Ik vond het wel geschikt om ook op dit blog op te nemen.
----
Mijn expertiseveld is de ‘kwaliteit van keuzeprocessen’ en de rol die de vaardigheid speelt om informatie als relevant te herkennen en zinvol te kunnen toepassen.
In de afgelopen jaren heb ik ontdekt dat daarbij een onzichtbare factor een enorm belangrijke rol speelt: het collectief bewustzijn.
Mijn expertiseveld is de ‘kwaliteit van keuzeprocessen’ en de rol die de vaardigheid speelt om informatie als relevant te herkennen en zinvol te kunnen toepassen.
In de afgelopen jaren heb ik ontdekt dat daarbij een onzichtbare factor een enorm belangrijke rol speelt: het collectief bewustzijn.
Tijdens onze kindertijd leren we van onze opvoeders hoe wij met die informatiebron ( die wij allemaal onbewust voortdurend raadplegen) om horen te gaan, omdat we (zoals met zoveel dingen) hun energetische voorbeeld daarin volgen.
Het is niet intrinsiek lastig, want in een sociaal-emotioneel gezond functionerende samenleving, maakt het gegeven dat dit leerproces vanzelf verloopt het leven juist simpel.
De nadruk ligt dus niet zozeer op lastig, maar veel meer op ‘nu’.
Het punt waar we nu staan als het collectief ‘mens-op-aarde’, waarbij het aandeel ‘de Westerse mens’ haar invloed op wat er op de wereld gebeurt en hoe nogal doet gelden is geen voorbeeld van duurzaamheid. Ecologisch niet, sociaal-emotioneel niet.
En hoewel velen van ons zich daar wel van bewust zijn, lukt het ‘ons’ maar matig om te handelen in lijn met de keuzes die we moreel gezien vaak wel onderschrijven en ondersteunen.
Het is mijn inschatting, gebaseerd op het veelvuldig raadplegen van die centrale informatiebron, dat in heel veel gevallen het basisprobleem hiervoor ligt in een ‘ beperking’ die wij onszelf onbewust hebben opgelegd in de tijd dat wij van onze voorbeelden leerden (in energie) over hoe wij ‘onszelf’ hebben te verhouden tot deze bron en elkaar.
De meesten van ons hebben in dat leerproces opgepikt dat het ons niet past, dat het niet hoort, dat het niet OK is, om andere delen van die bron aan te spreken dan het deel dat onze voorbeelden aanspraken/aansprak. ( Ik gebruik hier bewust de twee vormen van het werkwoord aanspreken…. want het gaat tegelijkertijd over het deel dat zij consulteerden en het deel daarvan dat met hun eigen unieke zelf resoneerde).
Mocht je het toch doen, resoneren met andere informatie, dan hoor je dat te verbergen.
Dat hebben we allemaal onze voorbeelden ‘zien’ doen.
Het daadwerkelijk via openlijke acties tot uitdrukking brengen van je best bekende keuzes is dan energetisch gelabeld als een ‘slechte zaak’, omdat die sociale uitstoting tot gevolg kan hebben.
En dat is voor een intrinsiek sociaal wezen als een mens een onmogelijke keuze, een levensbedreigend risico.
Voeg daaraan toe dat we met elkaar collectief energetisch nogal wat afspraken hebben gemaakt over wat ‘goed’ is en wat ‘ fout’.
Zo is er de aanname dat zaken intrinsiek (ten alle tijden) goed of fout kunnen zijn, los van hun context waarin ze zich voordoen.
En het fenomeen dat wat ‘slecht nieuws’ is veel aandacht krijgt en dat wat ‘simpelweg goed loopt’ geen noemenswaardige aandacht krijgt (niet de moeite waard is) en kijk dan wat er binnen die dynamiek gebeurt.
Met allerlei simpele zelfontwikkelings en zelfhelingsmethoden krijgen mensen tools in handen om (op een andere manier) contact te maken met die bron en erop te vertrouwen dat ze zelf, hun lichaam zelf, ‘weet’ wat er nodig is om fysiek en emotioneel te helen of een lastige situatie door te werken en als bouwsteen voor ontwikkeling te gebruiken.
Zij geven zichzelf die toestemming om automatisch te doen wat nodig is voor hun eigen individuele welzijn, omdat ze een hoop symptomen ‘zat’ zijn en willen verhelpen.
- Welk deel ervan mogen we raadplegen?
- In welke situaties?
- Wordt de beschikbare informatie als betrouwbaar ervaren?
- Hoe pas je het vervolgens praktisch toe?
Het is niet intrinsiek lastig, want in een sociaal-emotioneel gezond functionerende samenleving, maakt het gegeven dat dit leerproces vanzelf verloopt het leven juist simpel.
De nadruk ligt dus niet zozeer op lastig, maar veel meer op ‘nu’.
Het punt waar we nu staan als het collectief ‘mens-op-aarde’, waarbij het aandeel ‘de Westerse mens’ haar invloed op wat er op de wereld gebeurt en hoe nogal doet gelden is geen voorbeeld van duurzaamheid. Ecologisch niet, sociaal-emotioneel niet.
En hoewel velen van ons zich daar wel van bewust zijn, lukt het ‘ons’ maar matig om te handelen in lijn met de keuzes die we moreel gezien vaak wel onderschrijven en ondersteunen.
Het is mijn inschatting, gebaseerd op het veelvuldig raadplegen van die centrale informatiebron, dat in heel veel gevallen het basisprobleem hiervoor ligt in een ‘ beperking’ die wij onszelf onbewust hebben opgelegd in de tijd dat wij van onze voorbeelden leerden (in energie) over hoe wij ‘onszelf’ hebben te verhouden tot deze bron en elkaar.
De meesten van ons hebben in dat leerproces opgepikt dat het ons niet past, dat het niet hoort, dat het niet OK is, om andere delen van die bron aan te spreken dan het deel dat onze voorbeelden aanspraken/aansprak. ( Ik gebruik hier bewust de twee vormen van het werkwoord aanspreken…. want het gaat tegelijkertijd over het deel dat zij consulteerden en het deel daarvan dat met hun eigen unieke zelf resoneerde).
Mocht je het toch doen, resoneren met andere informatie, dan hoor je dat te verbergen.
Dat hebben we allemaal onze voorbeelden ‘zien’ doen.
Het daadwerkelijk via openlijke acties tot uitdrukking brengen van je best bekende keuzes is dan energetisch gelabeld als een ‘slechte zaak’, omdat die sociale uitstoting tot gevolg kan hebben.
En dat is voor een intrinsiek sociaal wezen als een mens een onmogelijke keuze, een levensbedreigend risico.
Voeg daaraan toe dat we met elkaar collectief energetisch nogal wat afspraken hebben gemaakt over wat ‘goed’ is en wat ‘ fout’.
Zo is er de aanname dat zaken intrinsiek (ten alle tijden) goed of fout kunnen zijn, los van hun context waarin ze zich voordoen.
En het fenomeen dat wat ‘slecht nieuws’ is veel aandacht krijgt en dat wat ‘simpelweg goed loopt’ geen noemenswaardige aandacht krijgt (niet de moeite waard is) en kijk dan wat er binnen die dynamiek gebeurt.
Met allerlei simpele zelfontwikkelings en zelfhelingsmethoden krijgen mensen tools in handen om (op een andere manier) contact te maken met die bron en erop te vertrouwen dat ze zelf, hun lichaam zelf, ‘weet’ wat er nodig is om fysiek en emotioneel te helen of een lastige situatie door te werken en als bouwsteen voor ontwikkeling te gebruiken.
Zij geven zichzelf die toestemming om automatisch te doen wat nodig is voor hun eigen individuele welzijn, omdat ze een hoop symptomen ‘zat’ zijn en willen verhelpen.
Dat gaat prima, tot op een zeker moment.
Wanneer het onbewuste iets nodig gaat hebben van het bewuste om het helings-ontwikkelingsproces te kunnen volbrengen.
Daar ontstaat dan een innerlijk conflict op een diep existentieel niveau.
Hun bewustzijn krijgt nu dingen te verwerken die energetisch uit andere bronnen komen dan de toegelaten onderdelen die met hun voorbeelden resoneerden. Verzoeken vanuit het onbewuste om dingen actief te gaan ‘doen’ of (los- te) ‘laten’.
Dat levert twee problemen op in die energetische sociale context van het collectieve geloofsysteem:
a) Je systeem gaat te goed lopen, beter dan toegestaan binnen de culturele parameters! Geen ‘ slecht nieuws’ meer te melden? Al mijn moeilijkheden weg? Wie is er dan nog in mijn reilen en zeilen geïnteresseerd? Dat gaat me aandacht kosten!
Wanneer het onbewuste iets nodig gaat hebben van het bewuste om het helings-ontwikkelingsproces te kunnen volbrengen.
Daar ontstaat dan een innerlijk conflict op een diep existentieel niveau.
Hun bewustzijn krijgt nu dingen te verwerken die energetisch uit andere bronnen komen dan de toegelaten onderdelen die met hun voorbeelden resoneerden. Verzoeken vanuit het onbewuste om dingen actief te gaan ‘doen’ of (los- te) ‘laten’.
Dat levert twee problemen op in die energetische sociale context van het collectieve geloofsysteem:
a) Je systeem gaat te goed lopen, beter dan toegestaan binnen de culturele parameters! Geen ‘ slecht nieuws’ meer te melden? Al mijn moeilijkheden weg? Wie is er dan nog in mijn reilen en zeilen geïnteresseerd? Dat gaat me aandacht kosten!
b) En…..als ik bewust handel, mijn keuzes openlijk vormgeef in lijn met alles wat met mij resoneert, buiten de bekende, gebaande wegen om..... dan is het wel heel openlijk zo dat ik een totaal andere koers vaar dan mijn voorbeelden, dat ik kennis uit andere bronnen daadwerkelijk gebruik. Daarop staan sociale sancties die ik me niet kan veroorloven.
Voeg daar dan aan toe dat sommige buitengewoon goede opties in dat krachtenveld dan worden onderdrukt (soms onbewust, soms bewust), waarmee je jezelf dan niet meer toestaat dat alles wat er nodig is voor jouw welzijn en dat van anderen in uitvoering wordt gebracht en …voila…. nieuwe symptomen van onbalans zien het licht, want de totale mix ' klopt niet' met de werkelijke context.
Dat maakt individuele heling en persoonlijke ontwikkeling in de huidige collectieve context een boeiende (lastige/vaak Z11-kwellende) uitdaging van ' een stap vooruit, twee stappen terug'.
Tot zover wijd ik enigszins uit over de beschrijving van een behoorlijk paradoxale energetische toestand.
Is er ook een oplossingsrichting?
Kunnen die processen ook plaatsvinden met een heel stuk minder Z11-kwelling?
Ja, dat denk ik wel.
Is er ook een oplossingsrichting?
Kunnen die processen ook plaatsvinden met een heel stuk minder Z11-kwelling?
Ja, dat denk ik wel.
Ik denk dat die oplossingsrichting in een woord te vangen is: verwondering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten