Het blijkt een dynamisch evenwicht te zijn.
Het is toch duidelijk iets anders dan een soepele lichte tred om bewust ergens naartoe te gaan.

We kennen dat allemaal van de fysieke wereld.
Nemen het een kind in ontwikkeling (normaal gesproken) niet kwalijk dat het nog ervaring hiermee moet opdoen voordat het allemaal 'vanzelf', soepel en harmonieus gecoordineerd gaat. 

Dit blog stukje is dus geen belediging aan het adres van welk mens, in welke fase van ontwikkeling dan ook.
Het is een uitnodiging aan alle mensenkinderen in ontwikkeling om dat rechtop lopen ook in de meta-fysische wereld te gaan doen. Om recht te doen aan wie zij al zijn, een vermogen dat wij al hebben tot expressie en volle wasdom te laten komen.

Enne, een van de grootste existentiële angsten als mens is dat maaiveld niet meer je thuis is (zelfs al voelen velen van ons er unheimisch in......)
Maar dit is een uitnodiging om in maaiveld rechtop te leren rondlopen.
De keuze waarheen je dan wilt lopen, komt daarna pas aan de orde. Of dat in het maaiveld is, of er eigenlijk wel iets buiten dit meta-fysische maaiveld is.... dat zijn allemaal vervolgvragen waar je op kruiphoogte en kruipsnelheid niet gauw, niet veilig genoeg en te weinig zinvol aan toe kunt komen.....

Ben ik dan een 'beter' mens, denkend dat ik in een ontwikkeling voorop loop?
Nee... wel eentje met een wat grotere ontdekkingsdrang op het vlak van hoe sociaal-emotionele fenomenen werken dan gemiddeld, een vleugje meer doorzettingsvermogen gebaseerd op 'selluf doen' en een beetje minder interesse in de materiële aspecten van 'maaiveld'.

Om met Acda en de Munnik te spreken:

Groetjes uit maaiveld!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten