Soms heb ik 's avonds al een vermoeden over welk thema ik de volgende dag een blog stukje zal schrijven.
Het is alsof ik 's avonds nog even in mijn mentale moestuintje kijk en al zie welke ' aubergine' er morgen rijp zal zijn, aan welke plant.
Dat ik hem dan 's ochtends in mijn oogstmandje aantref, komt dan niet als een verrassing ( al is hij dan altijd wel nog iets groter geworden, voller, glanzender...echt rijp.)
Soms, zoals vanmorgen, zit er iets in mijn mandje dat voor mij als een verrassing komt.
In dit geval: het maken van een oorsprong, zoals ik dat beschrijf op dit blog.
Dat lijkt wellicht heel erg ingewikkeld.- een elegante sprong maken
- in je belevingswereld,
- in gedachten en gevoelens dus,
- waarbij je even los bent van de massa
- en van het plafond naar de bodem gaat
- om een zuivere energetische driehoek te maken
- afgestemd op Universele Waarden
- gebruik makend van een hogere macht
- die er ook nog eens altijd is, zelfs als jij dat niet weet
- zodat je totaal recht kunt doen aan jezelf en anderen
- en het leven soepeler verloopt, voor alle betrokkenen.
Ga er maar aanstaan. Dat is toch wel erg abstract!
Houd je vast, ik ga je laten zien dat je het principe al heeeeeeel goed kent.
Door het in de komende alinea bewust niet te gebruiken.
Door het in de komende alinea bewust niet te gebruiken.
wanneer je een idee hebt of een gevoel dan wil je dat soms uitdrukken daarvoor kun je gebruik maken van woorden en die zou je ook kunnen opschrijven modern is om ze te typen op je toetsenbord veel mensen doen dat iedere dag tegenwoordig is het niet op een toetsenbord van een computer dan is het wel via het touchscreen van een telefoon daarbij produceer je ideaal gezien niet alleen een reeks woorden waarbij de ontvanger het verder maar uit moet zoeken want zoals je bij het lezen van deze alinea al merkt dat is verwarrend en kost heel veel energie daarom zal ik dit stukje nog eens herhalen maar dan net even anders
Wanneer je een idee hebt of een gevoel dan wil je dat soms uitdrukken. Daarvoor kun je gebruik maken van woorden en die zou je ook kunnen opschrijven. Modern is om ze te typen op je toetsenbord. Veel mensen doen dat iedere dag tegenwoordig. Is het niet op een toetsenbord van een computer dan is het wel via het touchscreen van een telefoon. Daarbij produceer je, ideaal gezien, niet alleen een reeks woorden waarbij de ontvanger het verder maar uit moet zoeken. Want, zoals je bij het lezen van deze alinea al merkt, dat is verwarrend en kost heel veel energie. Daarom zal ik dit stukje nog eens herhalen maar dan net even anders.
Vanochtend realiseerde ik me hoe dicht deze taalkundig methode van het gebruiken van interpunctie een wereld van verschil maakt om de leeservaring binnen menselijke interacties soepel te laten verlopen.
Niet alleen voor de ontvanger. Bij het schrijven van de alinea zonder interpunctie, merkt ik ook aan den lijve hoe interpunctie gebruiken mij zelf enorm helpt bij de creatie van het stukje.
Interpunctie gebruiken volgt de universeel in de westerse wereld afgesproken methode voor het verbeelden van een (oorspronkelijke) gedachtensprong :
Begin met een hoofdletter.
Eindig met een punt.
Zit er een nuance in de details van de boodschap, dan kun je die nuance achter een komma weergeven.
Maak je meerdere (oor-)sprongen achter elkaar, een choreografie van woorden die tezamen iets uitdrukken, dan komt er na iedere punt een spatie voor de nieuwe hoofdletter.
Laten we hier eens op inzoomen, met in gedachten dat we met iedere zin een kleine energetische driehoek maken in onze belevingswereld, waarbij de hele reeks van driehoeken het totale verhaal construeert.
Op je toetsenbord staat in het midden een massa lettertjes. Hoewel ze standaard staan weergegeven op de knoppen, in hoofdletters, krijg je de kleine letter te zien als je erop drukt.
Om die hogere macht te kunnen zien, waarmee iedere zin begin, moet je niet alleen de beslissing nemen om een die hogere macht aan te spreken en te gebruiken als de oorsprong van je nieuwe zin, maar ook iets afwijkends doen ten opzichte van gewoon woorden midden in de zin typen.
Je moet twee toetsen tegelijk indrukken; de shift-knop en de gewenste letter, simultaan.
(Goh, een sprong in je bewustzijn ( a shift in conciousness) begint letterlijk met je op twee plaatsen tegelijkertijd bewust en doelgericht heel kort 'af te zetten' van de massa......... Daarmee maak je weer (een) nieuwe zin in je leven.......?)
Je moet twee toetsen tegelijk indrukken; de shift-knop en de gewenste letter, simultaan.
(Goh, een sprong in je bewustzijn ( a shift in conciousness) begint letterlijk met je op twee plaatsen tegelijkertijd bewust en doelgericht heel kort 'af te zetten' van de massa......... Daarmee maak je weer (een) nieuwe zin in je leven.......?)
Saillant detail, in spirituele literatuur lijkt het een gewoonte te zijn om de hogere macht en directe referenties daarnaar ook met hoofdletter aan te duiden..... enfin.
Dat je je punt voor die zin gemaakt hebt, illustreer je met een ..... punt.
Soms is dat punt versierd met een krul of een streepje erboven om het een andere lading te geven ( kijk: ? en ! bevatten nog altijd een punt)
Dat punt, die landingsplek voor die ene sprong, vormt meteen het beginpunt voor de volgende.
Toch schep je eerst weer even ruimte.
Toch schep je eerst weer even ruimte.
Het is zooo de gewoonte, dat moderne typehulpjes zo geprogrammeerd zijn dat als jij een punt maakt, het automatisch de shift maakt en jij niet twee dingen te gelijk hoeft te doen.Niet bewust de afzet voor de sprong hoeft te maken.
Let wel.... dat is geprogrammeerd. Als jij die functie uitschakelt, dan gebeurt dat niet meer.
( Het kon nog wel eens zo zijn dat wij als mens standaard geprogrammeerd zijn om die oorsprongen vanzelf te maken, geheel automatisch, maar dat we op enig moment, ons onder culturele druk, ons als opgroeiend kind genoodzaakt voelen om die functie binnen ons systeem (ook) uit te schakelen.)
Let wel.... dat is geprogrammeerd. Als jij die functie uitschakelt, dan gebeurt dat niet meer.
( Het kon nog wel eens zo zijn dat wij als mens standaard geprogrammeerd zijn om die oorsprongen vanzelf te maken, geheel automatisch, maar dat we op enig moment, ons onder culturele druk, ons als opgroeiend kind genoodzaakt voelen om die functie binnen ons systeem (ook) uit te schakelen.)
In het licht van het vorige blogstukje, over dansen aan het plafond, vind ik het reuze grappig om te zien hoe het maken van oorsprongen via je toetsenbord dezelfde beweging maakt.
De massa van al de unieke toetsen, die je het meest gebruikt, staat in het midden.
De massa van al de unieke toetsen, die je het meest gebruikt, staat in het midden.
Functies ( functietoetsen) en cijfers staan bovenaan. ( Voor het gemak staan alle cijfers ook nog eens in een eigen sectie aan de rechterkant, voor wie vooral rekenkundige bewerkingen wil maken wel handig.)
De shift toetsen (er zijn er twee) houden zich wat afzijdig van de massa, kijken van de zijkant toe.
Op de bodem, helemaal onderaan, staat de toets waar je het minste bij stilstaat, maar die in een stukje het meest wordt gebruikt! De toets die ruimte maakt, de spatiebalk.
Ruimte van woord naar woord, ruimte van zin naar zin en van een choreografische eenheid (alinea) naar de volgende. Ruimte in je hoofd, ruimte in je begrip, ruimte in je belevingswereld om een nieuwe sprong mee te kunnen vormgeven.
"Vanochtend realiseerde ik me hoe dicht deze taalkundig methode van het gebruiken van interpunctie een wereld van verschil maakt om de leeservaring binnen menselijke interacties soepel te laten verlopen"
De simpele, praktische esoterische methode van het gebruiken van energetische interpunctie (me-time) maakt een wereld van verschil om de leefervaring binnen menselijke interacties soepel te laten verlopen.
Tja, het is waar (op een toetsenbord) : die massa van unieke karakters maakt geen ruimte, zit dicht op elkaar, kent 'populaire' en 'nauwelijks gebruikte' types en wie in het centrum (van de aandacht) zit wordt veel aangehaald. Klinkende namen (klinkers) vele malen meer dan andere(n)
Het is inderdaad niet daar waar de ruimte gemaakt wordt, de zin begint.
Het is de grootste toets van allemaal die de ruimte maakt, de toets die verder weinig te melden heeft en waar bijna niemand echt lang bij stilstaat.
De toets die, door iemand die heel erg vaardig en snel is in typen, met de duim(stok) wordt bedient.
Hoeveel aanslagen per minuut?
Lees nu het rijtje nog eens door. Hoe komt het nu op jou Z11 over?
Tja, het is waar (op een toetsenbord) : die massa van unieke karakters maakt geen ruimte, zit dicht op elkaar, kent 'populaire' en 'nauwelijks gebruikte' types en wie in het centrum (van de aandacht) zit wordt veel aangehaald. Klinkende namen (klinkers) vele malen meer dan andere(n)
Het is inderdaad niet daar waar de ruimte gemaakt wordt, de zin begint.
Het is de grootste toets van allemaal die de ruimte maakt, de toets die verder weinig te melden heeft en waar bijna niemand echt lang bij stilstaat.
De toets die, door iemand die heel erg vaardig en snel is in typen, met de duim(stok) wordt bedient.
Hoeveel aanslagen per minuut?
Lees nu het rijtje nog eens door. Hoe komt het nu op jou Z11 over?
- een elegante sprong maken
- in je belevingswereld,
- in gedachten en gevoelens dus,
- waarbij je even los bent van de massa
- en van het plafond naar de bodem gaat
- om een zuivere energetische driehoek te maken
- afgestemd op Universele Waarden
- gebruik makend van een hogere macht
- die er ook nog eens altijd is, zelfs als jij dat niet weet
- zodat je totaal recht kunt doen aan jezelf en anderen
- en het leven soepeler verloopt, voor alle betrokkenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten