bibliotheekservice thuis

Hoe ik begrijp dat het publieke overkoepelde informatie-uitwisselingssysteem werkt in de de 'wereld van de energie', vertoont grote overeenkomsten met hoe ik weet dat publieke informatie-uitwisselingssystemen op deze aardbol door mensen zijn georganiseerd.

Het systeem van het collectief bewustzijn in het leven, vertoont zeer veel overeenkomsten met openbare bibliotheken en het internet.

10 jaar lang heb ik als informatiespecialist gewerkt in de publieke sector, waar ik veel met digitale dienstverlening van doen had binnen de dienstverlening van een aardig grote openbare bibliotheek.

Dit was lang voordat ik ook maar enige interesse had in esoterie en behoorlijk (!) sceptisch was over spirituele zaken en aspecten van het leven die je niet kunt 'zien'.
Dat maakt dat ik de bibliotheekwereld en de internetwereld vanuit allerlei posities heb leren kennen.

Eerst was ik een kennismakende, verkennende consument (6 jaar oud was ik toen ik lid werd van de bibliotheek, een jaar of 20 toen ik via een ratelende en piepende inbelverbinding de online wereld (die in haar kinderschoenen stond) betrad) .

Nieuwsgierig verkende ik de mogelijkheden van die werelden.
Zeker toen ik bijna dagelijks in de bibliotheek kwam omdat ik er werkte ( van eind 20, tot eind 30) , leerde ik hoe de wereld van de informatie achter de schermen in elkaar zit en mocht ik mee-maken wat daar gebeurde. (In beide betekenissen, ondergaan/ondervinden en ermee spelen en met mijn capaciteiten bijdragen om het beter te maken, efficiënter, effectiever, laagdrempeliger).

In de wereld van de energie (het leven) kwam ik op dag 1 van mijn leven binnen.
Rond mijn veertigste nam ik een (buitengewoon onverwachte) invitatie aan om ook daar een kijkje achter de schermen te nemen en mijn capaciteiten in te zetten om actief mee te maken wat daar gebeurt, processen publiekelijk inzichtelijk en heel praktisch bruikbaar te maken, zodat mensen een rijker leven kunnen ervaren, gebaseerd op betere informatievaardigheden en directe toegang tot informatiebronnen van een hoge(re) kwaliteit.

Vanochtend realiseerde ik me een mooie overeenkomst tussen hoe dingen werken.

Als klant van de bibliotheek mag je een beperkt aantal objecten thuis hebben.
Die mag je een beperkt aantal weken thuis hebben.

Ben je 'te laat' dan kost je dat wat, dan betaal je telaatgeld.

Dat dit meer een middel is om je bewust en alert te houden op de vraag ' gebruik ik het nog wel?' en als een impuls om ervoor te zorgen dat wat niet gebruikt wordt terug ter beschikking wordt gesteld aan iedereen, blijkt wel uit het feit dat je kan 'verlengen'  en dat je er zelfs aan herinnerd wordt dat je spullen in huis hebt die  'te laat zijn'.

Was telaatgeld vooral een middel om de begroting van de bibliotheek te spekken, dan zou die service niet zo gepromoot worden, toch....?

Als medewerker van de bibliotheek waren dergelijke limieten opgeheven van mijn account.

Ik mocht een onbeperkt aantal objecten thuis hebben, voor zolang als ik dat wilde en er was nooit sprake van telaatgeld.

Omdat ik vier dagen per week toch in de bibliotheek was en van een overzichtelijk opgeruimde leefruimte houd, was mijn strategie al snel dat ik slechts een handvol boeken in huis had die op een hoge verbruiks-en terugbrengrotatie zaten.

Bijna iedere dag keek ik door mijn stapeltje en wat ik uit had, of 'niet-doorheen'  kwam (bleuh...niks aan!), ging mee in de werktas om geruild te worden voor iets anders.

(Andere collega's hielden er ook wel andere strategieën op na. De bibliotheek had op die manier ook wel een aantal verborgen filialen....die gelukkig wel snel reageerden op gerichte aanvragen (klanten die een reservering plaatsten voor een boek dat bekend stond bij personeel thuis te zijn).......ha, ha)

In mijn dagelijkse routines van tegenwoordig, weet ik dat ik iedere dag tenminste een keer de centrale bibliotheek van het leven 'echt' bezoek ( het collectieve bewustzijn) door mijn 'huis' te verlaten.
(Dat is als ik slaap, dan verlaat mijn bewustzijn mijn lichaam en gaat naar die bibliotheek).

Ik weet ook dat ik diverse bronnen binnen het collectieve bewustzijn met grote regelmaat gedurende de dag raadpleeg bij mijn keuzes (zoals je nu 'overal' even iets kunt Googlen, als je je toegangsapparaat maar opgeladen hebt en bij je en weet hoe het werkt.)

Ik heb tegenwoordig de gewoonte om aan het einde van de waakdag 'thuis' even door mijn ervaringen van de dag heen te gaan, vergelijkbaar met hoe ik vroeger door mijn stapeltje boeken heen ging die ik thuis had als ik mijn tas ging pakken.

Waar ben ik nog in bezig? Geniet ik daar (nog) van? Ben ik er 'klaar' mee? Wat kan er ' terug' en..... wat zou een welkome aanvulling zijn om me verder in te verdiepen? Welke thema's spreken me momenteel aan, waar wil ik meer van lezen/weten?

Ik vertel mijzelf dus geheel eerlijk (belangrijk!)  iedere avond welke passages ik heel erg leuk en prettig vond (en als ik het weet, ook waarom) en welke ik lastig of rondweg echt-niet-leuk vond (met een eerlijke verkenning van het 'waarom').

Dan laat ik heel bewust alles los wat mij niet meer 'dient' en geef het terug aan het collectief, zodat anderen er weer toegang toe hebben en plezier aan kunnen beleven.

Mijn onderbewustzijn gaat daarmee voor mij aan de slag in de grote centrale bibliotheek van het leven.
De volgende ochtend bij het ontwaken kijk ik (mijn bewustzijn, thuis) wat ik ( mijn (onder)bewustzijn hard aan het werk) heb gevonden dat me de moeite waard leek om me mee te vermaken en te ontwikkelen, thuis.

Via mijn dromen neemt mijn ik-in-de-bibliotheek-van-het-leven, ook wel contact op met mijn semi-bewustzijn thuis om te checken waar mijn voorkeuren liggen.

Tegenwoordig heb ik de gewoonte om alles 's avonds actief los te laten.

Wetende dat de meeste informatie ten alle tijde online direct op te roepen is, hoef ik in mijn eigen 'huis' maar heel weinig gegevens vast te houden. Dat schept interne ruimte en overzicht... dat vind ik wel heel erg lekker.

Dat heeft nog een voordeel..... de informatie die ik bij me heb, is altijd up-to-date.
Alles waar ik lang aan vasthoud (vergelijkbaar met alsof het in boekvorm is) verandert niet, is statisch.
Als ik iets loslaat wat ik iedere dag nog gebruik, krijg ik de volgende dag de meest actuele bijgewerkte versie ervan tot mijn beschikking. De laatste 'druk'. ) De bibliotheek haalt gaandeweg verouderde exemplaren uit de roulatie en vervangt ze door nieuwe.
Soms is die qua inhoud exact hetzelfde, maandenlang, jarenlang...... soms komen er dagelijks aanvullingen en aanpassingen voor.

Maar 'ik' hoef die verloop-tijd niet bij te houden...... als ik alles iedere dag loslaat en, van persoonlijk commentaar voorzien terugstuur naar het collectief, weet ik dat ik van alles de laatste versie bij de hand heb.

En met alle persoonlijke commentaren bij het gebodene, van iedereen die van het collectief gebruik maakt (en dat is dus iedereen!) kan de bibliotheek buitengewoon slimme gebruikersprofielen samenstellen.

"Wie dit leuk vond, heeft vaak ook interesse voor....... "en dan komen er allerlei boeiende, goed bij jouw eigen profiel passende suggesties naar voren.

En... zoals een openbare bibliotheek meer te bieden heeft dan het geschreven woord in boeken alleen.....
zo biedt ook het leven zelf je een gevarieerd palet aan media voor al je zintuigen: liedjes, plaatjes, film, spelletjes, lezingen, proeverij......

Ik weet dat ik in dienst ben van die overkoepelde bibliotheek van het leven.

Ik besef ook dat, of je nu direct voor die bibliotheek werkt* of er klant* van bent, deze strategie altijd werkt. Je hoeft je niet eens af te vragen wat jouw positie is binnen het geheel!

 * en dat is een keuze... er zijn volop vacatures. Voor wie daarin geïnteresseerd is ... er is altijd een passende functie te vinden.

Je kan je bewustzijn 's avonds naar de bibliotheek sturen met alles wat je in huis hebt, alles loslaten. "Hier.... neem alles maar mee. Ga maar door mijn ' huis' en zoek alle media van de informatieuitwisselingsdienst van het leven maar op maar op. Neem de hele handel maar mee en breng maar terug waar ik morgen aan toe kan komen."

Je hebt dan nooit teveel in huis, nooit te lang, bent nooit 'te laat' met inleveren, raakt geen belangrijke gegevens kwijt in jezelf. Je hebt altijd voldoende ruimte om, als dat onverwachts nodig is, nog wat erbij te mogen lenen, zonder dat je dan eerst je door een (grote) onduidelijke stapel ooit geleende informatie heen moet werken om te beoordelen wat er weg kan, om binnen je leencapaciteit te blijven. Dat scheelt tijd en rompslomp.
Het draagt er ook toe bij dat anderen toegang hebben en plezier kunnen beleven aan wat jij kunt uitgeven.

Iedereen blij?!