Dit blog gaat over twee woorden die in het spraakgebruik over sociaal-emotionele aangelegenheden gebruikt worden en hun equivalent kennen in het werken met driehoeken.
onverschilligheid en onvoorwaardelijkheid
Eerst over onverschilligheid.
Dat beschrijft dat iemand ergens ' niet anders van wordt', dat iets 'hem of haar koud laat', dat het 'niets kan schelen'.
In het werken met driehoeken kennen we de onverschillige driehoek ook, alleen heet het daar de gelijkbenige driehoek.
Dat wil zeggen dat er twee lijnstukken van een gelijke lengte zijn.
Bij het werken met driehoeken van energetische transacties ( zoals ik op dit blog in de meta-vergelijking heb geïntroduceerd), bestaat dit fenomeen ook. Soms zijn twee lijnstukken precies even lang, elkaars exacte spiegelbeeld in lengte en hoek ten opzichte van elkaar.
Ik zeg soms, maar dat komt uit de theoretische werkelijkheid over driehoeken en de praktische werkelijkheid van mijn leven.
Ik observeer echter dat in de praktische werkelijkheid van hoe de meeste mensen hun energetische driehoeken grosso modo vormgeven wanneer ze actief zijn in een modern westers stelsel van gemeenschappen, het veel vaker (vaak) voorkomt dan je op basis van een normale verdeling zou verwachten (soms) .
Boeiend is dan te zien dat een van de dingen die ons collectief dwars zit als we reflecteren op de kwaliteit van onze samenlevingen is dat we er allemaal zo'n hoge mate van onverschilligheid in onderkennen. Dat vinden we dan meestal niet zo leuk eraan en pleiten voor meer mededogen en ' beter rekening houden met'.
Gewoonlijk raden we dat 'anderen' aan om te doen, zelf kunnen we namen toch niet echt het verschil maken....?
Het zijn allemaal behoorlijk accurate observaties, zeker als je het legt naast de onderliggende formules zoals ik die aan de basis van de levensdynamiek zie liggen.
E =M (C-kwadraat)
Energie = de Massa(M) maal het bewustzijn (C)-in-het-kwadraat
Als ' wat je beweegt' (de massa) en ' hoe het je beweegt'/ 'hoe jij het beweegt' (C) , geprogrammeerd worden op ' gelijkvormigheid', ' elkaars spiegelbeeld', dat dat als voorwaarde wordt gesteld om de vergelijkingen op te lossen, dan krijg je veel gelijkbenigheid in de energetische driehoeken, wat zich toont als onverschilligheid.
Als je de vergelijking dan ook nog eens oplost door te stellen dat het de massa is (de grootste gemene deler van de mensen die jij kent), die bepaalt hoe jij je beweegt/ gedraagt, dan is het wel duidelijk dat ' de massa' moet veranderen voordat jij ' een verschil kunt maken'.
(Maar ja, die massa spiegelt zich weer aan jou en alle andere die zich aan de massa spiegelen en dus verandert er niet zoveel: weinig verschillen waar te nemen > veel onverschilligheid ( maar juist hetzelfdigheid, gelijkvormigheid)
Nu is onverschilligheid niet 'erg'. Het is niet instrinsiek 'fout'.
Sterker nog, de momenten waarop het zich natuurlijk voordoet zijn vaak erg mooi door hun symmetrie.
Dat zijn de momenten in het leven waarop het zo ongelooflijk ' klopt': jij bent de perfecte expressie van je unieke sin x = 1, alle betrokkenen in je stelsel ook en het is allemaal uitgelijnd op de universele sin x = 1.
Een gevoel dat alles perfect is, dat niets er verder toe doet en je geen enkel verschil wilt maken...... het is volkomen goed zo. Onverschilligheid in zijn meest goddelijke vorm.
Het alles bepalende steekwoord in die bovenstaande zin is wel 'natuurlijk'.
Want onverschilligheid is ook niet intrisiek altijd 'goed'; als in aanbevelenswaardig om te zijn.
Onverschilligheid is geen voorwaarde voor die geluksmomenten, het is er een (normaal gesproken in de dynamiek van het leven zeer tijdelijk optredend) gevolg van.
Je denkt misschien ' Goh, onverschilligheid heeft ook helemaal geen positieve klank in mijn systeem. Ik denk helemaal niet dat het intrinsiek altijd goed kan zijn.'
Toch is er een groep mensen, die zich tot taak heeft gesteld om persoonlijk welzijn vooruit te helpen, die in hun boodschappen de indruk wekken te menen dat onverschilligheid je naar het paradijs op aarde leidt.
In hun versie van 'het pad naar verlichting' moet je je gewoon nergens iets aan gelegen laten liggen, je nergens mee verbinden, alles maar accepteren voor de illusie die het is en dan je schouders ophalen in het ultieme gebaar van onverschilligheid.
Dat is dan de uitleg van ' onvoorwaardelijke liefde', het magische medicijn om levensgeluk mee in te drinken.
Laat ik daar toch een wat genuanceerdere kijk op hebben.
Wat mij betreft valt bovenstaande onverschilligheid onder onverantwoordelijke onverschilligheid, waarbij je volkomen voorbij gaat aan een zeer levend en dynamisch onderdeel in het leven, de stelsels waar jij jouw unieke sin x= 1 in tot uitdrukking wilt brengen; de gemeenschappen waar jij in leeft.
Er is meer tussen hemel en aarde dan de relatie die je individuele selfie onderhoudt met het grote overkoepelende goddelijke collectief van alle zielen. De stelsels waar je actief deel van uitmaakt! Daar wandel je, dag in dag uit, met twee benen in rond.
Beide 'poten stijf houden' en volkomen op je individuele zelf-geluk gefocust zijn en vanalles (niet) doen op een voedingsbodem van ' het doet er op het uiteindelijke overkoepelde niveau toch niet toe wat ik doe, 'God ( pure onvoorwaardelijke liefde) houdt van mij zoals ik ben, ongeacht wat ik zeg, meen of doe', is wel een heel erge gesimplificeerde uitleg die alle verantwoordelijkheid voor je creaties volkomen overlaat aan 'anderen'.
Beide poten stijf houden, de twee benen van je energetische driehoek daarmee aan de voorwaarde laten voldoen dat ze hetzelfde moeten zijn, is daarmee de benen wegslaan onder een levendige creatieve gedeelde verantwoordelijkheid. (responsibility ( statische verantwoordelijkheid) v.s. response ability... de dynamische mogelijkheid om te kunnen reageren en vormen en meecreëren).
Alles en iedereen moet zich maar aan jou aanpassen... jij kunt het (stelsel) niet (verder) helpen.
Onder die voorwaarde wil je wel meedoen.
Tja, hoe lang gaat dat ' natuurlijk' goed?
Het is mijn inschatting dat als je natuurlijke onverschilligheid kent en op de juiste plekken kunt herkennen en toepassen, je een levend voorbeeld bent van onvoorwaardelijke liefde.
Je stelt niet de voorwaarde dat M even groot en onder dezelfde als C-kwadraat moet zijn, om geluk, levensvreugde en de unieke uitingen van je sin x= 1 te ervaren.
Dat geeft zoveel meer vrijheid en response ability ( mogelijkheden om te manoeuvreren, om invulling te geven aan sin x= 1 zonder je in allerlei vreemde bochten te hoeven wringen jou niet goed ( op 1) doen uitkomen.
Natuurlijke onverschilligheid (een bepaald soort resultaten kunnen loslaten, namelijk: een fixatie op bepaalde waarden binnen de oplossing van een situatie in een stelsel kunnen loslaten) helpt dan het stelsel van vergelijking oplossen.
Maar dat is geen onverschilligheid naar het leven toe!Het is in vol respect om sin x= 1 tot uitdrukking te brengen. Die uitkomst, daar is 'God' niet onverschillig over. Die uitkomst wordt inderdaad automatisch in het overkoepelde systeem gemaakt.
Zolang er leven is, is sin x = 1.
Hoelang er nog menselijk leven is op deze planeet en of de mensen het een beetje gezellig hebben met elkaar? Daar kon jij nog wel eens een grotere invloed op hebben dan je dacht.
Ik zou zeggen,
- wees heel onverschillig (als in constant, je maakt er gewoon nooit verschil in ) over de goede uitkomst van een situatie ( is altijd 1).
- weet dat er levensvatbare uitkomsten mogelijk zijn, die allemaal recht doen aan sin x= 1 op alle lagen ( individueel, de groepen waar je deel van uitmaakt en het collectief van levende wezens)
- daarvoor is gelijkvormigheid tussen M en C-kwadraat geen vereiste (voorwaarde) die jij eraan hoeft te stellen; die twee relateren toch wel automatisch tot elkaar.
- en je zal zien dat natuurlijke onverschilligheid 'zalig' is in situaties die Energetisch Zuiver zijn en waar 'wat er gezegd wordt, wat er gedaan wordt en wat er gemeend wordt' loodrecht zijn uitgelijnd op (volkomen recht doen aan) de toegelaten waarden binnen het stelsel, voor iedereen.
- Als jij dicht bij jezelf blijft (sin x = 1) nodigt dat anderen in het stelsel uit hetzelfde te doen.
(Simpelweg omdat zij niet getriggered worden, om het totale stelsel kloppend te krijgen om af te wijken van hun eigen-waarde(n)) - Hoe meer ieder zelf EST's onvoorwaardelijk maakt (nergens een of twee poten stijf houdt, de benen van de driehoek), hoe gemakkelijker het wordt om het stelsel van vergelijkingen zuiver en kloppend voor iedereen op te lossen.
- Collectieve onverschilligheid in een situatie met vele Energetisch Onzuivere Transactie driehoeken blokkeert de levensenergie. Het (collectief) stellen van die voorwaarde aan het leven, dat sin x = 1 zich altijd voor moet doen als een gelijkbenige driehoek, doet geen recht aan de natuurlijke dynamische variatie in rijkvormigheid van EST driehoeken. (het leven zelf)
Dus tja, in woorden kan ik het wel eens zijn met vele andere spirituele en zelfontwikkelings gidsen, maar in de interpretatie van die woorden en de praktische uitwerking zie ik nog wel een verschilligheid ;-)
Ik schreef vorig jaar op een ander, Engelstalig blog een speels stukje over hetzelfde thema de massale voorliefde voor eenvormigheid ( niet-verschilligheid, onverschilligheid).
Wat denk jij Z11?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten